బోయీ ద్రవము (Bouin's fluid) ఒక ప్రత్యేకమైన ద్రవ పదార్ధము[1]. దీనిని హిస్టోపెథాలజీ (Histopathology) విభాగంలో ఉపయోగిస్తారు[1]. దీనిని ఫ్రెంచ్ జీవశాస్త్రవేత్త పోల్ బౌయిన్ కనుగొన్నాడు. పిక్రిక్ ఆమ్లం, ఎసిటిక్ ఆమ్లం, ఫార్మాల్డిహైడ్లతో కూడిఉన్న జల ద్రావణం[2]. జీర్ణశయాంతర ప్రేగుల బయాప్సీల స్థిరీకరణకు బౌయిన్ ద్రవం ముఖ్యంగా ఉపయోగపడుతుంది. జీర్ణశయాంతర ప్రేగుల బయాప్సీల స్థిరీకరణకు బౌయిన్ యొక్క ద్రవం ముఖ్యంగా ఉపయోగపడుతుంది. ఎందుకంటే ఈ ఫిక్సేటివ్ 10% తటస్థ-బఫర్డ్ ఫార్మాలిన్ కంటే క్రిప్సర్, మంచి నూక్లియర్ స్టైనింగ్‌కు అనుమతిస్తుంది. ఎలక్ట్రాన్ మైక్రోస్కోపీ కోసం కణజల అల్ట్రాస్ట్రక్చర్ తప్పనిసరిగా సంరక్షించబడినప్పుడు ఇది మంచి స్థిరకారి కాదు. అయినప్పటికీ, మృదువైన, సున్నితమైన ఆకృతితో కణజాల నిర్మాణం సంరక్షించబడినప్పుడు ఇది మంచి ఫిక్సేటివ్. ఈ ఫిక్సేటివ్‌లోని ఎసిటిక్ ఆమ్లం ఎర్ర రక్త కణాలను లయం చేస్తుంది. కణజాలంలో చిన్న ఇనుము, కాల్షియం నిక్షేపాలను కరిగిస్తుంది. కణజాల స్థిరీకరణ, డీకాల్సిఫికేషన్ రెండింటికీ ఎసిటిక్ ఆమ్లాన్ని ఫార్మిక్ ఆమ్లంతో భర్తీ చేసే ఒక వైవిధ్యంగా ఉపయోగించవచ్చు.[3] బౌయిన్ ద్రావణంలోని మూడు రసాయనాల ప్రభావాలు ఒకదానికొకటి సమతుల్యం చేస్తాయి. ఫార్మాలిన్ సైటోప్లాజమ్ బాసోఫిలిక్ కావడానికి కారణమవుతుంది, అయితే ఈ ప్రభావం పిక్రిక్ ఆమ్లం ప్రభావంతో సమతుల్యమవుతుంది. ఇది అద్భుతమైన న్యూక్లియర్, సైటోప్లాస్మిక్ హెచ్ అండ్ ఇ స్టెయినింగ్‌కు దారితీస్తుంది. ఫార్మాలిన్ కణజాల గట్టిపడే ప్రభావం పిక్రిక్, ఎసిటిక్ ఆమ్లాల మృదు కణజాల స్థిరీకరణ ద్వారా సమతుల్యమవుతుంది. ఎసిక్టిక్ ఆమ్లం యొక్క కణజాల వాపు ప్రభావం పిక్రిక్ ఆమ్లం యొక్క కణజాల కుదించే ప్రభావంతో సమతుల్యమవుతుంది[4].

బోయీ ద్రవము

మూలాలు

మార్చు
  1. 1.0 1.1 Carson, Freida L.; Hladik, Christa (2009). Histotechnology: A Self-Instructional Text (3 ed.). Hong Kong: American Society for Clinical Pathology Press. p. 19. ISBN 978-0-89189-581-7.
  2. Culling, C.F.A. 1974. Handbook of Histopathological and Histochemical Techniques (including museum techniques), 3rd ed. London: Butterworths, p.49.
  3. Bancroft, John D.; Gamble, Marilyn, eds. (2008). Theory and Practice of Histology Techniques (6 ed.). China: Churchill Livingstone Elsevier. p. 72. ISBN 978-0-443-10279-0.
  4. Baker, J.R. 1958. Principles of Biological Microtechnique. London, Methuen, pp.149-150.