ఒకనాడు [[శివుడు|శివు]]<nowiki/>ని పూజించి తిరుగు ప్రయాణంలో ఆకాశ మార్గాన పోవుచుండగా క్రిందికి [[ఉమ్మి]] వేసెను. అది అర్ఘ్యమిస్తున్న [[శ్రీకృష్ణుడు|శ్రీకృష్ణుని]] దోసిట పడినది. సూర్యభగవానుని ఆరాధిస్తున్న తనపై ఉమిసిన వానిని చంపుదునని [[ప్రతిజ్ఞ|శపథము]] చేసెను. ఆ పలుకులు [[ఆకాశవాణి]] వలన గయుడు విని [[బ్రహ్మ]], పరమశివులను శరణువేడగా వారు తిరస్కరించిరి. గయుడు తనకు మరణం తప్పదు అనుకొనుచున్న సమయంలో [[నారదుడు]] మార్గమున కలుసుకొని [[అర్జునుడు|అర్జునుని]] శరణు వేడమని చెప్పెను. గయుడు అర్జునుని వద్దకు వేగముగా పోయి శరణార్ధిని, కాపాడమని ప్రార్థించెను. అర్జునుడు అతనికి అభయమిచ్చెను. విషయము తెలిసిన తరువాత [[కృష్ణుడు|కృష్ణు]]<nowiki/>ని పగవా\నిని తాను రక్షింపవలసి వచ్చినందులకు చాలా విచారించెను. కృష్ణుడు గయుని తనకు అప్పగించమని [[వర్తమానము]] పంపెను. శరణు వేడిన వానిని విడువనని అర్జునుడు జవాబు చెప్పెను. ఇరువైపుల వారు సంధి చేయుటకు ప్రయత్నించినా కూడా అది కుదరలేదు. చివరకు గయుని వలన కృష్ణార్జునులకు [[యుద్ధము]] వచ్చెను. వీరిరువురు ఘోరముగా పోరాడుచుండిరి. తుదకు [[దేవతలు]] వచ్చి వారి [[యుద్ధము]]<nowiki/>ను మాన్పించిరి. గయుడు కృష్ణుని [[పాదము]]<nowiki/>లపై పడి శరణు వేడగా అతడు మన్నించెను.
