తాయి ఫకే ప్రజలు

Tai Phake
Total population
	8000 (approx.)
ముఖ్యమైన జనాభా కలిగిన ప్రాంతాలు
	భారతదేశం
భాషలు
	Tai Phake
మతం
	Theravada Buddhism, Animism

తై ఫకె (థాయ్: Cha ไท พ่า Cha చావో తాయ్ ఫాగే అక్షరాలా పీపుల్సు తాయి ఓల్డు వాల్), దీనిని ఫకియలు లేదా సరళంగా ఫకె అని కూడా అంటారు. వీరు దిబ్రుగరు జిల్లా, అస్సాంలోని టిన్సుకియా జిల్లాలో నివసిస్తున్న తాయి మాట్లాడే స్వదేశీ జాతికి చెందినవారు. ప్రధానంగా వీరు డిహింగు నది ప్రాంతాలు, అరుణాచల ప్రదేశు లోని లోహితు, చాంగ్లాంగు జిల్లా ప్రక్కనే ఉన్న ప్రాంతాలలో నివసిస్తుంటారు. ^[1] 1990 నాటికి వారి జనాభా 5,000 వద్ద ఉంది. ఇందులో 250 కంటే తక్కువ కుటుంబాలు ఉన్నాయి.

చరిత్ర

తాయి ఫకె ప్రజలు 18 వ శతాబ్దంలో మయన్మారులోని షాన్ రాజ్యం మౌంగు మావో (మువాంగు మావో) నుండి వలస వచ్చినట్లు భావిస్తున్నారు. ఫకె అనే పదం తాయి పదాలలో "ఫా" అంటే గోడ "కే" అంటే పురాతన లేదా పాతది.

అస్సాంలోకి వలస వెళ్ళే ముందు వారు ఇరవాడి ఒడ్డున నివసించేవారు. అస్సాంకు వచ్చిన తరువాత వారు మొదట ముంగు కాంగు రాజ వంశానికి చెందిన వారి అధిపతి చౌ టా మెంగు ఖుయెను మెంగు ఆధ్వర్యంలో మూంగుకాంగుతటు అనే ప్రదేశంలో (బురిడిహింగులోని నింగ్రూకు కొంచెం పైన) స్థిరపడ్డారు.

19 వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో అప్పటి అహోం అధికారి చంద్ర గోహైను ఫకే ప్రజలు ఒక చిన్న సైన్యంతో ముందుగా స్థిరపడిన తూర్పు జిల్లాలను సందర్శించిన సమయంలో వీరిని తాయి ఫకె అని పేర్కొన్నాడు. చంద్ర గోహైను వారిని వారి అసలు నివాసం నుండి తన రాజధానికి తీసుకువచ్చాడు. బ్రిటిషు వారు అస్సాం మీదకు దండెత్తినప్పుడు షాన్ జాతికి చెందిన ఇతరులు మొగాంగుకు తిరిగి రావాలని బర్మా అధికారులు ఆదేశించారు. తాయి ఫకె ప్రజలు బురిదిహింగు వరకు వెళ్లి అక్కడ స్థిరపడ్డారు. తిరిగి వెళ్ళేటప్పుడు వారు బురిడిహింగు నది దక్షిణ ఒడ్డున స్థిరపడ్డారు.

గ్రామాలు

తాయి ఫకే ప్రజల జనాభా అస్సాం, అరుణాచల ప్రదేశు రెండింటిలోనూ ఉంది. ఫకేలు నివసిస్తున్న కొన్ని గ్రామాలు: నాంఫేకు, టిపాంఫకే, బోరుఫకే, మన్మౌ, నాంచాయి, మన్లాంగు, నంగ్లై, నింగగం, ఫనేంగు, లాలుంగు, మొదలైనవి.

