పానశాల: కూర్పుల మధ్య తేడాలు
Content deleted Content added
పరిష్కరణ |
దిద్దుబాటు సారాంశం లేదు |
||
పంక్తి 1:
'''పానశాల''', [[దువ్వూరి రామిరెడ్డి]] వ్రాసిన పద్య కావ్యము. పారసీక కవి ఆయిన [[ఉమర్ ఖయ్యాం]] (జననం:1048 - మరణం: 1123) రచించిన "రుబాయితు"లకు ఇది అనువాదం.
కాలగర్భం లొదాగియున్నకవుల చరిత్రలాటీదె ఖయాం చరిత్ర కూడా. కాని ఆయన రాసిన రుబాయులు మాత్రం కాలంతొ కలసిసాగుతున్నయి. వీనిని [[ఎడ్వర్డ్ పిడ్జిరాల్డ్]] (EDWARD FITZ GERALD) 1859లొ ఆంగ్ల భాష లోనికి అనువదించాడు. ఆరొజుల్లొ అమెరికాని ఒక ఊపు ఊపినయి ఈ రుబాయిలు ఫిట్ జెరాల్డూ తర్జుమా ప్రజాదరణ పొంది లక్షలకొలది ప్రతులు అమ్ముడు పొయాయి అని అంటారు.
ఖయ్యామ్ తన రుబాయిలలొ చర్చిం చినవిషయాలు "నేనెవ్వడను, ఎచతనుండి వచ్చాను, ఎచ్చాటికిపొతున్నాను, మానవకొటియందువైవిధ్యం ఏందుకు,స్రుష్టీకర్త ఒక డూన్నాడా, విచిత్రమైనస్రుష్టీకి అర్దమ్ ఎమిటి" మొదలగు అంశాల మిద ఛందొబద్దంగా రాసిన పధ్యాలు రుబాయీలు▼
"కవికోకిల" దువ్వూరి రామిరెడ్డి (జననం 1895 నవంబరు 9 ; మరణం 1947 --9వనెల 11వతారీఖు ) పానశాల రచనాకాలం 1926లో ప్రధమంగా1928 ''భారతి'' లొ ప్రచురించబడినది.
▲నేనెవ్వడను, ఎచతనుండి వచ్చాను, ఎచ్చాటికిపొతున్నాను, మానవకొటియందువైవిధ్యం ఏందుకు,స్రుష్టీకర్త ఒక డూన్నాడా, విచిత్రమైనస్రుష్టీకి అర్దమ్ ఎమిటి
==ఉదాహరణలు==
<poem>
అంతములెని యీ భువనమంత పురాతన పాంధశాల , విశ్ర్రాంతి గ్రుహంబు ,అందు యిరు సంధ్యలు రంగుల వాకిలుల్
ధరాక్రాంతులు,పాదుషాలు, బహరామ్ జమిషీడులు వెనవేలుగా కొంతసుఖించి పొయిరెటకొ పెరవారికి చొటొసంగుచున్
</poem>
తూర్పు పడమర లు వాకిలులుగా గల ఈఅనంత విశ్వం ఒక సత్రం లాంటి ది అందులొ రాజులు,పాదుషాలు కొంతకాలం సుఖంగాఉండి▼
▲తూర్పు పడమర లు వాకిలులుగా గల ఈఅనంత విశ్వం ఒక సత్రం లాంటి ది అందులొ రాజులు,పాదుషాలు కొంతకాలం సుఖంగాఉండి వచ్చె వారికి చొటిస్తూ ఎక్కడికొ వెల్లిపొయారని దీని బావం
<poem>
జలజల మంజులార్బటులు జాల్కొను ఈసెలఏటికొవలన్
మొలచిన లేతపచ్చికల మొటుగ కాలిడ బొకు
దెవదూతల రుచిరాధర ప్రక్రుతి దాల్చెనొ సుందరమందగామి
ఎ లలిత శరిర మ్రుత్కాణాల జిగురించనొ ఎమొ కొమలి
</poem>
జలపాతాల లొ ఏగిసి పడే నీటి తుంపరలకి అంచునమెత్తగాపెరిగె గడ్డి నికాలి తొ తొక్కవద్దు. ఇది ఎ దెవదూతల పెదవుల ప్రక్రుతొ లెక మెత్తనిశరీరం కల చనిపొయిన
ఓ అందమైన అమ్మాయి శరిరం నుండి చిగురించినదొ ఎవరికి తెలుసు
<poem>
పరమొ గిరమ్మొ దానితలపై దొచెడు మన్నుచల్లి
సుందరి మెరుంగు కపొలముల దాచిన ముద్దులు దొంగిలించి
సంబరముగ శీధువానుము నమాజులు పూజలు చెయనేల
ఎవ్వరైనా వచ్చినారె మ్రుతివాటిక కేగిన పూర్వయాత్రికుల్
</poem>
యిహము పరము అనెది లెదు ఉన్నంతకాలం బూమ్మిద సుఖపడంమని ఖయ్యామ్ ఉద్దెస్యమ్. చనిపొయినవారు ఎవరైనా తిరిగి వచ్చారా అని ప్రస్నిస్తున్నాడు
<poem>
మరణయంబు నాకు అణుమాత్రము లెదు
Line 51 ⟶ 40:
బేహారముకు అప్పుగొం టి ఋణమంతయు ఇమ్మని తల్పు తట్టి న
సరసర హేమనిష్కముల సంచులు ముందర విప్పిపొసెదన్
</poem>
తనకి చావు భయం కన్నా బ్రతుకు భయం ఏక్కువ అంటాడు. ప్రాణాన్ని దెవుని వద్ద తాకట్టు పెట్టి జివితాన్ని అప్పుగా తెచ్చు కున్నానంటాడు
అప్పు కొసం దెవుడు తలుపు తట్టి నప్పుడు నీ ప్రాణాన్ని నువ్ తిసికొ అనొచ్చు అని దీని భావం
<poem>
మునుపు మసీదు వాకిటను ముచ్చెలు దొంగిలిపొతి
పాతవై చినెగెను నెడున్ మరల చెప్పుల కొసము వచ్చినాడన్
నెమ్మనము సెడంగ నియ్యెడ నమాజొనరింపగరాను
నీవు చచ్చినయెడ వీడిపొయెదవు చెప్పులవొలె నమాజుసైతమున్
</poem>
పొయినసారి దొంగిలించిన చెప్పులు చినిగిపొయినవి మరలా చెప్పుల కొసం వచ్చాను కాని
నమాజు కొసం కాదు చచ్చి పొయిన తరువాత చెప్పులాగె నమాజులు కుడా పొతాయి కదా అంటాడు ఖయామ్
<poem>
గతము గతంబె యెన్నటికిన్ కన్నుల గట్టదు సంశయాంధ సంవృతముభవిష్యదర్డ్హము
ఒక్క వర్తమానమె సతత మవ స్యమగు సంపద విషాదపాత్రకి
ఈమతమున తావులెదు క్షణ మాత్రవహింపుము పానపాత్రికన్
గతము కానరాదు భవిష్యత్తు తెలియదు. ఒక్క వర్తమానం మాత్రం అనుభవించటానికి పనికి వచ్చె సంపద. విషాదా నికి తావు లెదు ఆనందంగా మధుపాత్ర తిసికొ మంటాడు ఖయ్యామ్
తారాశుక్తులు రాల్చినట్టి జిగిముత్యాలట్లు పూరేకులన్
| |||