ఇగ్నాజ్ సెమెల్‌వెయ్స్: కూర్పుల మధ్య తేడాలు

సెమ్మెల్విస్ ఫలితాలకు ఆ సమయంలో శాస్త్రీయ వివరణ లేదు. కొన్ని దశాబ్దాల తరువాత, లూయిస్ పాశ్చర్, జోసెఫ్ లిస్టర్, ఇతరులు వ్యాధి యొక్క సూక్ష్మక్రిమి సిద్ధాంతాన్ని మరింత అభివృద్ధి చేసినప్పుడే అది సాధ్యమైంది.

 

[[దస్త్రం:Streptococcus_pyogenes.jpg|కుడి|thumb|'తీవ్ర స్థాయి పర్ప్యురెల్ ఫీవర్ కు ముఖ్య కారకమైన స్ట్రెప్టొకోకస్ పయెజీన్స్ ({{ill|''Streptococcus pyogenes''|en}}) క్రిమి (చిత్రంలో ఎర్రటి గోళాలతో సూచించబడుతోంది). ఈ క్రిములు చాలా మంది ఆరోగ్యవంతుల్లో కూడా గొంతులో మరియు [[గ్రసని|నాసికాగ్రసని]]లో ఉంటాయి]]

1847 చివరినాటికి, సెమ్మెల్విస్ పరికల్పన ఐరోపా అంతటా వ్యాపించసాగింది. సెమ్మెల్వీస్, అతని విద్యార్థులు వారి ఇటీవలి పరిశీలనలను వివరిస్తూ అనేక ప్రముఖ ప్రసూతి క్లినిక్‌ల వైద్యులకు లేఖలు రాశారు. ప్రముఖ ఆస్ట్రియన్ మెడికల్ జర్నల్ సంపాదకుడు ఫెర్డినాండ్ వాన్ హెబ్రా ({{ill|Ferdinand Ritter von Hebra|en}}), మెడికల్ జర్నల్ 1847 డిసెంబరు{{sfn|Hebra|1847}}, 1848 ఏప్రిల్{{sfn|Hebra|1848}} సంచికలలో సెమ్మెల్విస్ యొక్క ఆవిష్కరణను ప్రచురించారు. మశూచిని నివారించడానికి [[ఎడ్వర్డ్ జెన్నర్]] కౌపాక్స్ టీకాల ఆవిష్కరణతో సమానమైన ఆచరణాత్మక ప్రాముఖ్యత సెమెల్వీస్ పరిశీలనలకు ఉందని హెబ్రా పేర్కొన్నారు{{sfn|Carter|Carter|2005|p=54–55}}.