ఆర్ధికం

తాయి ఫకే ప్రజల ప్రధాన వృత్తి వ్యవసాయం. వారు వరి, ఆవాలు, బంగాళాదుంపలు వంటి పంటలను పండిస్తారు. వ్యవసాయంతో పాటు, వారికి ఇతర అనుబంధ ఆదాయ వనరులు కూడా ఉన్నాయి. దీని నుండి ప్రజలు మంచి ఆదాయాన్ని పొందుతారు. వారు పశువులు, గేదెలను కూడా పెంచుతారు. తాయి ఫకే జీవనవిధానాలలో చేపలుపట్టడానికి ప్రధాన్యత అధికంగా ఉంటుంది.

సమాజం

పాలనా నిర్వహణ

తాయి ఫకే తప్పనిసరిగా ప్రజాస్వామ్యవిధానంలో సరళంగా ఉంటుంది. ప్రజలకు ఎటువంటి అధికారిక మండలి లేనప్పటికీ "చౌ మన్" (గ్రామ అధిపతి) నేతృత్వంలోని గ్రామ పెద్దల సమావేశం అత్యున్నత న్యాయ, న్యాయ అధికారాలను ఉపయోగిస్తుంది. ప్రజలలో ఏదైనా వివాదం గ్రామ అధిపతి నేతృత్వంలోని గ్రామ సమావేశం ద్వారా పరిష్కరించబడుతుంది. తాయి ఫకే "థాంచాటు" అనే వ్రాతపూర్వక కోడు ఉంది. దీనిని స్థానిక స్వభావాన్ని నిర్ణయించేటప్పుడు గ్రామ పెద్దలు సూచిస్తారు. చట్టాన్ని ఉల్లంఘించినందుకు జరిమానాలు సరైనదా, తప్పు అనే ఆలోచన వారి స్థానిక సంస్కృతికి చిహ్నంగా కనిపిస్తాయి. "థాంచాటు" దాని సభ్యుల ప్రవర్తనను నిర్దేశించే నియమాలు ప్రధానంగా నైతిక సూత్రాల మీద ఆధారపడి ఉంటాయి.

వివాహం

తాయి ఫకే సాధారణంగా సమాజంలోనే వివాహం చేసుకుంటారు. కుటుంబాన్ని పోషించడానికి మనిషికి అవసరమైన మార్గాలు ఉంటే బహుభార్యాత్వం నిషేధించబడనప్పటికీ అవి ఏకభార్యావిధానం ఆచరించబడుతుంది. తాయి ఫకే ఇతర కుల లేదా తెగల ప్రజలతో ఎటువంటి వైవాహిక సంబంధాలను కలిగి ఉండవు. తీయి ఫకే సమాజంలో వితంతువు, క్రాస్ కజిన్ వివాహం జరుగుతుంది. వివాహం ఒక వివరణాత్మక వేడుకతో జరుపుకుంటారు. తాయి ఫకే సమాజంలో విడాకులు సాధారణ వ్యవహారం కాదు. గ్రామ పెద్దల సమావేశంలో నిర్ణయం తీసుకునే "చౌ మన్" ముందు భర్త లేదా భార్య విడాకుల కేసు నమోదు చేస్తారు.

విశ్వాసాలు

తాయి ఫకే ప్రజలు అనిమిజ విశ్వాసాలతో భుద్ధిజంలోని థెరవాడ విధానాన్ని ఆచరిస్తారు.

సంస్కృతి

భాష

ఫకె భాష షాను భాష మాదిరిగానే ఉంటుంది. వారు ప్రత్యేకంగా తమ స్వంత లిపిని కలిగి ఉన్నారు. సంరక్షించబడిన వ్రాతప్రతులను కూడా కలిగి ఉన్నారు. వాటిలో చాలావరకు మత గ్రంథాలు ఉన్నాయి.

తాయి ఫకె భాషలో 10 అచ్చు, 15 హల్లు, 2 సెమివోవెల్సు, కొన్ని డిఫ్థాంగులు, 3 హల్లు క్లస్టర్లు ఉన్నాయి.^{[ఆధారం చూపాలి]}

ఇది ఒక టోనలు భాష పెరుగుతున్న, పతనమౌతున్న, ఎత్తైన, లోతైన 6 ప్రముఖ టోనులను కలిగి ఉంది. ఇది మోనోసైలాబికుగా కూడా ఉంది. పదాల మోనోసైలాబికు నాణ్యతను నిలుపుకోవటానికి ప్రత్యయాలు జోడించబడతాయి.

