స్వారోచిష మనుసంభవము: కూర్పుల మధ్య తేడాలు

'''మను చరిత్రము''' లేదా '''[[స్వారోచిష మనుసంభవము]]''', [[అల్లసాని పెద్దన]] రచించిన ఒక [[ప్రబంధము|ప్రబంధ కావ్యము]]. ఈ [[కావ్యము|కావ్యం]] రచనా కాలం 1519-20 ప్రాంతం కావచ్చునని, అప్పటికి పెద్దనకు 45 యేండ్ల వయసు ఉండవచ్చునని పరిశీలకులు భావిస్తున్నారు. [[పింగళి లక్ష్మీకాంతం]] అభిప్రాయంలో "మనుచరిత్రము శాంత [[శృంగారం|శృంగార]] రసములు సమ ప్రాధాన్యముతో సంగమించిన యొక తీర్థము. తత్కర్త సహజముగా [[శృంగార]] ప్రియుడు. ఆ చిత్తవృత్తి శాంతాభిముఖమయినప్పటి [[రచన]] యిది. శృంగారానుభవ రుచి, శాంతనిష్ఠయు రెండును మనోగోళమునావరించియున్నప్పటికిని శాంతివైపు [[చిత్తము]] మరలుచున్నదనవచ్చును" <ref name="pingali">పింగళి లక్ష్మీకాంతం - '''ఆంధ్ర సాహిత్య చరిత్ర''' - ప్రచురణ: విశాలాంధ్ర పబ్లిషింగ్ హౌస్, హైదరాబాదు (2005) [http://www.archive.org/details/andhrasahityacha025940mbp ఇంటర్నెట్ ఆర్చీవులో లభ్యం]</ref>

మారన [[మార్కండేయ పురాణం]]లో 150 పద్యాలలో చెప్పిన విషయము. ఇది వరూధినీ, ప్రవరాఖ్యుల ప్రేమ కథతో మొదలై స్వారోచిషునితో ముగుస్తుంది. కాశీ నగరం దగ్గర ప్రవరుడనే పరమ నిష్టాగరిష్ఠుడైన [[బ్రాహ్మణుడు]], అతనికి అనుకూలవతియైన భార్య ఉండేవారు. వారు అతిథులను ఎంతగానో ఆదరించేవారు. వారి ఇంటికి వచ్చిన ఒక సిద్ధుడు ప్రవరునికి ఒక మహిమాన్వితమైన పసరును ఇచ్చాడు. ఆ పసరు కాళ్ళకు పూసుకొని ఆ దివ్య ప్రభావం వలన ప్రవరుడు [[హిమాలయ]] పర్వతాలకు పోయి అక్కడి సుందర దృశ్యాలను చూచి ఆనందిస్తాడు. అయితే ఎండకు ఆ పసరు మంచులో కరిగిపోయింది.