కూర్మ పురాణము
అష్టాదశ పురాణాలలో పదిహేనో పురాణం శ్రీ కూర్మ మహాపురాణం. ఇది మధ్యయుగ యుగం హిందూ మతం వైష్ణవ గ్రంథం.[1] "కూర్మం పృష్ఠం సమాఖ్యాతం" అన్న మాట ప్రకారం ఈ పురాణం, పురాణ పురుషుడైన శ్రీమన్నారాయణుడి పృష్ఠ భాగంగా వర్ణించబడింది. ఈ పురాణంలో మొత్తం పదిహేడు వేల శ్లోకాలున్నాయి. ఈ పురాణం పూర్వార్థం, ఉత్తరార్థం అనే రెండు భాగాలుగా విభజించబడింది. పూర్వార్థంలో 53 అధ్యాయాలు ఉండగా, ఉత్తరార్థంలో 44 అధ్యాయాలున్నాయి. కూర్మరూపంలో ఉన్న శ్రీ మహావిష్ణువు ఇంద్రుడి సమక్షంలో మహర్షులందరికీ ఉపదేశించిన పురాణం ఇది.[2] ప్రస్తుతం ఉన్న ప్రతిలో 6,000 శ్లోకాలు ఉన్నాయి.[3]
ప్రాంతీయ రాతప్రతుల్లో అధ్యాయాల సంఖ్య మారుతూ ఉంటుంది, కుర్మ పురాణం యొక్క క్లిష్టమైన ఎడిషన్‌లో 95 అధ్యాయాలు ఉన్నాయి. సాంప్రదాయం ప్రకారం కుర్మ పురాణ గ్రంథంలో 17,000 శ్లోకాలు ఉన్నాయి, ప్రస్తుతం ఉన్న రాతప్రతిలో 6,000 శ్లోకాలు ఉన్నాయి.
కాలనిర్ణయం
మార్చుమూల వచనం 8 వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో అక్షరబద్ధం చేయబడి ఉండవచ్చు అని భావిస్తున్నారు. తరువాత శతాబ్దాలుగా సవరించబడుతూ ఉంది.
ఇతర పురాణాల మాదిరిగానే కూర్మ పురాణం సంక్లిష్టమైన కాలనిర్ణయం కలిగి ఉంది. పురాణాలు అన్నీ ఎన్‌సైక్లోపీడియా శైలిలో ఉన్నాయని డిమ్మిట్ వాన్ బ్యూటెనెన్ పేర్కొన్నారు. ఇవి ఎప్పుడు, ఎక్కడ, ఎందుకు ఎవరిచే వ్రాయబడ్డాయి అని నిర్ధారించడం కష్టం.
ప్రస్తుతం ఉన్న పురాణాల సాహిత్యం. ప్రతి పేరున్న రచనలో వరుస చారిత్రక యుగాలలో అనేక సవరణలతో అభివృద్ధి చేయబడింది. అందువలన ఏ పురాణానికి కూర్పు తేదీ ఒకేతీరుగా లేదు. (...) అవి కొత్త వాల్యూమ్‌లను నిరంతరం జోడించిన లైబ్రరీల వలె ఉంటాయి.
—ఓ.ఆర్.ఎన్.మ్కార్నెలియా డిమ్మిట్, జె.ఎ.బి. వాన్ బ్యూటెనెన్, క్లాసికల్ హిందూ మిథాలజీ: సంస్కృత పురాణసాహిత్యం?[4]
నిర్మాణం
మార్చుకుర్మ పురాణం చాలా వెర్షన్లలో వ్రాయబడి ఉంది. కానీ అవన్నీ పూర్వా-విభగా (పాత భాగం), ఉపారీ-విభగా (పై భాగం) అనే రెండు భాగాలను కలిగి ఉంటాయి.[5] వ్రాతప్రతులలో ఉన్న వాటితో పోల్చినట్లైతే మిగిలిన వాటిలో అధ్యాయాల సంఖ్య మారుతూ ఉంటుంది.[5] వేర్వేరు వ్రాతప్రతుల క్లిష్టమైన పూర్వా-విభగాలో యాభై ఒకటి అధ్యాయాలు, ఉపారీ-విభగలో నలభై నాలుగు అధ్యాయాలు ఉన్నాయి.[5]
పద్మ పురాణం కూర్మ పురాణాన్ని తామసిక పురాణంగా వర్గీకరించబడింది.[6] పండితులు సత్వ-రాజస్-తమస్ వర్గీకరణను "పూర్తిగా ఊహాజనితం"గా భావిస్తారు. ఈ వర్గీకరణ సమర్థించే వాదన ఏదీ ఈ వచనంలో లేదు.[7]
పురాణ కథాంశం
మార్చుకూర్మము అంటే తాబేలు. హిందూమతంలో శ్రీమహావిష్ణువు అవతారాలలో కూర్మావతారం ఒకటి. అయినప్పటికీ ఇది విష్ణు, శివులకు సంబంధించిన ఇతిహాసాలు, తీర్థ (తీర్థయాత్ర), వేదాంతశాస్త్రాల కలయిక. [8] ఈ కథలు ఇతర పురాణాలలో కనిపించే కథల మాదిరిగానే ఉంటాయి. కాని వచనాన్ని విష్ణువు కాని, శివుడు కాని ఆధిపత్యం చేయరు.[8] ఈ వచనం మధ్యయుగ వారణాసికి (కాశీ) ఒక యాత్రామార్గదర్శిని అందిస్తుంది. అయితే ఎక్కువగా శైవ ప్రదేశాల గురించి వివరించబడింది. ఇతర పంచరాత్ర కథలు, విష్ణువు గాథలను ప్రముఖంగా వివరిస్తుంది. అందరికీ శక్తిని అందించే అత్యున్నత శక్తి మూలంగా భావించబడుతూ విష్ణు, శివ, బ్రహ్మాది దేవతలు దేవతలుగా ఉంటారని భావించబడుతుంది.[8]
