చమురు ట్యాంకర్, దీనిని పెట్రోలియం ట్యాంకర్ అని కూడా పిలుస్తారు, ఇది చమురు లేదా దానికి సంబంధించిన ఉత్పత్తుల యొక్క భారీ రవాణా కోసం రూపొందించిన ఒక భారీ ఓడ . చమురు ట్యాంకర్లలో రెండు ప్రాథమిక రకాలు ఉన్నాయి: ముడి ట్యాంకర్లు, ఉత్పత్తి ట్యాంకర్లు .[1] ముడి ట్యాంకర్లు శుద్ధి చేయని ముడి చమురును, దాని వెలికితీత స్థానం నుండి శుద్ధి కర్మాగారాలకు తరలిస్తుంటాయి. ఉదాహరణకు, ఉత్పత్తి చేసే దేశంలోని చమురు బావుల నుండి ముడి చమురును మరొక దేశంలోని శుద్ధి కర్మాగారాలకు తరలించడం. ఉత్పత్తి ట్యాంకర్లు, సాధారణంగా చాలా చిన్నవి, శుద్ధి చేసిన ఉత్పత్తులను శుద్ధి కర్మాగారాల నుండి వినియోగించే మార్కెట్లకు సమీపంలో ఉన్న పాయింట్లకు తరలించడానికి వీటిని రూపొందించారు. ఉదాహరణకు, ఐరోపా‌లోని శుద్ధి కర్మాగారాల నుండి నైజీరియా, ఇతర పశ్చిమ ఆఫ్రికా దేశాలలో వినియోగదారు మార్కెట్లకు గ్యాసోలిన్ ను తరలించడం.

వ్యాపార ప్రయోజనాల ఆయిల్ ట్యాంకర్

ఆయిల్ ట్యాంకర్లను తరచుగా వాటి పరిమాణంతో పాటు వారి వృత్తి ద్వారా వర్గీకరిస్తారు. పరిమాణం తరగతులు కొన్ని వేల మెట్రిక్ టన్నుల లోతట్టు లేదా తీర ట్యాంకర్లు మొదలుకుని భారీ 550,000 మముత్ అల్ట్రా పెద్ద ముడి వాహకాలు (ULCCs) కు (DWT) . ట్యాంకర్లు ప్రతి సంవత్సరం సుమారు 2,000,000,000 metric tons (2.2×109 short tons) నూనెను తరలిస్తారు.[2] సామర్థ్యం పరంగా పైప్‌లైన్‌లకు రెండవది, [3] ట్యాంకర్ ద్వారా చమురు రవాణా సగటు వ్యయం 1 US gallon (3.8 L) రెండు లేదా మూడు యునైటెడ్ స్టేట్స్ సెంట్లు మాత్రమే 1 US gallon (3.8 L) .

కొన్ని ప్రత్యేకమైన చమురు ట్యాంకర్లు అభివృద్ధి లోకి వచ్చాయి. వీటిలో ఒకటి నావికాదళ నింపే నూనె, కదిలే ఓడకు ఆజ్యం పోసే ట్యాంకర్. కాంబినేషన్ ధాతువు-బల్క్-ఆయిల్ క్యారియర్లు, శాశ్వతంగా కప్పబడిన తేలియాడే నిల్వ యూనిట్లు ప్రామాణిక ఆయిల్ ట్యాంకర్ల రూపకల్పనలో రెండు ఇతర వైవిధ్యాలు. చమురు ట్యాంకర్లు అనేక విధాలుగా నష్టపరిచే, అధిక చమురు చిందటాలకు పాల్పడ్డాయి. ఫలితంగా, అవి కఠినమైన రూపకల్పన, కార్యాచరణ నిబంధనలకు లోబడి ఉంటాయి.

చరిత్ర మార్చు

చమురు రవాణా సాంకేతిక పరిజ్ఞానం చమురు పరిశ్రమతో పాటు సమానంగా అభివృద్ధి చెందింది. చమురు యొక్క మానవ ఉపయోగం చరిత్రపూర్వానికి చేరుకున్నప్పటికీ, మొదటి ఆధునిక వాణిజ్య దోపిడీ 1850 లో జేమ్స్ యంగ్ పారాఫిన్ తయారి లోకి వచ్చింది.[4] 1850 ల ప్రారంభంలో, అప్పటి బ్రిటిష్ కాలనీ అయిన అప్పర్ బర్మా నుండి చమురు ఎగుమతి కావడం ప్రారంభమైంది. చమురు మట్టి పాత్రలలో నది ఒడ్డుకు తరలించబడింది, అక్కడ బ్రిటన్కు రవాణా కోసం బోట్ హోల్డ్లలో పోసేవారు.[5]

