వాట్ ఇంతారావిహాన్
వాట్ ఇంతారావిహాన్ లేదా వాట్ ఇంతరవిహాన్ (థాయ్: วัดอินทรวิหาร, థాయ్ ఉచ్చారణ: [wát intʰaráwíhǎːn]) అనేది థాయిలాండ్ లో గల థాయ్‌క్లాంగ్, టెంప్లె వాట్ (టెంప్లే ల్యాండ్)లో ఉన్న ఒక బుద్ధుడి విగ్రహం. ఇది 32 మీటర్ల (105 అడుగులు) ఎత్తైన నిలువెత్తు బుద్ధుని విగ్రహానికి ప్రసిద్ధి చెందింది, దీనిని లుయాంగ్ ఫోటో లేదా "ఫ్రా సి అరియమెట్రై" అని పిలుస్తారు, ఇది అత్యంత గౌరవనీయమైన మఠాధిపతి సోమ్‌దేజ్ టో స్ఫూర్తితో నిర్మించబడింది.[1]
| వాట్ ఇంతారావిహాన్ | |
|---|---|
 వాట్ ఇంతరావిహాన్ బుద్ధుని విగ్రహం దాని కుడివైపున ఉంది | |
| మతం | |
| అనుబంధం | బుద్దిజం |
| ప్రదేశం | |
| దేశం | థాయిలాండ్ |
| భౌగోళిక అంశాలు | 13°46′01″N 100°30′10″E / 13.76697°N 100.502715°E |
స్థానం మార్చు
వాట్ బ్యాంకాక్‌లోని ఫ్రా నాఖోన్‌లోని బంగ్లాంఫు ప్రాంతానికి ఉత్తర అంచున ఉంది. థానిన్ విసుట్ కసత్‌కు దగ్గరగా ఉన్న చావో ప్రయా నది వెంట పడవ ద్వారా ఆలయానికి చేరుకోవచ్చు. రోడ్డు యాక్సెస్ స్థానిక రవాణా ద్వారా జరుగుతుంది. ఎలివేటెడ్ ఎక్స్‌ప్రెస్‌వేకి దిగువన దాగి ఉన్న ఈ వాట్‌కు ఉత్తరం వైపున ఉన్న సామ్‌సెన్ రోడ్డు దారి తీస్తుంది. ఇతన్ని చివరి అయుతయ రాజ్యానికి చెందిన వాట్ ఇన్ అని కూడా పిలుస్తారు, ఇది ఉన్న శివారు ప్రాంతం పేరు కోసం దీనిని వాట్ బ్యాంగ్ ఖున్‌ఫ్రోమ్ నోక్ అని పిలుస్తారు.[2]
చరిత్ర మార్చు
వాట్ అనేది క్లాస్ III గా వర్గీకరించబడిన ఒక రాజ దేవాలయం, ఇది అయుతయ రాజ్యం ప్రారంభంలో నిర్మించబడింది. దీనిని మొదట వాట్ రాయ్ ఫ్రిక్ "వెజిటబుల్ ఫీల్డ్స్ వాట్" అని పిలిచేవారు. చుట్టూ కూరగాయల తోటలు ఉండడం వల్ల దీనికి ఆ పేరు వచ్చింది. ఆలయం ఉన్న భూమిని రామ - I ఖైదీలకు వసతి కల్పించడానికి అందించాడు. వజీరవుద్ రాజు పాలనలో ఇది చావో ఇంతావాంగ్చే గా పునరుద్ధరించబడింది, ఆ తర్వాత దీనిని వాట్ ఇంతరవిహాన్ అని పిలిచేవారు. చావో ఇంతావాంగ్ కూడా వియంటియాన్ నుండి ఒక పూజారిని ఆలయ మఠాధిపతిగా నియమించాడు.[2]
లుయాంగ్ ఫో నుండి బుద్ధుని విగ్రహం మార్చు
వాట్ ప్రధాన నిర్మాణ వర్ణన 32 మీటర్ల (105 అడుగులు) ఎత్తు, 10 మీటర్లు (33 అడుగులు) వెడల్పు ఉన్న నిలువెత్తు విగ్రహం లుయాంగ్ ఫో టో లేదా "ఫ్రా సి అరియమెట్రై" (మైత్రేయ). బుద్ధ విగ్రహాన్ని నిర్మించడం 1867లో ప్రారంభించబడింది, 1927లో దీనిని పూర్తి చేయడానికి అరవై సంవత్సరాలు పట్టింది. ఈ చిత్రం ఇటుక, గారతో తయారు చేయబడింది. అప్పటి ఆలయ మఠాధిపతి సోమ్‌దేజ్ తోహ్ దీనిని నిర్మించడానికి ప్రేరణగా నిలిచాడు. అతను 1871లో చిత్రాన్ని నిర్మిస్తున్నప్పుడు విగ్రహం పాదాల వద్ద మరణించాడు. ఆలయ ప్రవేశ ద్వారం వద్ద ఈ మఠాధిపతి బంగారు పూత పూయబడింది. బుద్ధుని విగ్రహం మెట్ల వైపులా విగ్రహం వెనుక వెనుక వైపులా భక్తులకు విగ్రహంపై బంగారు ఆకులను అతికించడానికి వీలు కల్పిస్తుంది. 