వికీపీడియా

ఆశాపూర్ణా దేవి

మహిళల్లో మొదటి జ్ఞానపీఠ్ అవార్డు గ్రహీత
(ఆశాపూర్ణ దేవి నుండి దారిమార్పు చెందింది)

ఆశాపూర్ణా దేవి (బెంగాలీ: আশাপূর্ণা দেবী), బెంగాలీ నవలా రచయిత, కవయిత్రి. ఆమె జనవరి 8 1909 న జన్మించారు.ఆమెకు అనేక బహుమతులు, అవార్డులు లభించాయి. 1976 లో జ్ఞానపీఠ అవార్డు, భారత ప్రభుత్వం చే పద్మశ్రీ అవార్దు అందుకున్నారు. జబల్‌పూర్ విశ్వవిద్యాలయం, రవీంద్రభారతి, బృందావన్, జదవ్‌పూర్ విశ్వవిద్యాలయములందు డి.లిట్ ను పొందారు.1989 లో విశ్వభారతి విశ్వవిద్యాలయం ఆమెను "దేశికోత్తమ" అనే బిరుదుతో గౌరవించింది. ఆమె నవలా రచయితగా, లఘు కథా రచయితగా చేసిన కృషికి 1994 లో సాహిత్య అకాడమీ ఆమెను ఉన్నతమైన పురస్కారమైన సాహిత్య అకాడమీ ఫెలోషిప్ ను యిచ్చి సత్కరించింది. ఆమె 1995 లో మరణించారు.[1]

పుట్టిన తేదీ, స్థలం(1909-01-08)1909 జనవరి 8
Potoldanga, Calcutta, India
మరణం1995 జూలై 13(1995-07-13) (వయసు 86)
వృత్తిNovelist, poet
భాషBengali
జాతీయతIndian
కాలం1939–2001
రచనా రంగంFiction
గుర్తింపునిచ్చిన రచనలుProthom Protishruti
Subarnolata
Bakul Katha
పురస్కారాలుJnanpith Award
Padma Shri
Sahitya Akademi Fellowship

జీవిత విశేషాలు

మార్చు

ఆశాపూర్ణాదేవి 1909, జనవరి 8 న జన్మించారు. ఆమె ఆమె మేనమామ గారి స్వస్థలమైన కలకత్తా లోని పోటోల్‌డంగలో జన్మించారు.ఆమె అసలు పేరు అషా పూర్ణ దేవి. ఆమె కుటుంబంలో అమ్మమ్మ గారి ప్రభావం వలన పురాతన అచారాల వలన ఆడపిల్లలను పాఠశాలకు పంపించేవారు కాదు.కానీ ప్రైవేటు ఉపాధ్యాయులు ఇండ్లలో బాలురకు మాత్రమే బోధించే వ్యవస్థ ఉండేది. అపుడు బాలికగా ఉన్న అశాపూర్ణ ఆ పాఠాలను తన సోదరులతో పాటు వారికి వ్యతిరేక దిశలో కూర్చుని వినేది. ఈ విధంగా అక్షరజ్ఞానం కలిగింది.

ఆమె తండ్రి హరేంద్రనాథ్ గుప్తా ప్రముఖ కళాకారుడు. ఆయన ఆ కాలంలో సి.లాజరస్ అండ్ కోలో ఫర్నిచర్ తయారు చేసిన డిజైనర్ గా ఉండేవారు. ఆమె తల్లి అయిన సరోల సుందరి ఉన్నత కుటుంబం నుండి వచ్చిన పుస్తక ప్రేమికురాలు. ఈ కారణంగా ఆశాపూర్ణాదేవి, ఆమె సోదరీమణులకు పుస్తక పఠనం పట్ల ఆసక్తి పెరిగింది.

