గిడుగు వెంకట రామమూర్తి: కూర్పుల మధ్య తేడాలు

స్కూలు కాలేజీ పుస్తకాల్లో గ్రాంథికభాషే పాతుకుపోయింది; కొన్నిటిలో [[వీరేశలింగం]] ప్రతిపాదించిన సరళ గ్రాంథికం కూడా వచ్చింది. గిడుగు రామమూర్తి ఊరూరా ఉపన్యాసాలిస్తూ గ్రాంథికంలో ఏ రచయితా నిర్దుష్టంగా వ్రాయలేడని నిరూపించాడు. 1919 లో గిడుగు "తెలుగు" అనే మాసపత్రికను స్థాపించి తన శాస్త్రీయ వ్యాసాలతో, ఉపన్యాస పాఠాలతో అవిశ్రాంతంగా పోరాటం సాగించాడు. కాని ఆ పత్రిక ఒక ఏడాది మాత్రమే నడిచింది. [[చెళ్ళపిళ్ళ వెంకటశాస్త్రి]], [[తల్లావఝుల శివశంకరశాస్త్రి]], [[వీరేశలింగం]], [[పంచాగ్నుల ఆదినారాయణ శాస్త్రి]], [[వజ్ఝల చినసీతారామశాస్త్రిచినసీతారామస్వామి శాస్త్రి]] మొదలైన కవులు, పండితులు వ్యావహారిక భాషావాదం వైపు మొగ్గు చూపారు. 1919 ఫిబ్రవరి 28 న [[రాజమహేంద్రవరం]]<nowiki/>లో [[కందుకూరి వీరేశలింగం]] అధ్యక్షుడుగా, గిడుగు కార్యదర్శిగా "వర్తమానాంధ్ర భాషా ప్రవర్తక సమాజం" స్థాపించారు. 1933 లో గిడుగు రామమూర్తి సప్తతి మహోత్సవం ఆయన అభిమానులు, శిష్యులు రాజమహేంద్రవరంలో బ్రహ్మాండంగా జరిపారు. [[తెలికచెర్ల వెంకటరత్నం]] సంపాదకుడుగా ప్రపంచం నలుమూలలనుంచి వచ్చిన 46 పరిశోధకవ్యాసాలతో "Miscellany of Essays" (వ్యాస సంగ్రహం) అనే ఉద్గ్రంథాన్ని ఆయనకు సమర్పించారు. 1924 లో [[కాకినాడ]]లోని ఆంధ్ర సాహిత్య పరిషత్తు ఆధికారికంగా వ్యావహారిక భాషా నిషేధాన్ని ఎత్తివేసింది. 1936 లో నవ్యసాహిత్య పరిషత్తు అనే సంస్థను ఆధునికులు స్థాపించి సృజనాత్మకరచనల్లో శిష్టవ్యావహారికాన్ని ప్రోత్సహించే "ప్రతిభ" అనే సాహిత్యపత్రికను ప్రచురించారు. 1937లో [[తాపీ ధర్మారావు]] సంపాదకుడుగా "[[జనవాణి]]" అనే పత్రిక కేవలం ఆధునిక ప్రమాణ భాషలోనే [[వార్త (న్యూస్)|వార్తలు]], సంపాదకీయాలు వ్రాయటం మొదలుపెట్టింది.