ఎమిల్ వాన్ బెరింగ్
ఎమిల్ అడాల్ఫ్ వాన్ బెహ్రింగ్ (Emil Adolf von Behring) (1854 మార్చి 15 - 1917 మార్చి 31) జర్మనీకి చెందిన వైద్య శాస్త్రవేత్త. అతను 1901లో కోరింతదగ్గు వ్యాధి టీకాను కనుగొన్నందుకు గానూ వైద్యరంగంలో మొట్టమొదటి నోబెల్ బహుమతి అందుకున్నాడు.
| ఎమిల్ వాన్ బెరింగ్ | |
|---|---|
 ఎమిల్ అడాల్ఫ్ వాన్ బెరింగ్ | |
| జననం | అడాల్ఫ్ ఎమిల్ బెరింగ్ 1854 మార్చి 15 హాస్డార్ఫ్, ప్రష్యా (ప్రస్తుతం పోలెండ్) |
| మరణం | 1917 మార్చి 31 (వయసు 63) మార్బర్గ్, హెస్సె-నస్సూ |
| జాతీయత | జర్మన్ |
| రంగములు | శరీర ధర్మ శాస్త్రం, ఇమ్యునాలజీ |
| ముఖ్యమైన విద్యార్థులు | హాన్స్ స్కోస్ బర్గర్ |
| ప్రసిద్ధి | కోరింతదగ్గు వ్యాధి టీకా |
| ముఖ్యమైన పురస్కారాలు | వైద్య రంగంలో నోబెల్ బహుమతి (1901) |
పిల్లల మరణానికి డిఫ్తీరియా ఒక ప్రధాన కారణం అయినందున అతను "పిల్లల రక్షకుడు"గా విస్తృతంగా పిలువబడ్డాడు.[1] అతను 1901 లో ప్రష్యన్ ప్రభువులతో సత్కరించబడ్డాడు, ఇకపై "వాన్ బెహ్రింగ్" అనే ఇంటిపేరుతో పిలువబడ్డాడు.
జీవిత విశేషాలు
మార్చుపర్షియా రాజ్యం (ప్రస్తుతం పోలాండ్ లోనిది)లోని క్రెస్ రోసెన్‌బర్గ్ లో బెహ్రింగ్ జన్మించాడు. పాఠశాల ఉపాధ్యాయునిగా పనిచేసిన అతని తండ్రికి 13 మంది పిల్లలు ఉన్నారు. 1874, 1878 మధ్య, అతను బెర్లిన్‌లోని కైజర్-విల్హెల్మ్-అకాడమీకి చెందిన సైనిక వైద్యుల అకాడమీలో మెడిసిన్ చదివాడు.[2] ఎందుకంటే అతని కుటుంబం విశ్వవిద్యాలయంలో విద్యాభ్యసనను భరించలేకపోయింది. సైనిక వైద్యుడిగా, అతను అయోడోఫార్మ్ చర్యను అధ్యయనం చేశాడు. 1888 లో, అతను బెర్లిన్ లోని రాబర్ట్ కోచ్ ఇన్స్టిట్యూట్ లో అసిస్టెంట్ అయ్యాడు.
1890 లో అతను కిటాసాటో షిబాసాబురేతో కలసి ఒక కథనాన్ని ప్రచురించాడు. వారు డిఫ్తీరియా, టెటనస్ రెండింటికి నయం చేసే "యాంటిటాక్సిన్స్" (రోగ నిరోధక టీకా) ను అభివృద్ధి చేశారని నివేదించారు. వారు గినియా-పందులు, మేకలు, గుర్రాలలో డిఫ్తీరియా, టెటానస్ టీకాలను ఇంజెక్ట్ చేశారు; ఈ జంతువులు రోగనిరోధక శక్తిని అభివృద్ధి చేసినప్పుడు, వారు వాటి సీరం నుండి యాంటిటాక్సిన్‌లను (ఇప్పుడు ప్రతిరోధకాలను కలిగి ఉన్నట్లు పిలుస్తారు) పొందారు. ఈ యాంటిటాక్సిన్లు రోగనిరోధకత లేని జంతువులలోని వ్యాధుల నుండి రక్షించగలవు, నయం చేయగలవు. 1892 లో అతను డిఫ్తీరియా యాంటిటాక్సిన్ యొక్క మొదటి మానవ పరీక్షలను ప్రారంభించాడు. కాని అవి విజయవంతం కాలేదు. యాంటిటాక్సిన్ ఉత్పత్తి, పరిమాణాన్ని అనుకూలపరచిన తరువాత, 1894 లో విజయవంతమైన చికిత్స ప్రారంభమైంది.[3] 1894 లో, ఎడిన్‌బర్గ్ విశ్వవిద్యాలయం చికిత్సా విధానాలకు కామెరాన్ బహుమతి కూడా బెహ్రింగ్‌కు లభించింది.