అతి కొద్ది కాలంలో హరీంద్రనాథ్ తన కుటుంబాన్ని ఆచార్య ప్రఫుల్ల చంద్ర రోడ్ లోని 157/1ఎ నంబరు గల ఇంటికి మారారు. ఈ ప్రాంతం సరోల సుందరీదేవి, ఆమె కుమార్తెలకు పుస్తక పఠనం పట్ల మరింత ఆసక్తిని కలుగుజేసింది. వారి హృదయ వాంఛకు అనుగుణంగా పఠనాశక్తి పెరిగింది. సరల సుందరీ దేవి కోరిక మేరకు వివిధ పుస్తకాలు, గ్రంథములు వివిధ గ్రంథాలయములనుండి నిరంతరం తెప్పించేవారు. అపుడు ఆమె కుమార్తెలకు బాల్య వయసులో పెద్దల పుస్తకాలను చదివేందుకు విరామం ఉండెడిదికాదు. ఆశాపూర్ణ, ఆమె సోదరీమణులు పుస్తకాలతో ప్రేమపూర్వక సంబంధాన్ని యేర్పరచుకున్నారు. ఆశాపూర్ణా దేవి పాఠశాలలో చదువుకోనప్పటికీ ఆమె స్వయం అధ్యయనం ద్వారా కొంత జ్ఞానాన్ని సంపాదించగలిగింది.

The period in which Ashapurna was growing up was socially and politically a restless one. It was a time of nationalist agitation and awakening. Though the children of Harendra Nath did not have direct contact with the outside world, they were quite sensitive to the restlessness going on throughout the country led by Mahatma Gandhi; and other political leaders who were ready to sacrifice their lives to bring independence. Thus different factors were responsible for nourishing specific culture which guided Ashapurna from her early childhood to youth, and carried her to a definite platform through various experiences and ideals of life.

According to Ashapurna –she and her sisters used to compete with each other by composing and reciting poems. This gave rise to an unusual tenacity which inspired Ashapurna to send a poem to Sishu Sathi secretly to the then editor Rajkumar Chakravorty for publishing. The year was 1922, Ashapurna was thirteen and the name of the poem was “Bairer Dak” (The Call from the Outside). The poem was not only published, there was request from the editor to send more poems and stories. That was the beginning which developed into a never-ending flourish for Ashapurna culminating into a permanent place for her into the realm of literature.

Ashapurna got married in 1924 when she was just fifteen. She had to go to Krishnanagar to her in-law’s place leaving behind Calcutta of which she was so fond. She was married to Kalidas Gupta. Since this period we find them changing places quite frequently. Three years later in 1927 the whole family settled in Calcutta for good at first in Ramesh Mitra Rload, Bhowanipur and later in a bigger house at 77 Beltola Road, where they lived till 1960. They had however, to shift with their own family to a separate flat near Golpark together with their only son Sushanta, daughter-in-law Nupur and a granddaughter Shatarupa. Later in 1967 another grand daughter Shatadeepa was added to the family. Finally in 1970 Kalidas Gupta and Ashapurna built their own house in Garia at 17 Kanungo Park. Ashapurna lived there till she died on 13 July 1995.

Along with the normal chores of domestic life Ashapurna was making a room of her own through sheer power of will which realized her a significant place in the world of creative literature.

As mentioned earlier that publication of the poem ‘Bairer Dak’ marked the beginning of the odyssey of one of the most prolific creative geniuses of Bengali literature to whose credit go 242 novels and novelettes, 37 collection of short stories, 62 books for children. The number of her short stories runs into over 3000.

In the beginning of her writing career Ashapurna wrote only for the children – Chhoto Thakurdar Kashi Yatra was the first printed edition published in 1983, followed by others, one after another throughout her literary career.

In 1936 she first wrote a story for adults – “Patni O Preyoshi” published in the Puja issue of Ananda Bazar Patrika. “Prem O Prayojan” was her first novel for adults published in 1944.

Since this period her writing continued as a never-ending process. Most of her writings marked a spirited protest both for men and women, against the inequality and injustice stemming from the gender-based discrimination and narrowness of outlook for both ingrained in traditional Hindu society, Ashapurna Devi’s stories lay threadbare the oppression women have to face and made a fervent appeal for a new social order though not subscribing to the modern theoretical feminism of western mode. Her magnum opus – the trilogy – Pratham Pratishruti (1964), Subarnolata (1967) and Bakul Katha (1974) symbolizes an endless struggle for women to achieve equal rights.

