విజయనగర సామ్రాజ్యం: కూర్పుల మధ్య తేడాలు
Content deleted Content added
Juice Bucket Jr (చర్చ | రచనలు) →మతం: Translated first para into Telugu ట్యాగులు: చరవాణి సవరింపు చరవాణి ద్వారా వెబ్ సవరింపు |
Juice Bucket Jr (చర్చ | రచనలు) ట్యాగులు: చరవాణి సవరింపు చరవాణి ద్వారా వెబ్ సవరింపు |
||
పంక్తి 193:
[[File:Hazara Ramachandra Temple-.JPG|thumb|upright|Wall panel relief in Hazare Rama Temple at [[Hampi]].]]
విదేశీ సందర్శకులు పొందుపరచిన విశేషాల ప్రకారం విజయనగర రాజులు అన్ని మతాలను, వర్గాలను గౌరవించేవారు.<ref name="democracy">From the notes of Duarte Barbosa ({{harv|Kamath|2001|p=178}})</ref> విజయనగర రాజులు <b>గోబ్రాహ్మణ ప్రతిపాలనాచార్య</b>(అనగా," గోవుల మరియు బ్రాహ్మణుల సంరక్షకుడు") మరియు <b>హిందూరాయ సురత్రాణుడు</b>(అనగా,"హిందువుల విశ్వాసమును ఆదరించు రాజు") అను బిరుదులు కలిగి ఉండేవారు. దీని ప్రకారం విజయనగర రాజులు [[హిందూ మతము]]నకు ప్రాధాన్యం ఇచ్చే వారు అని తెలుస్తున్నది అయినప్పటికీ రాజ సభలో వారు పాటించే కొన్ని సంప్రదాయాలు మరియు దుస్తులు [[ఇస్లాం మతము]]తో పోలివుండేవి.<ref>{{cite journal|title=Sultan among Hindu Kings: Dress, Titles, and the Islamicization of Hindu Culture at Vijayanagara|first=Phillip B.|last=Wagoner|journal=The Journal of Asian Studies|date=November 1996|volume=55|issue=4|pages=851–880|doi=10.2307/2646526|jstor=2646526}}</ref> విజయనగర సామ్రాజ్య వ్యవస్థాపకులు అయిన హరిహర I మరియు బుక్కరాయలు I, ఇద్దరూ శివభక్తులు అయినప్పటికీ శృంగేరికి చెందిన విద్యారణ్య మునిని వైష్ణవులకు గురువుగా గుర్తించి నగదును మరియు అనుమతులను అందించారు. అలాగే [[విష్ణు]] అవతారమైన <b>వరాహము</b>ను విజయ నగర సామ్రాజ్య చిహ్నంగా నిర్ణయించారు.<ref name="emb">{{harvnb|Kamath|2001|p=177}}</ref> పావువంతుకు పైగా పురావస్తుశాఖ తవ్వకాలలో రజనివాసం దరిదాపుల్లోనే ఇస్లాముల నివాసాలు గుర్తించ బడ్డాయి. మద్య ఆసియాకు చెందిన [[తైమురిడ్]] రాజ్య వంశస్థులు మరియు అధికారులు విజయ నగర సామ్రాజ్యమును సందర్శించేవారు. చివరి సాళువ రాజులు మరియు తుళువ రాజులు వైష్ణవ భక్తులైనప్పటికి హంపిలోని విరూపాక్ష స్వామివారికి మరియు [[తిరుపతి]] [[వెంకటేశ్వర
The [[Bhakti]] (devotional) movement was active during this time, and involved well known [[Haridasa]]s (devotee saints) of that time. Like the [[Virashaiva]] movement of the 12th century, this movement presented another strong current of devotion, pervading the lives of millions. The haridasas represented two groups, the ''[[Vyasakuta]]'' and ''[[Dasakuta]]'', the former being required to be proficient in the [[Vedas]], [[Upanishads]] and other [[Darshanas]], while the ''Dasakuta'' merely conveyed the message of Madhvacharya through the Kannada language to the people in the form of devotional songs (''Devaranamas'' and ''Kirthanas''). The philosophy of Madhvacharya was spread by eminent disciples such as [[Naraharitirtha]], [[Jayatirtha]], [[Sripadaraya]], [[Vyasatirtha]], [[Vadirajatirtha]] and others.<ref name="yathi trayaru">Shiva Prakash in Ayyappapanicker (1997), p192, pp194–196</ref> Vyasatirtha, the ''guru'' (teacher) of Vadirajatirtha, [[Purandaradasa]] (Father of Carnatic music<ref name="father10">Iyer (2006), p93</ref><ref name="father">Owing to his contributions to carnatic music, Purandaradasa is known as ''Karnataka Sangita Pitamaha''. (Kamat, ''Saint Purandaradasa'')</ref>) and [[Kanakadasa]]<ref name="kanaka">Shiva Prakash (1997), p196</ref> earned the devotion of King Krishnadevaraya.<ref name="command">Shiva Prakash (1997), p195</ref><ref name="rajguru">{{harvnb|Kamath|2001|p=178}}</ref><ref name="critique">{{harvnb|Nilakanta Sastri|1955|p=324}}</ref> The king considered the saint his ''Kuladevata'' (family deity) and honoured him in his writings.<ref name="rajguru1">{{cite web|last=Pujar|first=Narahari S.|author2=Shrisha Rao |author3=H.P. Raghunandan|title=Sri Vyasa Tirtha|url=http://www.dvaita.org/scholars/vyasaraja/|publisher=Dvaita Home Page|website=|accessdate=2006-12-31}}</ref> During this time, another great composer of early carnatic music, [[Annamacharya]] composed hundreds of ''Kirthanas'' in [[Telugu Language|Telugu]] at [[Tirumala - Tirupati|Tirupati]] in present-day [[Andhra Pradesh]].<ref name="Guru">{{harvnb|Kamath|2001|p=185}}</ref>
| |||