ఇంగ్మార్ బెర్గ్మాన్: కూర్పుల మధ్య తేడాలు

}}

 

 

పరిమితమైన అవసరాలతో, పరిమితమైన స్థలంలో జీవించిన బెర్గ్‌మన్... షూటింగుకు కూడా పూర్తి పరిచిత, పరిమిత వాతావరణం సృష్టించుకునేవాడు. నటీనటులుగానీ, సాంకేతిక నిపుణులుగానీ ఆయనకు దాదాపుగా అందరూ ‘రెగ్యులర్సే’. గున్నార్ జోర్న్‌స్ట్రాండ్, మాక్స్ వాన్ సిడో, గన్నెల్ లిండ్‌బ్లోమ్, ఇంగ్రిడ్ తులిన్, లివ్ ఉల్‌మాన్, బీబీ ఆండర్సన్, హారియెట్ ఆండర్సన్, స్వెన్ నైక్విస్ట్(కెమెరామన్)... ఆయన సినిమాలన్నింటా దాదాపుగా ఈ పేర్లే పునరావృతం అవుతాయి. బృందానికి తల్లిలాంటి ఆదరణతో టీ, లంచ్ సర్వ్ చేయడానికి ఒకామెను నియమించుకుని, ఆమె పేరు కూడా టైటిల్స్‌లో వేసేవాడు. అందుకే, ఒక సందర్భంలో, ‘నేను పద్దెనిమిది మంది స్నేహితులతో పనిచేస్తాను,’ అన్నాడాయన. దానివల్ల, మళ్లీ కొత్తగా ప్రారంభించాల్సిన పనిలేదు! ఇలాగైతే ఒక ఆర్టిస్టిక్ కంట్రోల్ ఉంటుందని ఆయన ఉద్దేశం!

 

దేవుడివల్ల కాదు, మనిషికి ప్రేమవల్లే విముక్తి దొరుకుతుందని విశ్వసించిన బెర్గ్‌మన్ సినిమాలు ఎవరికి వారు తమ దేహాన్ని నగ్నంగా చూసుకున్నంత ఆశ్చర్యంగా, గొప్పగా, చిత్రంగా, మురికిగా ఉంటాయి.

 

‘మా ఇంటి పెద్ద కిటికీలోంచి వచ్చే సూర్యోదయాన్ని నేను ‘వినేవాణ్ని’. దూరంగా మోగుతున్న చర్చి గంటల నేపథ్యంలో నాకు వెలుతురు వినిపించేది,’ అంటాడు తన బాల్యంలో దృశ్యానికి ఆకర్షితుడైన తీరును గురించి బెర్గ్‌మన్. పూర్తి సానుకూలంగా లేని చిన్నతనంలో ఆయన్ని భయం, సోమరితనం, నిరాశ, కోపం లాంటి దయ్యాలే ఎక్కువగా పలకరించేవి. ‘ఎప్పుడైతే దయ్యం వాస్తవమో, దానికొక మానవస్పృహ అద్దడం అత్యవసరమైపోతుంది!’ ఒక చిన్న దృశ్యం, ఒక పలకరింపు, ఒక మనిషిపట్ల కలిగే ఉద్వేగం, ఒకరు చెప్పే సంఘటన, ఒక మనిషి ముఖం... అదేదైనా కావొచ్చు, అందులోంచి గుర్తింపునకు రాగలిగే బీజాన్ని ఆయన వృక్షంగా పెంపుచేసేవాడు. మళ్లీ దాన్ని పదాలుగా, వాక్యాలుగా కాగితంలోకి రూపాంతరం చెందించి, తిరిగి ఆ అక్షరాల్ని దృశ్యాలుగా ఆవిష్కరించేవాడు. అయితే, టెక్నికల్ వివరాలు, లాంగ్ షాట్, క్లోజప్ లాంటి మాటలు స్క్రిప్టులో రాయడం ‘బోర్’ అనేవాడు. రాయకుండానే అందులోని రిథమ్ అర్థం చేసుకోవడం సరైందనేవాడు.

మనిషి అంతరంగపు అరాచకత్వాన్ని తక్కువ బడ్జెట్‌తో, పద్ధతిగా, ఏడాదికొక సినిమాగా మలుస్తూపోయాడు బెర్గ్‌మన్. హాలీవుడ్‌ని పట్టించుకోకుండా, తన మాతృదేశం స్వీడన్‌కే పరిమితమవడానికి కారణం, లాభనష్టాలు బేరీజు వేయనక్కర్లేని సృజనాత్మక స్వేచ్ఛ! తొలుత రంగస్థలంలో పనిచేసి, స్వయంప్రకాశంతో సినిమాల్లోకి వచ్చాడు. వింటర్ లైట్, సెవెన్త్ సీల్, వైల్డ్ స్ట్రాబెర్రీస్, పర్సోనా, క్రైస్ అండ్ విస్పర్స్, మెజీషియన్, సెలైన్స్, ఫ్యానీ అండ్ అలెగ్జాండర్, త్రూ ఎ గ్లాస్ డార్కీ... తమ జీవితకాలంలో అలాంటి ఒక్క సినిమానైనా తీయాలని సృజనశీలురు కలలుగనే క్లాసిక్స్!

