పెండ్యాల నాగేశ్వరరావు: కూర్పుల మధ్య తేడాలు

పెండ్యాల ప్రతిభని పసిగట్టిన [[గాలిపెంచల నరసింహారావు]] [[మాయలోకం]] (1945) చిత్రానికి హార్మోనిస్టుగా పిలిస్తే, [[దుక్కిపాటి మధుసూదనరావు]]గారి సలహాతో పెండ్యాల తిరిగి సినిమారంగానికి వచ్చారు. [[గృహప్రవేశం (1946 సినిమా)|గృహప్రవేశం]] (1946) చిత్రనిర్మాణానికి సారథ్యం వహించిన [[కె.ఎస్‌.ప్రకాశరావు]] పెండ్యాలకి సహాయ సంగీతదర్శకుడి స్థానం ఇచ్చారు. ఆ చిత్రానికి సంగీతర్శకుడు [[బాలాంత్రపు రజనీకాంతరావు]]. ఆయన ఆలిండియో రేడియోలో తీరిక లేకుండా వుంటారు గనక, సమర్థుడైన సహాయకుడు కావాలని నాగేశ్వరరావును తీసుకున్నారు. అంతే! పెండ్యాల ప్రజ్ఞ ప్రకాశరావుగారికి పూర్తిగా అర్థమైంది. తరువాత తాను నిర్మించిన, [[ద్రోహి (1948 సినిమా)|ద్రోహి]](1948)కి పెండ్యాలకు సంగీతదర్శకుడుగా అవకాశం ఇచ్చారు ప్రకాశరావుగారు. ఆ చిత్రానికీ, ఆ చిత్రంలోని '''కాఫీ ఖవాలీ, మనోవాంఛలు, పూవు చేరి, చిక్కిలిగింతలు''' మొదలైన పాటలకీ మంచి పేరొచ్చింది. పెండ్యాల సంగీతదర్శకుడుగా స్థిరపడ్డారు. సినిమాలోని సన్నివేశాన్ని అర్థం చేసుకుని, దానికి తగ్గట్టుగా ట్యూన్‌ వచ్చేవరకూ, ఒళ్లు వంచి పనిచెయ్యడం, తను అనుకున్నట్టే గాయనీగాయకుల చేత పాడించడం - పెండ్యాల గుణం. గాయనీ గాయకుల దగ్గర ఎంత ప్రతిభ వుందో, అంత ప్రతిభనీ పూర్తిగా వినియోగించుకునే సంగీతదర్శకుడాయన. ఘంటసాలకీ, పెండ్యాలకీ ఒకరిమీద ఒకరికి అమితమైన అభిమానం. పెండ్యాల గారి దృష్టిలో '''ఘంటసాలని మించిన గాయకుడులేడు!'''. పెండ్యాల గారి వేలపాటల్లో - అది క్లబ్బుపాటైనా అందులో కూడా మాధుర్యం తొంగిచూసినట్టే, హిందీపాటని అనుసరించినా, పాశ్చాత్యధోరణిని అనుకరించినా అందులో తెలుగుదనం వుట్టిపడుతుంది. సంగీతరస హృదయులకీ, గాయనీగాయకులకీ అందరికీ నచ్చే సంగీతం ఆయనది.