Upon her death she was at the peak of fame leaving behind an inexhaustible fund of unique literary creations which gained her respect and appreciation from all her readers. Ashapurna Devi had been widely honored with a number of prizes and awards, the list of which follows this script.[2]

Accolades

మార్చు

జీవిత చరిత్ర

మార్చు

Novels

మార్చు
  1. Aar Ek Ashapurna (Mitra O Ghosh)
  2. Agniparikha (Mitra O Ghosh)
  3. Asha Purna Devir Rachanaboli [in 10 volumes] (Mitra O Ghosh)
  4. Asha Purna Bithika (Nirmal Sahityam)
  5. Anamaniyaa (Karuna Prakashani)
  6. Bakul Katha (Mitra O Ghosh)
  7. Biswas Abiswas (Deb Sahitya Kutir)
  8. Chabibandha Sinduk (Mitra O Ghosh)
  9. Chitrakalpa (Mitra O Ghosh)
  10. Chosma Palte Jai (Deb Sahitya Kutir)
  11. Dibyahasini'r Dinolipi (Mitra O Ghosh)
  12. Drishya Theke Drishyantore (Mitra O Ghosh)
  13. Dwitiyo Adwitiyo (Nirmal Sahityam)
  14. Ei To Sedin (Ananda Publishers)
  15. Kalyani (Nirmal Sahityam)
  16. Ka (n) ta Pukur Lane'r Komola (Deb Sahitya Kutir)
  17. Laghu Tripodi (Puspo)
  18. Lila Chirontan (Mitra O Ghosh)
  19. Nakhyatrer Akash (Nirmal Sahityam)
  20. Noksha Kata Ghor (Karuna Prakashoni)
  21. Pancha Nodir Teere (Pal Publishers)
  22. Prem O Proyojon (Punascha, Nirmal Sahityam)
  23. Priyo Galpo (Nirmal Sahityam)
  24. Prothom Pratisruti (Mitra O Ghosh)
  25. Sashi Babu'r Sangsar (Punascha)
  26. Siri Bhanga Anka (Mitra O Ghosh)
  27. Shrimti Sat (m) a Jibon (Karuna Prakashoni)
  28. Sthan Kaal Patra (Karuna Prakashoni)
  29. Subarnalata (Mitra O Ghosh)
  30. Tin Prohor (Baluchori, Sunglass, Srinkholita) (Nirmal Sahityam)
  31. Trimatrik (Nirmal Sahityam)
  32. V.I.P Bari'r Lok (Karuna Prakashoni)

Works for younger audiences

మార్చు
  1. Aloy Adityer IcchaPatra Rahosyo (Ananda Publishers, 1995)
  2. Amorabatir Antorale (1994)
  3. Byaparta Ki Holo (1993)
  4. Bhaggi Juddho Bedhechilo (1986)
  5. Bhagyolakhi Lotarry (1990)
  6. Bhitore Ki Chilo (1985)
  7. Bhuture Kukur (1982)
  8. Bolber Moto Noi (1987)
  9. Cha (j) jone Mile (1979)
  10. Chutite Chotachuti (1982)
  11. Chotoder Srestho Golpo (1955)
  12. Chotoder Shresto Golpo (1981)
  13. Chotto Thakurdar Kashijatra (1938)
  14. Chotoder Bhalo Bhalo Golpo (1962)
  15. Dakaat r Kobole Ami (1972)
  16. Dibbosundarer Dibbogayan luv (1988)
  17. Doshti Kishore Uponyas (Ananda Publishers)
  18. Durer Basi (1978)
  19. Ek Kuri Golpo (1988)
  20. Ek Samudra onek Dheu (1963)
  21. Eker Modhe Teen (1991)
  22. Gaja Ukil Er Hatya Rahasya (Ananda Publishers,1979)
  23. Golpo Bhalo Aber Bolo (1958)
  24. Golpo Holo Suru (1955)
  25. Golper Moto Golpo (1961)
  26. Half- Holiday (1941)
  27. Hasir Golpo (1967)
  28. Jibon Kalir Pakka Hiseb (1985)
  29. Jugalratno Tiktiki Office (1992)
  30. Kanakdeep (1962)
  31. Karapaker Pakchakra (Karuna Prakashani, 1997)
  32. Kato Kando Railgarite (1985)
  33. Kishore Amonibaas (1986)
  34. Kishore Bachai Golpo (1999)
  35. Kisor Sahityo Samagro (1983)
  36. Kishore Sahitya Samagro (1-3) (Mitra O Ghosh)
  37. Kisor Sahityo Samvar (1980)
  38. Kopal Khule Gelo Naki (1992)
  39. Kumkum (Deb Sahitya Kutir,1970)
  40. Majarumama (1992)
  41. Manikchand O Aro Choddo (1992)
  42. Manuser Mato Manus (1986)
  43. Mon Thaklei Mon Kamon (1996)
  44. Nije Bujhe Nin (1987)
  45. Nikharchai Amod (1982)
  46. Onara Thakbeni (1982)
  47. Pa (n) ch Bhuter Goppo (Punascha, 1990)
  48. Panchasti Kishore Galpo (Nirmal Sahityam)
  49. Pakhi Theke Hati (1983)
  50. Planchet (Karuna Prakashani,1999)
  51. Poyela Doshra (1992)
  52. Rajkumarer Poshake (Ananda Publishers, 1975)
  53. Rahasyer Sandhaane (Nirmal Sahityam, 1981)
  54. Raja Noi Rani Noi (1959)
  55. Rajai Golpo (1976)
  56. Rani Mayabatir Antardhyan Rahosyo (1993)
  57. Ro (n) gin Molat (1941)
  58. Sakaler Sapno (1994)
  59. Sarojanter Nayak (1992)
  60. Satyi Amod (1992)
  61. Sei Sob Golpo (1967)
  62. Sera Baro (1988)
  63. Sera Rahasyo Samvar (1984)
  64. Shanirbachito Chotoder Shesto Golpo (1996)
  65. Shono Shono Golpo Shono (Deb Sahitya Kutir, 1956)

