చేదు: కూర్పుల మధ్య తేడాలు
Content deleted Content added
K.Venkataramana (చర్చ | రచనలు) |
RahmanuddinBot (చర్చ | రచనలు) చి Wikipedia python library |
||
పంక్తి 18:
చేదు రుచి గల ఆహార పదార్థాలను కొందరు ఇష్టంగా భుజిస్తారు. ఆరోగ్య సంరక్షణ కొరకు కొందరు చేదు రుచి గల ఆహార పదార్థాలను [[ఆహారం]]గా తీసుకుంటారు.
==మరికొంత సమాచారం==
చేదు అనునది అన్ని రుచులలో అతి సున్నితమైన రుచి. ఇది చాలా మందికి
చేదుదనము అనునది జీవపరిమాణం అధ్యయనం మరియు ఆరోగ్య పరిశోధనలు చేయువారికి యిష్టంగా ఉంటుంది.<ref name="textbookofmedicalphysiology8thed" /><ref name="psychologyofeating&drinking">Logue, A.W. (1986) ''The Psychology of Eating and Drinking''. New York: W.H. Freeman & Co.</ref> చేదుగా ఉన్న పదార్థములలో
మొక్కల పత్రాలు తరచుగా విషపదార్థాలను కలిగి ఉంటుంది. ఆకులు తిని జీవించే వానర జాతి జంతువులు అపక్వమైన ఆకులను మాత్రమే తీసుకొనుటకు యిష్టపడతాయి. ఎందువలనంటే వాటిలో అధిక [[ప్రోటీన్లు]](మాంసకృత్తులు) మరియు తక్కువ ఫైబర్(పీచుపదార్థం), విషపదార్థములు పక్వమైన ఆకులకంటే తక్కువ ఉంటుంది.<ref name=" encylopediahumanevolution">Jones, S., Martin, R., & Pilbeam, D. (1994) ''The Cambridge Encyclopedia of Human Evolution''. Cambridge: Cambridge University Press</ref>
క్వినైన్ లో చేదు తత్వం యొక్క గాఢత సుమారు 0.000008 [[మొలారిటీ|M]] ఉంటుంది<ref name="textbookofmedicalphysiology8thed">Guyton, Arthur C. (1991) ''Textbook of Medical Physiology''. (8th ed). Philadelphia: W.B. Saunders</ref> .యితర చేదు పదార్థములలో చేదు స్వభావం క్వినైన్ తో సాపేక్షంగా రిఫరెన్స్ ఇండెక్స్ 1 గా ఉంటుంది<ref name=" textbookofmedicalphysiology8thed" /><ref name="McLaughlin&Margolskee">{{cite journal | author = McLaughlin S., Margolskee R.F. | year = 1994 | title = The Sense of Taste | url = | journal = American Scientist | volume = 82 | issue = 6| pages = 538–545 }}</ref>. ఉదాహరణకు "బ్రూసైన్" కు ఇండెక్స్ 11 ఉంటుంది. ఇది క్వినైతో పోల్చితే చాలా ఎక్కువ చేదుదనము మరియు ఇది చాలా విలీన ద్రావణంలో కూడా ఉంటుంది.
పంక్తి 29:
<!--
Research has shown that TAS2Rs (taste receptors, type 2, also known as T2Rs) such as [[TAS2R38]] coupled to the [[G protein]] [[gustducin]] are responsible for the human ability to taste bitter substances.<ref>{{cite journal |author=Maehashi, K., M. Matano, H. Wang, L. A. Vo, Y. Yamamoto, and L. Huang |title=Bitter peptides activate hTAS2Rs, the human bitter receptors |journal=Biochem Biophys Res Commun |volume=365 |year=2008 |pages=851–855 |doi=10.1016/j.bbrc.2007.11.070 |pmid=18037373 |issue=4|pmc=2692459}}</ref> They are identified not only by their ability to taste for certain "bitter" ligands, but also by the morphology of the receptor itself (surface bound, monomeric).<ref>{{cite journal | last=Lindemann | first=Bernd | title=Receptors and transduction in taste| journal=Nature |date=13 September 2001 | volume=413 |pages= 219–225|url=http://www.nature.com/nature/journal/v413/n6852/pdf/413219a0.pdf|format=PDF|accessdate=2007-12-30 | doi=10.1038/35093032| pmid=11557991 | issue=6852}}</ref> The TAS2R family in humans is thought to comprise about 25 different taste receptors, some of which can recognize a wide variety of bitter-tasting compounds.<ref>{{cite journal|last=Meyerhof|year=2010|doi=10.1093/chemse/bjp092|url=http://chemse.oxfordjournals.org/content/35/2/157.long}}</ref>
Researchers use two synthetic substances, [[phenylthiocarbamide]] (PTC) and [[propylthiouracil|6-n-propylthiouracil]] (PROP) to study the [[genetics]] of bitter perception. These two substances taste bitter to some people, but are virtually tasteless to others. Among the tasters, some are so-called "[[supertaster]]s" to whom PTC and PROP are extremely bitter. The variation in sensitivity is determined by two common alleles at the TAS2R38 locus.<ref>{{cite journal|author=Wooding, S., U. K. Kim, M. J. Bamshad, J. Larsen, L. B. Jorde, and D. Drayna |title=Natural selection and molecular evolution in PTC, a bitter-taste receptor gene |journal=Am J Hum Genet |volume=74 |year=2004 |pages=637–646 |doi=10.1086/383092|pmid=14997422 |issue=4 |pmc=1181941}}</ref> This genetic variation in the ability to taste a substance has been a source of great interest to those who study genetics.
| |||