జిన్ ప్రజలు
జిన్ [1] లేదా జింగ్ ప్రజలు [2] (చైనీస్: 京 族; పిన్యిన్: జాంగ్జో; యేల్: జింగు జుహ్క్; వియత్నాముల: కిన్ టాక్ లేదా న్గై కిన్హ్) ఆగ్నేయ చైనాలో నివసించే ఒక జాతి మైనారిటీ సమూహం, వీరు జాతి వియత్నాముల వారసులు . జిన్, స్థానిక పేరు కిన్హు అంటే వియత్నాముల ప్రజలు. చైనీయుల పాత్ర 京, చైనా-వియత్నామీల మాదిరిగానే ఉంటుంది. వారు ప్రధానంగా చైనా స్వయంప్రతిపత్త ప్రాంతమైన గ్వాంగ్క్సీలోని డాంగ్క్సింగు, ఫాంగ్చెంగ్గాంగు తీరంలో మూడు ద్వీపాలలో (జింగు దీవులు) నివసిస్తున్నారు. ఈ భూభాగాలు మొదట వియత్నామీలు అయితే ఫ్రెంచి వారు క్వింగు రాజవంశానికి అప్పగించారు.
 జిన్ ప్రజల దుస్తులు | |
| Total population | |
|---|---|
| 28,199 | |
| ముఖ్యమైన జనాభా కలిగిన ప్రాంతాలు | |
| China (Wutou, Wanwei and Shanxin islands off the coast of Dongxing city, Guangxi) | |
| భాషలు | |
| Vietnamese, Cantonese, Mandarin | |
| మతం | |
| Mahayana Buddhism · Taoism · Christianity | |
| సంబంధిత జాతి సమూహాలు | |
| Vietnamese people |
| జిన్ ప్రజలు | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Chinese name | |||||||||||||||||||||||
| చైనీస్ | 京族 | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Vietnamese name | |||||||||||||||||||||||
| Vietnamese | Kinh tộc | ||||||||||||||||||||||
| Hán-Nôm | 京族 | ||||||||||||||||||||||
2010 నాటికి జిన్ జనాభా కేవలం 28,000 కు పైగా ఉంటుందని అంచనా. ఈ సంఖ్యలో 2010 జాతీయ జనాభా లెక్కల ఆధారంగా నమోదు చేయబడిన ప్రధాన భూభాగం చైనాలో 36,205 వియత్నామీయులు జాతీయులు విద్యార్ధులుగా, కార్మికులుగాను ఉన్నారు.[3]
చరిత్ర మార్చు
జిన్ ప్రజల పూర్వీకులు 16 వ శతాబ్దంలో వియత్నాం నుండి దక్షిణ చైనాకు వలస వచ్చారు. వాస్తవానికి జనావాసాలు లేని మూడు ద్వీపాలలో వుటౌ, వాన్వీ, షాంక్సిన్లలో సంఘాలను స్థాపించారు.[4]
భౌగోళికం మార్చు
చాలా చిన్న జాతి జిన్ జాతి ప్రజలు అల్పసఖ్యాక ప్రజలుగా వియత్నాం సరిహద్దుకు 8 కిలోమీటర్ల తూర్పున చైనాలోని గ్వాంగ్క్సీ తీరంలో వాన్వీ, వుటౌ, షాంక్సిను అనే మూడు ద్వీపాలలో సుమారు 500 సంవత్సరాలు నివసించారు. 1960 లలో భూముల పునరుద్ధరణ ప్రాజెక్టు ద్వారా ద్వీపాలు ప్రధాన భూభాగానికి అనుసంధానించబడ్డాయి.[5] ఫాంగుచెంగుగాంగు ప్రిఫెక్చరులోని డాంగ్సింగు కౌంటీలో భాగంగా ఈ ద్వీపాలు నిర్వహించబడతాయి. ఒక అల్పసంఖ్యాక సమాజంగా జిన్ ప్రజలు సమీపంలోని కౌంటీలు, పట్టణాలలో ఎక్కువగా హాన్ చైనీయులు లేదా జువాంగు జనాభాతో నివసిస్తున్నారు.[4]