థెరావాడ బౌద్ధమతం అనుచరులుగా తాయి ఫకె ప్రజలు పాలి కూడా చదవగలరు.

నివాసగృహాలు

తాయి ఫకే ఇళ్ళను ఎత్తైన వెదురు గుడిసెలుగా నిర్మిస్తారు. స్థానికంగా "హాన్ హాంగ్" అని పిలువబడే భూమి మీద కలప స్థంభాల మీద నిర్మించబడతాయి. లివిస్టోనా జెంకిన్సియానా ఆకులు వంటివి, కలప, వెదురు వంటి వస్తువులను దాని నిర్మాణానికి ఉపయోగిస్తారు. ప్రతి ఇంట్లో రెండు హృదయభాగాలు ఉన్నాయి. లోపలి భాగాన్ని పవిత్రంగా భావిస్తారు. ప్రతి ఇంటికి "కాన్ నోక్" అని పిలువబడే డ్రాయింగు రూం ఉంది. అలాగే "ఖోక్ పై-ఫ్రాహ్" అనే పేరుతో పూజగది ఉంటుంది. వంటగదిని " హౌను అయోం " ఉంది.

దుస్తులు

తాయి ఫకే మహిళలు వారు నేసుకున్న రంగురంగుల దుస్తులను ధరిస్తారు. వారి దుస్తులలో చీలమండ వరకు ఉండే పొడవైన లంగా ("షీన్"), ముందు భాగంలో జాకెట్టు తెరిచి ఉంటుంది ("నాంగ్-వాట్"), చంకల చుట్టూ కట్టుకొని నడుము చుట్టూ లంగా బిగించడానికి ఒక నడికట్టు ("చాయ్-గడ్డం") . ఆడపిల్ల లంగా ("గడ్డం"), జాకెట్టు ధరిస్తుంది. తెల్లటి తలపాగా ("ఫహు") ను స్త్రీ జనం వ్యక్తిగత ప్రాధాన్యతపై ధరిస్తారు. వారి దుస్తులు, రంగులు వారి వయస్సును వ్యక్తపరుస్తాయి. సరైన దుస్తులు, ఆభరణాలు, అలంకరణ ఉన్నాయి. దుస్తులు ధరించడం అనేది వ్యక్తిగత దుస్తులు కథనాలను కలిగి ఉంటుంది. వీటిని ప్రధానంగా కవరింగు ప్రయోజనం కోసం ఉపయోగిస్తారు. ఫకేప్రజల కోసం రెండు దుస్తులు ఉన్నాయి:

రోజువారీ ఉపయోగం కోసం సాధారణ దుస్తులు.
ప్రత్యేక సందర్భాలలో ప్రత్యేక దుస్తులు.

ధరించిన వ్యక్తి వ్యక్తిగత ప్రదర్శన ప్రభావాన్ని పెంచడానికి స్త్రీలు చాలా తక్కువ మొత్తంలో ఆభరణాలు ఉపయోగిస్తారు. శరీరంపై పచ్చబొట్టు, గుర్తులను సూచించే అలంకరణ ఉంటుంది. అయితే అది ఎక్కడ ఉండాలో నిర్ధిష్టత లేదు. ఫకే దుస్తులు చాలా విస్తృతమైన నమూనాను కలిగి ఉంటాయి. నగ్నత్వం లేదా తక్కువ దుస్తులు అందరికీ నచ్చవు. ఐదేళ్ల కంటే తక్కువ వయస్సు ఉన్న పిల్లవాడు కూడా దుస్తులు లేకుండా వెళ్ళడం చాలా అరుదుగా కనిపిస్తుంది. పురుషులు, మహిళలు, యువకులు, ముసలివారు. వారు తమ నివాసం లోపల లేదా బయట ఉన్నా వారి శరీరాన్ని కప్పేలా వస్త్రధారణ చేస్తారు. ఫకేప్రజలకు సాంప్రదాయ ఆచార దుస్తులు లేవు. ఒక పండుగ సందర్భంగా ఉతికిన బట్టలు ఉపయోగించబడతాయి. వారి వెచ్చదనం కోసం ప్రజలు కోటు, స్వెటరు, స్కార్ఫు, షాలు, మొదలైన మార్కెట్టు ఉత్పత్తులమీద ఆధారపడి ఉంటారు.