Stories published in children mags

మార్చు
  • Anko Sir o Mozart [Sarodiya Anondomela,1995]
  • Bhagye Thakle Kina Hoi [Uponyas]
  • Bishe Bishkhay
  • Bhut Namaibar Sahoj Podhdhoti [Sarodiya Anondomela,1986]
  • Chutite Chotachuti [Uponyas, Sarodiya Anondomela,1981]
  • Ghya (N) ch Kore
  • Kagaj To Paro Na [Sarodiya Anondomela,1985]
  • Kichhu Korena Kichhu Korbe Na [Agomoni, Deb Sahitya Kutir]
  • Matra Ekkhana Than Eet
  • Muskil Asan er Kolkathi [Sarodiya Anondomela,1989]
  • Parar chhele [Sarodiya Anondomela,1987]
  • Swapner Railgari [Boro Golpo, Sarodiya Anondomela,1983]
  • Tibboti Lamar Coffin [Sarodiya Anondomela,1993]

Pakhik Anondomela Golpo Sankalan

మార్చు
  • Tiktiki, Ateendriyo Shakti o Bedanto Bardhan [11 January 1989, illustration - Krishnendu Chaki]
  • Kopaal'er Naam Gopaal [9 June 1993, illustration - Debashish Deb]
  • Mojaru-Mama [17 October 1984, illustration - Anup Roy]
  • Ninkhonj Niruddesh Hote Gele [7 January 1987, illustration - Krishnendu Chaki]

PujaBarshiki Anondomela Golpo Sankalan

మార్చు
  • Bahadur [Sarodiya Anondomela,1971]
  • Hoito Eirokomi [Sarodiya Anondomela,1992]
  • Char Buror Adda [Sarodiya Anondomela,1996]

Kishore Uponyas (Preteen Novels)

మార్చు
  • Raajkumar Er Poshake [Anandomela]
  • Gaja Ukil Er Hotya Rohosya [Anandomela]
  • Bhuture Kukur [Anandomela]
  • Lonka Morich O Ek Mohamanab [ Pakhyik Anandamela, March 1983]
  • Manusher Moto Manush [Sharodiya Kishormon]
  • Chara Pute Gelen Nantu Pise [ Pakhyik Anandamela,1987]
  • Bomar Cheye Bisham[ Sharodiya Kishor Bharati]
  • Somuddur Dekha [ Sharodiya Kishor Bharati,1988]
  • Aloy Adityer Iccha Potro Rohosyo [Anandomela]
  • Harano Theke Prapti [Anandamela]

మూలాలు

మార్చు
  1. ↑ "ఆర్కైవ్ నకలు". Archived from the original on 2008-03-13. Retrieved 2014-03-15.
  2. ↑ "ఆర్కైవ్ నకలు". Archived from the original on 2009-05-28. Retrieved 2014-03-15.
  3. ↑ "Jnanpith Laureates Official listings". Jnanpith Website. Archived from the original on 2007-10-13. Retrieved 2014-03-15.

బయటి లింకులు

మార్చు


"https://te.wikipedia.org/w/index.php?title=ఆశాపూర్ణా_దేవి&oldid=4165300" నుండి వెలికితీశారు