జిన్ ప్రజలు పుష్కలంగా వర్షపాతం, ఖనిజ వనరులతో సమృద్ధిగా ఉన్న ఉపఉష్ణమండల ప్రాంతంలో నివసిస్తుంది. దాని దక్షిణాన ఉన్న టోన్కిను గల్ఫు ఒక ఆదర్శవంతమైన చేపలవేట మైదానంగా ఉంది. అక్కడ లభించే 700 కంటే ఎక్కువ జాతుల చేపలలో 200 కు పైగా గొప్ప ఆర్థిక విలువలు, అధిక దిగుబడి ఇస్తూ ఉన్నాయి. ముత్యాలు, సముద్ర గుర్రాలు, సముద్రపు జంతువులు సమృద్ధిగా అభివృద్ధి చెందుతాయి. వాటి విలువైన ఔషధ విలువకు బహుమతి ఇవ్వబడుతుంది. గల్ఫ్ ఆఫ్ టోంకిను నుండి సముద్రపు నీరు ఉప్పు తయారీకి ఉపకరిస్తుంది. అక్కడి ప్రధాన పంటలు వరి, చిలగడదుంప, వేరుశెనగ, టారో, చిరుధాన్యాలు, బొప్పాయి, అరటి, లాంగను వంటి ఉప ఉష్ణమండల పండ్లు కూడా పుష్కలంగా ఉన్నాయి. ఖనిజ నిక్షేపాలలో ఇనుము, మోనాజైటు, టైటానియం, మాగ్నెటైటు, సిలికా ఉన్నాయి. తీరం వెంబడి చిత్తడి భూమిలో పెరుగుతున్న మడ అడవుల పెద్ద భూములు టానిను గొప్ప మూలంగా ఉన్నాయి. ఇది చర్మశుద్ధి పరిశ్రమకు అవసరమైన ముడి పదార్థంగా ఉపకరిస్తుంది.
భాషలు మార్చు
జిన్ ప్రజల యు మాండలికం ప్రధానభాషగా ఉంది.[2] ప్రామాణిక కాంటోనీలు సమాజంలో చాలామందితో పాటు మాండరిను చైనీస్ భాషను కూడా మాట్లాడుతారు. 1980 లో జరిపిన ఒక సర్వేలో జిన్ ప్రజలలో మూడింట ఒక వంతు మంది తమ మాతృభాషను కోల్పోయారని, కాంటోనీసు లేదా మాండరిను మాత్రమే మాట్లాడగలరని జిన్, హాన్ చైనీస్ భాషలలో ద్విభాషగా మరో మూడవ వంతు మంది మాట్లాడగలరని సూచించింది. జిన్ భాష వాడకంలో క్షీణత ఉందని సర్వే సూచించింది. కాని 2000 లలో భాష వాడకంలో పునరుజ్జీవనం కనిపించింది.[6] హన్జీని ఉపయోగించడంతో పాటు, జిన్ వారి ప్రత్యేకమైన జినాన్ లిపిని కలిగి ఉంది. దీనిని వియత్నామీలలో చు నోం అని పిలుస్తారు. ఇది జువాంగు పాత లిపికి సమానంగా ఉంటుంది.[2][6] 13 వ శతాబ్దం చివరిలో హాను లిపి ఆధారంగా రూపొందించబడింది. ఇది పాత పాటల పుస్తకాలు, మత గ్రంథాలలో కనుగొనబడింది.[7]చాలా మంది జిన్ హాన్సు లిపిలో చదవడం, వ్రాయడం చేస్తారు. వారు హన్సుతో ఎక్కువ కాలం జీవించడం ఇందుకు కారణం.