పురుషుల దుస్తులు

వృద్ధుడైన మగవారి దుస్తులు సాధారణంగా ఎరుపు, పసుపు లేదా తెలుపు నూలు, అండరు షర్టు, ఒక చొక్కా (షో), తెల్లటి తలపాగా (ఫా హో హో) తో కప్పబడిన ఆకుపచ్చ, నలుపు రంగులతో కూడిన నేసిన చెకర్డు లుంగీ (ఫాటాంగు). తెల్లని కండువా (సుమారు 2 మీటర్ల పొడవు, 1 మీటరు వెడల్పు) సాదా సరిహద్దు (ఫా ఫెక్ మాయి), తెలుపు పొడవాటి చేతుల చొక్కా విహారుకు లేదా ఏదైనా సుదూర ప్రాంతాలకు వెళ్ళినప్పుడు వృద్ధులు ధరిస్తారు. వారి వెచ్చని బట్టల కోసం, వృద్ధ మగ వ్యక్తులు షాల్సు (ఫా జాంగు) ను ఇష్టపడతారు. సమ్మేళన ప్రార్థనలో, 10 సంవత్సరాల కంటే తక్కువ వయస్సు ఉన్న బాలురు, బాలికలు తప్ప అందరూ కండువా ధరిస్తారు.

స్త్రీల దుస్తులు

తాయి ఫకే మహిళలు తమ సాంప్రదాయ దుస్తులను ధరిస్తారు. వృద్ధ మహిళా వ్యక్తులు నడుము చుట్టూ ఒక చొక్కా (గడ్డం) ధరిస్తారు. చిన్లోని చారలు వెడల్పూనుసరించి గడ్డం నడుము భాగం చాలా మందంగా ఉంటుంది. పురుషుల లుంగీ లాగా ఉంటుంది. శరీరం పైభాగాన్ని కవరు చేయడానికి మహిళలు 2.3 మీటర్ల పొడవు, 1 మీటరు వెడల్పు గల ఫా నంగ్వైటు అనే పొడవాటి కుట్టిన వస్త్రాన్ని ఉపయోగిస్తారు. వారి నడుము చుట్టూ 6 సెంటీమీటర్ల వెడల్పు, 1.5 మీటర్ల పొడవు గల ఒక గుడ్డ బెల్టు చైర్చిను ధరిస్తారు. యుక్తవయస్సు రాకముందు, బాలికలు ఫా నాంగ్వైటు ధరించరు. బదులుగా వారు శరీరం పైభాగాన్ని కవరు చేయడానికి, అంచుతో లేదా లేకుండా, 2 మీటర్ల పొడవు, 1 మీటరు వెడల్పు గల తెల్లని వస్త్రాన్ని ధరిస్తారు. ఒక అమ్మాయికి పెళ్లికాని అక్క ఉంటే, యుక్తవయస్సు వచ్చినప్పటికీ ఆమె ఫా నాంగ్వైటు ధరించదు. ఫఫెకు ధరించడం వివాహానికి సిద్ధపడకపోవడానికి సంకేతం. మహిళలందరూ విహారుకు లేదా సుదూర ప్రాంతానికి వెళ్ళినప్పుడు సాంప్రదాయ తెల్ల చద్దరు ధరిస్తారు. వివాహ వేడుకలో వధువు ఇలాంటి చద్దరును ఉపయోగిస్తుంది. వృద్ధ మహిళలు చెకంచం అనే జాకెట్టు ధరిస్తారు, ఇది నడుము వరకు విస్తరించి ఉంటుంది. యువతులు, పెళ్లికాని మహిళలు వేర్వేరు రంగుల జాకెట్టు ధరిస్తారు కాని స్లీవు లెసు లేదా షార్టు బ్లౌజు వాడటం ప్రోత్సహించబడదు. వృద్ధ మహిళలు తెల్లటి తలపాగా ధరిస్తారు. అయితే వివాహిత విహారు, మార్కెట్టు సందర్శించే సమయంలో అదే ధరిస్తారు. పెళ్లికాని ఎదిగిన అమ్మాయిల దుస్తులు చిన్, ఫా ఫెక్ మాయి జాకెట్టును ధరిస్తారు. ఉంటాయి.^[2]