1895 లో, అతను మార్బర్గ్ విశ్వవిద్యాలయంలో మెడిసిన్ ఫ్యాకల్టీలో హైజనిక్స్ విభాగంలో ప్రొఫెసర్ అయ్యాడు, ఈ పదవిలో తన జీవితాంతం ఉన్నాడు. అతను ఫార్మకాలజిస్ట్ హన్స్ హార్స్‌ట్ మేయర్ తో కలసి ఒకే భవనంలో వారి ప్రయోగాలను చేసారు. టెటానస్ టాక్సిన్ చర్య యొక్క విధానంపై మేయర్ యొక్క ఆసక్తిని బెహ్రింగ్ ప్రేరేపించాడు.[4]
డిఫ్తీరియాకు వ్యతిరేకంగా సీరం చికిత్సల అభివృద్ధికి 1901 లో బెహ్రింగ్ ఫిజియాలజీ లేదా మెడిసిన్ లో మొదటి నోబెల్ బహుమతిని గెలుచుకున్నాడు. అతను 1902 లో అమెరికన్ అకాడమీ ఆఫ్ ఆర్ట్స్ అండ్ సైన్సెస్ యొక్క విదేశీ గౌరవ సభ్యునిగా ఎన్నికయ్యాడు.[5]
1904 లో అతను యాంటిటాక్సిన్లు, వ్యాక్సిన్‌లను ఉత్పత్తి చేసేందుకు మార్బర్గ్‌లో బెహ్రింగ్‌వర్కే అనే సంస్థను స్థాపించాడు.
1905 లో ఇంటర్నేషనల్ ట్యుబర్‌కొలాసిస్ కాంగ్రెస్‌లో అతను "క్షయ వైరస్ నుండి ఒక పదార్థాన్ని" కనుగొన్నట్లు ప్రకటించాడు. అతను "టి సి"గా పేరు పెట్టిన ఈ పదార్ధం అతని "బోవివాక్సిన్" యొక్క రోగనిరోధక చర్యలో ముఖ్యమైన పాత్ర పోషిస్తుంది, ఇది బోవిన్ క్షయవ్యాధిని నివారిస్తుంది. మానవులకు రక్షణ, చికిత్సా ఏజెంట్లను పొందటానికి అతను విఫలమయ్యాడు.[6]
1917 మార్చి 31 న బెహ్రింగ్ మార్బర్గ్, హెస్సెన్-నసావులో అతను మరణించాడు. అతని పేరు డేడ్ బెహ్రింగ్ సంస్థలో (ఇప్పుడు సిమెన్స్ హీథీనియర్స్లో భాగం), ప్లాస్మా-ఉత్పన్న బయోథెరపీల తయారీదారు అయిన సిఎస్ఎల్ బెహ్రింగ్‌లో, నోవార్టిస్ బెహ్రింగ్, మార్బర్గ్ విశ్వవిద్యాలయంలో ఎమిల్ వాన్ బెహ్రింగ్ బహుమతి ( జర్మనీలో అత్యున్నత ఔషథ పురస్కారం) లలో గుర్తించబడింది.
అతని నోబెల్ బహుమతి పతకాన్ని ఇప్పుడు జెనీవాలోని ఇంటర్నేషనల్ రెడ్ క్రాస్, రెడ్ క్రెసెంట్ మ్యూజియంలో ప్రదర్శించారు.
_-_Wannkopfstra%C3%9Fe_(1).jpg)
.jpg)
వ్యక్తిగత జీవితం
మార్చు1896 డిసెంబరు 29 లో, బెహ్రింగ్ అప్పటి ఇరవై ఏళ్ల ఎల్స్ స్పినోలా (1876-1936) ను వివాహం చేసుకున్నాడు.[7] వారికి ఆరుగురు కుమారులు కలిగరు. వారు తమ హనీమూన్ ను కాప్రి 1897 లో విల్లా "బెహ్రింగ్" వద్ద ఉంచారు, అక్కడ బెహ్రింగ్ ఒక విహార గృహాన్ని కలిగి ఉన్నారు.
ప్రచురణలు
మార్చు- Die Blutserumtherapie (1892)
- Die Geschichte der Diphtherie (1893)
- Bekämpfung der Infektionskrankheiten (1894)
- Beiträge zur experimentellen Therapie (1906)
- E. v. Behring's Gesammelte Abhandlungen (1915) Digital edition[permanent dead link] by the University and State Library Düsseldorf
మూలాలు
మార్చు
- ↑ The Immune System: In Defence of our Lives, nobelprize.org
- ↑ "Emil von Behring - Biographical". www.nobelprize.org. Retrieved 2018-07-23.
- ↑ Kaufmann, Stefan H. E. (2017-03-08). "Remembering Emil von Behring: from Tetanus Treatment to Antibody Cooperation with Phagocytes". mBio (in ఇంగ్లీష్). 8 (1): e00117–17. doi:10.1128/mbio.00117-17. PMC 5347343. PMID 28246359.
- ↑ Legrum, Wolfgang; Al-Toma, Adnan J.; Netter, Karl J. (1992). 125 Jahre Pharmakologisches Institut der Philipps-Universität Marburg. Marburg: N. G. Elwert Verlag. ISBN 3770809858.
- ↑ "Book of Members, 1780–2010: Chapter B" (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Retrieved 30 May 2011.
- ↑ Emil von Behring Serum Therapy in Therapeutics and Medical Science. Nobel Lecture, December 12, 1901. nobelprize.org
- ↑ Derek S. Linton, Emil von Behring: Infectious Disease, Immunology, Serum Therapy, American Philosophical Society, 2005, p. 198
- Kornelia Grundmann (3 December 2001). "Emil von Behring: The founder of serum therapy". The Nobel Foundation. Retrieved 2008-07-21.
- Ulrike Enke: Salvatore dell'Infanzia Behring and Capri
- Christoph Hans Gerhard : Trias deutschen Forschergeistes Emil von Behring Pflaum-Verlag / Munich Naturheilpraxis 71.Jahrgang January, 2018