 

Fanny and Alexander (1982): కథ విషయానికొస్తే ఇది ఫానీ, అలెగ్జాండర్ అన్న ఇద్దరు అన్నాచెల్లెళ్ళ కథ. హఠాత్తుగా వాళ్ళ తండ్రి చనిపోవడం, వాళ్ళ తల్లి రెండో పెళ్ళి చేసుకోవడం, ఆ సవతి తండ్రి చేతుల్లో ఈ తల్లీ పిల్లల పాట్లు – ఈ నేపథ్యంలో సాగుతుంది. చివరికి సుఖాంతమయ్యే ఈ సినిమాలో ఇంకా చాలా అంశాలు ప్రస్తావిస్తాడు బెర్గ్మాన్. మతం, దేవుడు, ప్రేమ, ద్వేషం, మధ్యలో ఆత్మలూ, దయ్యాలూ, కాస్త తాత్విక చింతనా – ఇలా ఎన్నో విషయాల గురించి చర్చిస్తాడు. అలెగ్జాండర్ ఆత్మతో సంభాషిస్తూ ఉండే సన్నివేశాలు ఆకట్టుకుంటాయి.

అయితే, బెర్గ్మాన్ ఒక దర్శకుడే కాదు. రచయిత కూడా. తన సినిమాలు, వాటి తాలూకా స్క్రీన్ ప్లేలు కాకుండా అనేక నాటకాలు కూడా వ్రాశాడు. సినిమాను సాహిత్యపు స్థాయికి తెచ్చిన బెర్గ్‌మన్ చిత్రంగా సాహిత్యాన్ని సినిమాగా తీయడాన్ని ఇష్టపడలేదు. అవి రెండూ భిన్నమాధ్యమాలనేవాడు. కానీ తను రాసే స్క్రిప్టును మాత్రం పూర్తిస్థాయి రచనలాగే చేసేవాడు. ఎదుటివారికి అర్థంకావడానికి అంతకంటే మార్గంలేదనేవాడు. చెప్పలేనివి కూడా అర్థం చేయించగలిగే ప్రత్యేక కోడ్ ఉంటే బాగుండేదని కూడా తలపోశాడు. అయినా భాషా పరిమితిని దాటి ఆయన ప్రపంచానికి చేరువయ్యాడు.

 

[[వర్గం:1918 జననాలు]]

[[వర్గం:ప్రపంచ ప్రసిద్ధులు]]

[[వర్గం:స్వీడన్ ప్రముఖులు]]

“ఎర్నెస్ట్ ఇన్మర్ బెర్గ్‌మన్” ({{IPA-sv|ˈɪŋmar ˈbærjman|-|sv-Ingmar_Bergman.ogg}}; 14 July 1918&nbsp;– 30 July 2007) [[స్వీడన్|స్వీడన్]] కు చెందిన దర్శకుడు, రచయిత, నిర్మాత. ఈయన సినిమా, టెలివిజన్ మరియు రంగస్థల రంగాలలో పనిజేశాడు. [[auteurs]]లో అత్యంత నిష్ణాతుడిగా, ప్రబలుడిగా గుర్తింపు పొందిన అతడు<ref>{{cite news |first= Mervyn|last= Rothstein|authorlink= |coauthors= |title=Ingmar Bergman, Famed Director, Dies at 89 |url=http://www.nytimes.com/2007/07/30/movies/30cnd-bergman.html |quote=Ingmar Bergman, the ‘poet with the camera’ who is considered one of the greatest directors in motion picture history, died today on the small island of Faro where he lived on the Baltic coast of Sweden, Astrid Soderbergh Widding, president of The Ingmar Bergman Foundation, said. Bergman was 89. |work=New York Times |date=30 July 2007 |accessdate=31 July 2007 }}</ref>, ''[[The Seventh Seal]]'' (1957), ''[[Wild Strawberries (film)|Wild Strawberries]]'' (1957), ''[[Persona (film)|Persona]]'' (1966), ''[[Cries and Whispers]]'' (1972), and ''[[Fanny and Alexander]]'' (1982) చిత్రాలకు ప్రసిద్ధిపొందాడు.

 

1934లో, పదహారేళ్ళ వయసప్పుడు, అతడిని వేసవికాలం సెలవలకని జెర్మనికి పంపించారు. అతడు [[Weimar]] జరిగిన ఒక [[NSDAP|నాజీ]] రాలీలో [[ఎడాల్ఫ్ హిట్లర్]]ను చూశాడు. <ref>Jerry Vermilye, ''Ingmar Bergman: His Life and Films'', 2001, p. 6; see also Bergman's autobiography, ''Laterna Magica''.</ref> తర్వాత ఎప్పుడో, “లాటెర్నా మాజికా”లో తన జర్మని పర్యటన గురించి రాశాడు. జర్మన్ కుటుంబం తన మంచం వద్ద గోడకు హిట్లర్ చిత్రపటం పెట్టారని, “చాన్నాళ్ళ వరకూ, నేను హిట్లర్ వైపే ఉన్నాను, అతడి విజయాలకు మురిసిపోయాను. అతడి ఓటములకి బాధపడ్డాను”<ref>Ingmar Bergman, ''The Magic Lantern'' (transl. from Swedish: ''Laterna Magica''), Chicago: University of Chicago Press, 2007; ISBN 978-0-226-04382-1.</ref>అని రాశాడు. “హిట్లర్ నమ్మలేనంత ప్రజాకర్షణ కలవాడు. అతడు జనాన్ని ఉర్రూతలూగించేవాడు..నేను చూసిన నాజిజం సరదాగా, యవ్వనంగా అనిపించేది.” <ref>{{cite news|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/441057.stm|title=Bergman admits Nazi past|date=7 September 1999|publisher=BBC News}}</ref>బెర్గ్‌మన్‍ రెండు విడతల్లో, ఐదైదు నెలల తప్పనిసరిగా సైన్యంలో పనిజేశాడు. <ref>Peter Ohlin. (2009.) "Bergman's Nazi Past", ''Scandinavian Studies'', 81(4):437-74</ref>