బాలబాలికల దుస్తులు

బాలురు నహర్కటియాకు (వారి పాఠశాలలకు) వెళ్ళినప్పుడు ప్యాంటు, చొక్కాలు ధరిస్తారు, గ్రామంలో వారు తమ సాంప్రదాయ లుంగీని ఉపయోగిస్తారు. యువతులు బజారులో లభించే రెడీమేడు ఫ్రాకులను ఉపయోగిస్తారు. పాఠశాలకు వెళ్లే బాలికలు వారి విద్యా సంస్థలలో కూడా వారి సాంప్రదాయ చిన్ను ధరిస్తారు.

సన్యాసుల దుస్తులు

సన్యాసుల కోసం ప్రత్యేకమైన బట్టలు ఉన్నాయి. అవి పసుపు రంగులో ఉండాలి. గతంలో మార్కెటింగు కేంద్రాలు సులభంగా అందుబాటులో లేనప్పుడు ప్రజలు తమ రంగులన్నింటినీ దేశీయంగా తయారుచేసినట్లు తెలిసింది. పనస చెట్టు పసుపు రంగు కెర్నలు నుండి పసుపు రంగు తయారు చేయబడింది. సన్యాసులు నాలుగు రకాల బట్టలు ధరిస్తారు; ప్రధాన వస్త్రం అంటే ఒక లుంగీ (చం పేయింగు), వస్త్రం వంటి ఒక చద్దారు (చాంగ్ కాన్, సుమారు 9.3 మీటర్ల పొడవు, 1.5 మీటర్ల వెడల్పు) ఇది శరీరం పై భాగంలో ఉపయోగించబడుతుంది. ఒక సంఘతి అంటే స్థానికంగా తయారుచేసిన జెంజీ, ఒక వస్త్రం (సుమారు 1.2 మీటర్ల పొడవు, 6 సెంటీమీటర్ల వెడల్పు) వారి రహస్య భాగాలను కవరు చేయడానికి. ఒక సన్యాసి ఎనిమిది అనివార్యతలు (అస్తా పారిస్కరు) పైన పేర్కొన్న నాలుగు రకాల బట్టలు, వడపోత వస్త్రం (జల్ చకాని), తల గొరుగుట కోసం ఒక బ్లేడు ఉన్నాయి.