సంస్కృతి మార్చు
జిన్ ప్రజలు శ్రావ్యమైన, సంగీతసాహిత్య రూపంలో ఉన్న యాంటిఫోనల్ పాటలను ఇష్టపడతారు. వారి సాంప్రదాయిక వాయిద్యాలలో రెండు-తీగల ఫిడేలు, వేణువు, డ్రం, గాంగు, ఒకే-తీగ ఫిడేలు ఉన్నాయి. ఇది జాతి సమూహం ప్రత్యేకమైన సంగీత వాయిద్యం. జానపద కథలు, ఇతిహాసాలు పుష్కలంగా ఉన్నాయి. వారికి ఇష్టమైన నృత్యాలలో లాంతర్లు, ఫాన్సీ రంగు కర్రలు, ఎంబ్రాయిడరీ, డ్రాగన్లు ఉంటాయి.
జిన్ దుస్తులు సరళమైనవి, ఆచరణాత్మకమైనవి. సాంప్రదాయకంగా మహిళలు ముందు భాగంలో బటను చేయబడిన బిగుతైన, కాలరులేని పొట్టి రవికలు, డైమండు ఆకారపు టాప్ ఆప్రాను, విస్తృత నలుపు లేదా గోధుమ ప్యాంటు ధరిస్తారు. బయటకు వెళ్ళేటప్పుడు వారు బిగుతైన స్లీవ్లతో లేత రంగు గౌను ధరిస్తారు. వారు చెవిపోగులు కూడా ఇష్టపడతారు. పురుషులు మోకాలు, నడికట్టు వరకు చేరే పొడవైన జాకెట్లు ధరిస్తారు. ఇప్పుడు చాలా మంది ప్రజలు తమ పొరుగువారైన హాన్ ప్రజల దుస్తులు వంటివి ధరిస్తారు. అయితే కొంతమంది వృద్ధ మహిళలు తమ సంప్రదాయాన్ని నిలుపుకున్నారు. కొంతమంది యువతులు తమ జుట్టును చుట్టలు చేస్తారు. వారి దంతాలకు నల్లరంగు వేసుకుంటారు.
చాలా మంది జిన్ బౌద్ధమతం లేదా టావోయిజం విశ్వాసులు, కొంతమంది కాథలిక్కులను అనుసరిస్తున్నారు. వారు చంద్రమాన నూతన సంవత్సరం జరుపుకుంటారు. స్వచ్ఛమైన ప్రకాశం ఉత్సవం, డ్రాగన్ బోట్ ఉత్సవం, హాన్ వంటి మద్యశరదృతువు ఉత్సవాన్ని కూడా జరుపుకుంటారు.
చేపల సాసు వంట కోసం జిను ప్రజలకు ఇష్టమైన సంభారం, నువ్వులు కలిపిన గ్లూటినసు బియ్యంతో తయారుచేసిన కేకు వారికి గొప్ప రుచికరమైనది. వారిలో బీచులో ఉంచిన చేపలవల మీద అడుగు పెట్టడం వంటి కొన్ని నిషేధాలు ఉండేవి.
ఇవి కూడా చూడండి మార్చు
మూలాలు మార్చు
- ↑ "Names of nationalities of China in romanization with codes". 中国民族报. Archived from the original on 1 November 2009.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 James Stuart Olson (28 February 1998). An Ethnohistorical Dictionary of China. Greenwood Press. p. 158. ISBN 978-0313288531.
- ↑ "Major Figures on Residents from Hong Kong, Macao and Taiwan and Foreigners Covered by 2010 Population Census". National Bureau of Statistics of China. April 29, 2011. Archived from the original on 2011-05-14. Retrieved 2019-12-25.
- ↑ 4.0 4.1 Jing Archived 2016-07-11 at the Wayback Machine (in French)
- ↑ Legerton, Colin; Rawson, Jacob (2009). Invisible China: A Journey Through Ethnic Borderlands. Chicago Review Press. p. 85. ISBN 978-1-569-76263-9.
- ↑ 6.0 6.1 Linda Tsung (23 October 2014). Language Power and Hierarchy: Multilingual Education in China. Bloomsbury Academic. p. 188. ISBN 978-1441142351.
- ↑ Friedrich, Paul; Diamond, Norma (1994). Russia and Eurasia, China. Hall. p. 454. ISBN 0-8161-1810-8. Retrieved 2011-01-11.