షింటో మతం

షింటో (జపనీస్ భాషలో 神道) జపాన్ దేశంలో ఉద్భవించిన ఒక మతం. మత పండితులు దీనిని తూర్పు ఆసియా మతాల కింద వర్గీకరించారు. ఈ మతానుయాయులు దీన్ని పూర్తి దేశీయ మతంగానూ, ప్రకృతి మతం గానూ పరిగణిస్తారు. వీరినే షింటోయిస్టులు అని కూడా అంటారు. ఈ మతాన్ని నియంత్రించేందుకు ప్రత్యేక సంస్థ ఏమీ లేదు. దీన్ని అనుసరించే వారిలో చాలా వైవిధ్యం కనిపిస్తూ ఉంటుంది.

జపాన్‌లోని హిరోషిమా ప్రిఫెక్చర్‌లోని ఇట్సుకుషిమా మందిరానికి టోరి గేట్‌వే. టోరి షింటో పుణ్యక్షేత్రాల ప్రవేశద్వారం గుర్తుగా ఉంది.

ఈ మతంలో బహుళ దేవతలను ఆరాధిస్తారు. ఈ పదానికర్థం "దేవతల మార్గం" అని. బౌద్ధం నుంచి ఈ మతాన్ని వేరుగా గుర్తించటానికి ఆరవ శతాబ్దంలో ఈ పదం సృజింపబడింది. ఇది చైనా భాష నుండి వచ్చిన పదం. దైవమార్గం "డౌ". దీనికి జపాను నామం "కమి". అయితే ఈ "కమి"లో దేవతలు లేరు. పైనున్న వారికి, ఉన్నత జీవులకు మాత్రమే ఇది వర్తిస్తుంది. పితర, ప్రకృతి పూజ ఈ మతానికి ముఖ్య లక్షణం. ఇది సర్వ జీవవాద, ప్రాక్తన బహుదేవతా వాదాల నుండి పుట్టింది. ఈ విషయంలో ఇది వేదమతాన్ని పోలి ఉంది. ప్రకృతి శక్తుల ఆరాధన, సర్వజీవ భావం రెండీంటికి సమానమే. ప్రకృతిలో అదృశ్య శక్తులు, దేవతలు ఉన్నారని భావించి, వాటిని పూజించారు. ఈ అదృశ్య శక్తిని "మాన" అంటారు. ఇది ఒక రమైన విద్యుచ్ఛక్తి లాంటికి. ఇదే "కమి" ఈ విశ్వ ప్రకార్యాలను వ్యక్తులుగా భావించి ఆ వ్యక్తులను దేవతలను చేసి పూజించారు. సృష్టిని గురించిన వారి భావానను చూస్తే ఈ విషయం బాగా అర్థమవుతుంది.

నిర్వచనం

షింటో మతానికి సార్వజనికమైన, ప్రామాణికమైన నిర్వచనం లేదు. కానీ రచయితలు జోసెఫ్ కాలి, జాన్ డౌగిల్ ప్రకారం షింటో అనేది ప్రకృతిలోని ప్రతి వస్తువులో అంతర్గతంగా ఉండే కమీ ను విశ్వసించడమే.

ఆధార గ్రంథాలు

• Averbuch, Irit (1995). The Gods Come Dancing: A Study of the Japanese Ritual Dance of Yamabushi Kagura. Ithaca, NY: East Asia Program, Cornell University. ISBN 978-1-885445-67-4. OCLC 34612865.
• Averbuch, Irit (1998). "Shamanic Dance in Japan: The Choreography of Possession in Kagura Performance". Asian Folklore Studies. 57 (2): 293–329. doi:10.2307/1178756. JSTOR 1178756.
• Blacker, Dr. Carmen (2003). "Shinto and the Sacred Dimension of Nature". Shinto.org. Archived from the original on 2007-12-22. Retrieved 2008-01-21.
• Bowker, John W (2002). The Cambridge Illustrated History of Religions. New York City: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-81037-1. OCLC 47297614.
• Breen, John; Mark Teeuwen, eds. (2000). Shintō in History: Ways of the Kami. Honolulu: Hawaii University Press. ISBN 978-0-8248-2362-7.
• Endress, Gerhild (1979). "On the Dramatic Tradition in Kagura: A Study of the Medieval Kehi Songs as Recorded in the Jotokubon". Asian Folklore Studies. 38 (1): 1–23. doi:10.2307/1177463. JSTOR 1177463.
• Engler, Steven; Grieve, Gregory P. (2005). Historicizing "Tradition" in the Study of Religion. Walter de Gruyter, Inc. pp. 92–108. ISBN 978-3-11-018875-2.
• Havens, Norman (2006). "Shinto". In Paul L. Swanson; Clark Chilson (eds.). Nanzan Guide to Japanese Religions. Honolulu: University of Hawaii Press. pp. 14–37. ISBN 978-0-8248-3002-1. OCLC 60743247.
• Herbert, Jean (1967). Shinto The Fountainhead of Japan. New York: Stein and Day.
• Josephson, Jason Ānanda (2012). The Invention of Religion in Japan. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-41234-4. OCLC 774867768.
• Kamata, Tōji (2017). Myth and Deity in Japan: The Interplay of Kami and Buddhas. Tokyo: Japan Publishing Industry Foundation for Culture. ISBN 978-4-916055-84-2.
• Kobayashi, Kazushige; Knecht, Peter (1981). "On the Meaning of Masked Dances in Kagura". Asian Folklore Studies. 40 (1): 1–22. doi:10.2307/1178138. JSTOR 1178138.
• Ueda, Kenji (1999). "The Concept of Kami". In John Ross Carter (ed.). The Religious Heritage of Japan: Foundations for Cross-Cultural Understanding in a Religiously Plural World. Portland, OR: Book East. pp. 65–72. ISBN 978-0-9647040-4-6. OCLC 44454607.
• Yamakage, Motohisa (2007). The Essence of Shinto, Japan's Spiritual Heart. Tokyo; New York; London: Kodansha International. ISBN 978-4-7700-3044-3.
• Victoria Bestor, Theodore C. Bestor, Akiko Yamagata. Routledge Handbook of Japanese Culture and Society. Routledge, 2011. ASIN B004XYN3E4, ISBN 0415436494