ఆభరణాలు

వ్యక్తిగత అలంకారం కోసం ఫకే మహిళలు చాలా తక్కువ ఆభరణాలను ధరిస్తారు. నిజానికి, వివాహితులు, వృద్ధ మహిళలు ఆభరణాల మీద పెద్దగా ఆసక్తి చూపరు. 1950 వరకు వృద్ధ మహిళలు కెన్హు (పారదర్శక క్రిస్టలు పదార్థంతో తయారు చేసిన చెవి ఆభరణం) ను ఉపయోగించారని నివేదించబడింది. కాని ఆ సంవత్సరం నుండి ఆ పదార్థం సరఫరా సక్రమంగా మారింది. ఫలితంగా ఫకే మహిళలు చెవిపోగులు, కంకణాలు, బంగారు ఉంగరం వంటి ఆధునిక ఆభరణాలను ఎంచుకోవలసి వచ్చింది. హారాలు మొదలైనవి. 1950 వరకు వెండి నాణేలతో చేసిన హారమును స్త్రీలు విలువైన ఆభరణంగా భావించారు. కాని ప్రస్తుతం ఈ రకమైన హారము కనుమరుగైంది. కారణం ఫకే నివేదించిన ఆధారంగా పాత వెండి రూపాయి, అర్ధరూపాయి నాణేలు చాలా లోహ విలువను కలిగి ఉన్నాయి. గ్రామస్తులు, అందువలన, కొత్త నాణేల పరంగా చాలా ఎక్కువ ధరకు ఆ వెండి ఆభరణాలను మార్పిడి చేసుకున్నారు. అయినప్పటికీ అవి తక్కువ లోహాన్ని కలిగి ఉంటుంది. వివాహితులు స్త్రీలు బంగారం లేదా వెండితో చేసిన గాజులు (బేయను) ధరిస్తారు. బంగారం లేదా వెండి ఉంగరం (ఉంగెహాపు) కూడా భరించగలిగే వారు ధరిస్తారు. దుష్టశక్తుల నుండి వచ్చే ప్రమాదాలను నివారించడానికి చిన్న పూసలతో చేసిన నెక్లెసును చిన్న పిల్లలు ధరిస్తారు. పూస ఆర్మ్లెట్లను కొంతమంది వృద్ధులు ఇలాంటి ప్రయోజనం కోసం ఉపయోగిస్తారు. పువ్వుల వంటి సహజ సౌందర్యం వస్తువులు టీనేజు అమ్మాయిలు శిరోజాలలో ధరిస్తారు.

కేశాలంకరణ

బౌద్ధమతం ఎనిమిది సూత్రాలను అనుసరిస్తున్న వారు మినహా చాలా మంది ఫకే మహిళలు తమ జుట్టును పొడవుగా ఉంటుంది.

పండుగలు, ఆచారాలు

తాయి ఫకే ప్రజల ప్రధానపండుగ " పోయి సంగ్కెను " . ఇది థాయ్లాండులో జరుపుకునే సాంగ్క్రాను మాదిరిగానే ఉంటుంది. ఇది తాయి క్యాలెండరులో కొత్త సంవత్సరం ప్రారంభాన్ని సూచిస్తుంది. దీనిని మూడు రోజులు జరుపుకుంటారు. సాధారణంగా ఇది ప్రతి సంవత్సరం ఏప్రిలు 13 - 14 నుండి ప్రారంభమవుతుంది. ఈ పండుగలో ప్రజలు ఒకరి మీద ఒకరు నీరు చల్లుకుంటారు. ఇది ఒకరి పాపాలను కడిగివేయడాన్ని సూచిస్తుంది. వారు బుద్ధ చిత్రాలను, విగ్రహాలను గృహ మందిరాల నుండి, మఠాల నుండి శాంతంగా వాటి మీద నీరు పోయడం ద్వారా శుభ్రపరుస్తారు.

బుద్ధ పూర్ణిమ తాయి ఫేక్సు ప్రధాన పండుగ. ఇది గౌతమ బుద్ధుడి పుట్టినరోజు. ఈ రోజున ప్రజలు బౌద్ధ మఠంలో సమావేశమై దేవునికి ప్రార్థనలు చేస్తారు. దీని తరువాత విందు జరుగుతుంది. సాధారణంగా ఈ పండుగ మే నెలలో వస్తుంది.

నౌన్-వా అనేది మూడు నెలల కాలం, దీనిలో వివాహాలు లేదా నిర్మాణ పనులు జరగవు. ఈ కాలాన్ని చెడ్డరోజులుగా భావిస్తారు. "పూర్ణిమ" రోజులో ప్రతి నెలలో గ్రామ ప్రజలు ఆశ్రమంలో సమావేశమై ప్రార్థనలు చేస్తారు. ఇది పండుగ కాదు. ముఖ్యమైన మతపరమైన ఆచారం.

