వైష్ణవం
హైందవధర్మ సంప్రదాయంలో శ్రీమహావిష్ణువుని ప్రధాన అది దేవతగా ఆరాదించే శాఖను వైష్ణవం అంటారు.ఇది హిందూధర్మ తెగలనందు శైవం, శక్తితత్వం, స్మార్తంతో పాటు ఇది ఒకటి. హిందూధర్మం ఆచరించేవారు 67.6% మంది వైష్ణవులు కావడంతో, ఇది అతిపెద్ద హిందూధర్మ తెగలలో ఒక పెద్ద తెగగా చెప్పుకోవచ్చు.[1] దీనిని విష్ణు మతం అని కూడా వ్యవహరిస్తారు. దాని అనుచరులను వైష్ణవులు అని పిలుస్తారు.వీరు విష్ణువును పరమ ప్రభువుగా భావిస్తారు.[2][3] వీరిలో కూడా కొన్ని ఇతర ఉప సంప్రదాయాలు పాటించేవారు ఉన్నారు. కృష్ణావతారంను పరిగణనలోకి తీసుకుని ఆరాధిస్తూ ఉండేవారు, రామావతారంను పరిగణలలోకి తీసుకుని ఆరాధించేవారు, కృష్ణుడు రాముడును ఇద్దరినీ ఆరాధించేవారు ఉన్నారు.[4]వైష్ణవం అనగా విష్ణు అని, వైష్ణవులు అంటే విష్ణు భక్తులు అని అర్థం.
వైష్ణవిజం పురాతన ఆవిర్భావం అస్పష్టంగా ఉంది.ఇది సా.శ.పూ1 వ సహస్రాబ్దిలో వేద మూలాలను కలిగి ఉంది.భాగవతీజానికి పుట్టుకొచ్చిన వేద దేవత భాగ, వేద నీటి దేవత నారా, లేదా నారాయణ. సాశ.పూ. 7 నుండి 4 వ శతాబ్దంలో అభివృద్ధి చెందిన వాసుదేవ-కృష్ణ, గోపాల-కృష్ణ ఆరాధన వంటి అనేక ప్రసిద్ధ వేదయేతర ఆస్తిక సంప్రదాయాల విలీనంలో వేదయేతర మూలాలు కనిపిస్తాయి.[5][6][7][8] సా.స.పూ.శతాబ్దాలలో, అవతార్ సిద్ధాంతాన్ని అభివృద్ధి చేసినప్పుడు, సంప్రదాయం వైష్ణవిజం అని ఖరారు చేయబడింది. దీనిలో సమలేఖనం చేయబడిన దేవతల అధినేత (సుప్రీం) వేద దేవుడు విష్ణువు అవతారాలుగా గౌరవించబడ్డారు. రాముడు, కృష్ణ, నారాయణ, కల్కి, హరి, వితోబా, వెంకటేశ్వర, శ్రీనాథ్జీ, జగన్నాథ్ ప్రసిద్ధ అవతారాల పేర్లలో ఒకే సుప్రీం విభిన్న కోణాలుగా చూడవచ్చు.[9][10]
చరిత్రసవరించు
వీరోచిత విశ్వాసకుల సమూహంతో తాజా శతాబ్దాలు సాశ.పూ - సా.శ ప్రారంభ శతాబ్దాలలో వైష్ణవం ఆవిర్బించింది. వాసుదేవ ఒక ప్రముఖ సభ్యుడు. కృష్ణ అధినాయకుడు. యాదవులు " అనేక శతాబ్దాల తరువాత, దైవం ఇప్పటికీ పిల్లవాడు " గోపాల సంప్రదాయాలకు చెందిన బాల కృష్ణుడు, తరువాత ఈ వేదయేతర సంప్రదాయాలను మహాభారత నియమావళితో సమకాలీకరించడం, సనాతన స్థాపనకు ఆమోదయోగ్యంగా ఉండటానికి వేద మతంతో సంబంధం కలిగి ఉంది. కృష్ణమతం మొదట మధ్యయుగ కాలంలో భక్తి యోగంతో సంబంధం కలిగి ఉంది.
వైష్ణవం గ్రంథాలుసవరించు
వైష్ణవ మతంలో ముఖ్య గ్రంధాలు వేదాలు, ఉపనిషత్తులు, భగవద్గీత, పాంచరాత్రం (ఆగమ) గ్రంథాలు, నలాయిరా దివ్య ప్రబంధం, భాగవత పురాణం.[11] [12] [13] [14]
దివ్యదేశాలుసవరించు
ఇవి కూడా చూడండిసవరించు
మూలాలుసవరించు
- ↑ Johnson, Todd M.; Grim, Brian J. (25 March 2013). The World's Religions in Figures: An Introduction to International Religious Demography (in ఇంగ్లీష్). John Wiley & Sons. ISBN 978-1-118-32303-8.
- ↑ Pratapaditya Pal (1986). Indian Sculpture: Circa 500 BCE- 700 CE. University of California Press. pp. 24–25. ISBN 978-0-520-05991-7.
- ↑ Stephan Schuhmacher (1994). The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion: Buddhism, Hinduism, Taoism, Zen. Shambhala. p. 397. ISBN 978-0-87773-980-7.
- ↑ Hardy 1987.
- ↑ Dalal 2010, p. 54–55.
- ↑ G. Widengren (1997). Historia Religionum: Handbook for the History of Religions - Religions of the Present. Boston: Brill Academic Publishers. p. 270. ISBN 978-90-04-02598-1.
- ↑ Benjamín Preciado-Solís (1984). The Kṛṣṇa Cycle in the Purāṇas: Themes and Motifs in a Heroic Saga. Motilal Banarsidass. pp. 1–16. ISBN 978-0-89581-226-1.
- ↑ "Vaishnava". philtar.ucsm.ac.uk. Archived from the original on 5 February 2012. Retrieved 22 May 2008.
- ↑ Eliade, Mircea; Adams, Charles J. (1987). The Encyclopedia of religion (in ఇంగ్లీష్). Macmillan. p. 168. ISBN 978-0-02-909880-6.
- ↑ Dandekar 1977, p. 9499.
- ↑ Flood 1996, p. 121-122.
- ↑ F Otto Schrader (1973). Introduction to the Pāñcarātra and the Ahirbudhnya Saṃhitā. Adyar Library and Research Centre. pp. 2–21. ISBN 978-0-8356-7277-1.
- ↑ Klaus Klostermaier (2007), A Survey of Hinduism: Third Edition, State University of New York Press, ISBN 978-0791470824, pages 46-52, 76-77
- ↑ Johnson, Todd M; Grim, Brian J (2013). The World's Religions in Figures: An Introduction to International Religious Demography. John Wiley & Sons. p. 400. ISBN 9781118323038.