1982లో బ్యాంకాక్ నగరం స్థాపించబడిన 200వ వార్షికోత్సవం సందర్భంగా చిత్రం పునరుద్ధరించబడింది, ఇటాలియన్ గోల్డెన్ మొజాయిక్ టైల్‌తో అమర్చబడింది. గాజు మొజాయిక్ టైల్స్‌తో అలంకరించబడిన ఈ విగ్రహం 24 క్యారెట్ల బంగారంతో పూత పూయబడింది. బుద్ధ విగ్రహం ఉష్నిషా అని పిలువబడే టాప్ నాట్, శ్రీలంక ప్రభుత్వంచే బహుమతిగా ఇవ్వబడిన గౌతమ బుద్ధుని అవశేషాలను కలిగి ఉంది. ఉష్నిషాలో శేషాన్ని ప్రతిష్ఠించడం అనేది ప్రిన్స్ వజిరాలాంగ్‌కార్న్ చేత చేయబడింది.[3]
ఆలయం మార్చు
ఆలయంలో ఉబోసోట్ (ప్రార్థన మందిరం) అని పిలువబడే ఆర్డినేషన్ హాల్ ఉంది, దీనిని భాషాపరంగా బోడ్ అని కూడా పిలుస్తారు. దీని వాస్తుశిల్పం అయుతయ రాజ్యంలో అనుసరించిన శైలిని ప్రతిబింబిస్తుంది. ఇది 1982లో పునర్నిర్మించబడింది. హాల్ దిగువ భాగాన్ని అలంకరించేందుకు ఇటాలియన్ పాలరాయిని ఉపయోగించారు, గోడలను సంప్రదాయ చిత్రాలతో అలంకరించారు. ఉభసూట్ పరిమితులను గుర్తించే సెమా సరిహద్దు పోస్ట్‌లు చిన్న నాగా చిత్రాలపై అమర్చబడి ఉంటాయి. గోడలపై కుడ్యచిత్రాలు రోజువారీ జీవితంలో ఇతివృత్తాన్ని కలిగి ఉంటాయి. ఈ వేదిక వద్ద తాయెత్తులు తయారు చేసి విక్రయించే పద్ధతి కూడా ఉంది.[2]
ఆలయంలో మఠాధిపతిగా ఉన్న ఫ్రా పుట్టహచన్ చిత్రం ఆలయంలో కొత్తగా నిర్మించిన ప్రత్యేక గదిలో ప్రతిష్టించబడింది. చిత్రం మైనముతో తయారు చేయబడింది, నీటి బుగ్గపై ఉంచబడింది. థాయ్‌లాండ్‌లోని వివిధ ప్రాంతాల నుంచి సేకరించిన నీటిని చాంబర్‌లోని అల్మారాల్లో ఉంచిన కంటైనర్‌లలో భద్రపరుస్తారు. మైనపు చిత్రాన్ని భద్రపరచడానికి ఎయిర్ కండిషనింగ్ అందించబడింది. అదే మసక వెలుతురులో ఉంటుంది, ప్రత్యేక వాతావరణం ఉన్నందున భక్తులు ఇక్కడ ధ్యానం చేస్తారు.[3]
గ్వాన్యిన్ పుణ్యక్షేత్రం మార్చు
మహాయాన బౌద్ధమతం బోధిసత్వ అవలోకితేశ్వర స్త్రీ రూపమైన గ్వాన్యిన్‌కి అంకితం చేయబడిన మరొక మందిరం ఇక్కడ ఉంది.[3]
ఆరాధన మార్చు
ఆరాధన కోసం ఆలయాన్ని సందర్శించే భక్తులు మాకేరెల్, ఉడికించిన గుడ్డు, పూల దండను బుద్ధుని విగ్రహ పాదాల వద్ద భక్తితో ఉంచుతారు.[2]
మూలాలు మార్చు
- ↑ Toh, Ajarn. "The Biography of Somdej Toh (Toh Promarangsi)". amuletcity.org. Archived from the original on 2018-09-18. Retrieved 17 September 2018.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Barrett 2014, p. 232.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Liedtke 2012, p. 69.