ఇతర పురాణాల మాదిరిగానే కుర్మ పురాణంలో కూడా ఒక తాత్విక గీత కూడా ఉంది.[8] దీనికి ఈశ్వరగీత అని పేరు పెట్టారు. దాని పదకొండు అధ్యాయాలకు శివుడు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తుండగా భగవద్గీతకు అనుసరణగా ఉంటుంది. [8] ఉత్తరవిభాగలో ఈ పదకొండు అధ్యాయాలు ఉన్నాయి. ఉత్తరవిభాగం.[9]
ఈశ్వర - గీత కథోపనిషత్తు, శ్వేతాశ్వతర ఉపనిషత్తు వంటి ఉపనిషత్తుల అంశాలను సూచిస్తుంది.[8] ఇది భగవద్గీతలోని యోగాలను వ్రతాలను అందిస్తుంది. కానీ శివుడి ఉపన్యసించినట్లు ఇది వివరిస్తుంది. విష్ణువు, శివుడు ఒకరినొకరు కౌగిలించుకున్న తరువాత సంభాషణ రూపంలో ఉపన్యాసం ప్రారంభమవుతుంది, ఆపై విష్ణువు శివుడిని ప్రపంచం స్వభావం, జీవితం గురించి వివరిస్తూ తనస్వభావం గురించి స్వయంగా వివరిస్తాడు. శివుడు ఆత్మ (జీవాత్మ, పరమాత్మ), బ్రాహ్మ-పురుష, ప్రకృతి, మాయ, యోగా, మోక్షాలను వివరిస్తాడు.[10] అద్వైత వేదాంత ఆలోచనల మీద నిర్మించబడిందని రోచర్ తాత్విక ఇతివృత్తం పేర్కొంది. ఇది ఆత్మ (జీవాత్మ) గుర్తింపును, బ్రాహ్మ భావనను నొక్కి చెబుతోంది.[10] భక్తి యోగం ద్వారా ఏ వర్ణానికి చెందినవారైనా విముక్తి పొందవచ్చని ఈ పురాణం చెప్తున్నదని గుర్తించవచ్చు.[10]
నారదీయము (I.106. 1-22) కుర్మ పురాణం విభాగాలతో పాటు ఇతర పురాణాల సారాంశాలను క్లుప్తంగా అవలోకనం చేయడానికి ఇది అవకాశం కలిగిస్తుంది.[11]
ఇతర పఠనాలు
మార్చు- Mani, Vettam. Puranic Encyclopedia. 1st English ed. New Delhi: Motilal Banarsidass, 1975.
మూలాలు
మార్చు- ↑ Dalal 2014, p. 460.
- ↑ శ్రీ కూర్మ పురాణం(Sri Koorma Puranam) By Dr. Jayanti Chakravarthi - తెలుగు పుస్తకాలు Telugu books - Kinige. Archived from the original on 2020-04-12. Retrieved 2020-04-12.
- ↑ K P Gietz 1992, p. 500 with note 2778.
- ↑ Dimmitt & van Buitenen 2012, p. 5.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Rocher 1986, p. 184.
- ↑ Wilson 1864, pp. xii.
- ↑ Rocher 1986, p. 21.
- ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 8.4 8.5 Rocher 1986, p. 185.
- ↑ Nicholson, Andrew J. (2014). Lord Śiva's Song: The Īśvara Gītā. State University of New York Press. p. 3.
- ↑ 10.0 10.1 10.2 Rocher 1986, p. 186.
- ↑ Hazra, R.C. (1962). The Puranas in S. Radhakrishnan ed. The Cultural Heritage of India, Vol.II, Calcutta: Ramakrishna Mission Institute of Culture, ISBN 81-85843-03-1, p.259