"నౌన్-వా" మూడు నెలల కాలం తరువాత పోయి ఓక్-వా జరుపుకుంటారు. ఇది "నౌన్-వా" ముగింపును సూచిస్తుంది. వివిధ గ్రామాల ప్రజలు, సన్యాసుల సంఘం ఒకే గ్రామంలో సమావేశమై ప్రార్థనలు చేసి, వారి తప్పులు క్షమించమని దేవుడిని ప్రార్థిస్తారు.

పోయి మై-కో-చుమ్-ఫై అనేది ఫిబ్రవరి నెల పౌర్ణమి రోజున జరుపుకునే పండుగ. ఈ రోజు సాయంత్రం ప్రజలు కలప, ఎండుగడ్డి వేసి నిప్పంటిస్తారు. ఈ సందర్భంగా వారు "ఖౌ-లామ్" వంటి సాంప్రదాయ వంటకాలను తయారు చేస్తారు.

తాయి ఫకే పైన కాకుండా పోయి లు-ఫ్రా, పోయి లు-క్యోంగు, పోయి కితింగు వంటి పండుగలను కూడా జరుపుకుంటారు.

ఆహార అలవాట్లు

తాయి ఫకే ప్రధాన ఆహారం బియ్యం. వారి భోజనంలో అరటి లేదా తారా లేదా కౌ ఆకులు చుట్టి వండిన లేదా ఉడికించిన బియ్యం "ఖా హౌ" అని పిలుస్తారు. ఉడికించిన కూరగాయలు ఉంటాయి. అంతేకాక "పుకుట్", "ఖి కై" వంటి అనేక అడవి ఆకు కూరలను తింటారు. దీని పక్కన వారి భోజనంలో మాంసం, చేపలు, గుడ్లు, పొడి చేపలు, పుల్లని చేపలు, పొడి మాంసం, బియ్యం కేకులు ఉంటాయి. టీ వారికి ఇష్టమైనది

మరణం

తాయి ఫకే ప్రజలలో దహనసంస్కారం అనేది సాధారణ మరణానికి నియమం. అసాధారణమైన వాటికి, ఖననం సూచించబడుతుంది. సాధారణ మరణం విషయంలో, శుద్దీకరణ కార్యక్రమం, మరణం తరువాత ఏడవ రోజున పాటిస్తారు. వారి శుద్దీకరణ కార్యక్రమంలో ముఖ్యమైన కార్యక్రమాలలో విందు, గ్రామస్తుల వినోదం, సన్యాసులకు బహుమతులు అందించడం వంటివి ప్రాధాన్యత వహిస్తారు. సన్యాసి మృతదేహానికి సంస్కరణలు చేసేందుకు తాయి ఫకేప్రజలలో ప్రత్యేక నిబంధనలు ఉన్నాయి. సన్యాసి మృతదేహం ఒకే రోజున సంస్కరించబడదు. బదులుగా అది ఒక సంవత్సరం నీటితో నిండిన శవపేటికలో ఉంచబడుతుంది. సుమారు ఒక సంవత్సరం తరువాత ఒక పెద్ద పండుగ ఏర్పాటు చేయబడి వివిధ గ్రామాల తాయి ఫకేలందరినీ ఆహ్వానించి, సన్యాసి మృతదేహాన్ని ఆచారంగా దహనం చేస్తారు.

ఇవి కూడా చూడండి

మూలాలు

↑ William J. Gedney (1992). Papers on Tai Languages, Linguistics, and Literatures: In Honor of William J. Gedney on His 77th Birthday. Northern Illinois University, Center for Southeast Asian Studies. p. 14. ISBN 1-877979-16-3.
↑ the tai phakes of assam

వెలుపలి లింకులు

మూస:Tribes of Arunachal Pradesh మూస:Hill tribes of Northeast India

[1] William J. Gedney (1992). Papers on Tai Languages, Linguistics, and Literatures: In Honor of William J. Gedney on His 77th Birthday. Northern Illinois University, Center for Southeast Asian Studies. p. 14. ISBN 1-877979-16-3.

[2] the tai phakes of assam

[1]

[2]