1860 లలో, పెన్సిల్వేనియా చమురు క్షేత్రాలు చమురు యొక్క ప్రధాన సరఫరాదారులుగా మారాయి, పెన్సిల్వేనియాలోని టైటస్విల్లే సమీపంలో ఎడ్విన్ డ్రేక్ చమురును తాకిన తరువాత ఆవిష్కరణ కేంద్రంగా మార్పు వచ్చింది.[6] పెన్సిల్వేనియా చమురును 40-US-gallon (150 L)లో రవాణా చేయడానికి బ్రేక్-బల్క్ బోట్లు, బార్జ్‌లుగా మొదట ఉపయోగించబడ్డాయి చెక్క బారెల్స్. కానీ బారెల్ ద్వారా రవాణా చేయడానికి అనేక సమస్యలు ఉన్నాయి. మొదటి సమస్య బరువు: వాటి బరువు 64 pounds (29 kg), పూర్తి బారెల్ యొక్క మొత్తం బరువులో 20% ప్రాతినిధ్యం వహిస్తు ఉండేది.[7] బారెల్స్ తో ఇతర సమస్యలు కూడా లేకపోలేవు, ముఖ్యంగా వాటి ఖర్చు, లీక్ అయ్యే ధోరణి, అవి సాధారణంగా ఒక్కసారి మాత్రమే ఉపయోగించబడుతున్నాయి. ఖర్చు గణనీయంగా ఉంది: ఉదాహరణకు, రష్యన్ చమురు పరిశ్రమ యొక్క ప్రారంభ సంవత్సరాల్లో, బ్యారెల్స్ పెట్రోలియం ఉత్పత్తికి సగం ఖర్చును కలిగి ఉన్నాయి.

1863 లో, ఇంగ్లాండ్ యొక్క టైన్ నదిపై రెండు సెయిల్ నడిచే ట్యాంకర్లు నిర్మించబడ్డాయి.[8] వీటిని 1873 లో మొదటి ఆయిల్-ట్యాంక్ స్టీమర్, వాడర్లాండ్ (ఫాదర్‌ల్యాండ్) చేత పామర్స్ షిప్‌బిల్డింగ్, ఐరన్ కంపెనీ బెల్జియం యజమానుల కోసం నిర్మించారు.[4] భద్రతా సమస్యలను చూపుతూ యుఎస్, బెల్జియం అధికారులు ఈ నౌకను తగ్గించారు.[5] 1871 నాటికి, పెన్సిల్వేనియా చమురు క్షేత్రాలు ఈ రోజు వాడుకలో ఉన్న మాదిరిగానే ఆయిల్ ట్యాంక్ బార్జ్‌లు, స్థూపాకార రైల్‌రోడ్ ట్యాంక్-కార్లను పరిమితం చేస్తున్నాయి.[6]

ఆధునిక చమురు ట్యాంకర్లు మార్చు

ఆధునిక చమురు ట్యాంకర్ 1877 నుండి 1885 మధ్యలో అభివృద్ధి చేయబడింది.[9] 1876 లో, అల్ఫ్రెడ్ నోబెల్ సోదరులు లుడ్విగ్, రాబర్ట్ నోబెల్, అజర్‌బైజాన్‌లోని బాకులో బ్రానోబెల్ (బ్రదర్స్ నోబెల్ కోసం చిన్నది) ను స్థాపించారు. ఇది, 19 వ శతాబ్దం చివరిలో, ప్రపంచంలో అతిపెద్ద చమురు కంపెనీలలో ఒకటిగా నిలిచింది.

మూలాలు మార్చు

  1. Hayler and Keever, 2003:14-2.
  2. UNCTAD 2006, p. 4.
  3. Huber, 2001: 211.
  4. 4.0 4.1 Woodman, 1975, p. 175.
  5. 5.0 5.1 Woodman, 1975, p. 176.
  6. 6.0 6.1 Chisholm, 19:320.
  7. Tolf, 1976, p. 54.
  8. Chisholm, 24:881.
  9. Vassiliou, MS (2009). Historical Dictionary of the Petroleum Industry. Scarecrow Press. Retrieved 2013-02-07.