బహినాబాయి చౌదరి
బహినాబాయి చౌదరి (ఆగష్టు 24, 1880 - డిసెంబరు 3, 1951) బొంబాయి రాష్ట్రంలోని జల్గావ్ జిల్లాకు చెందిన మరాఠీ భాషా కవయిత్రి. మరణానంతరం ఆమె ప్రముఖ కవి అయ్యారు.
ప్రారంభ జీవితం మార్చు
బహినాబాయి 1880 ఆగస్టు 24 న నాగ పంచమి రోజున ప్రస్తుత జల్గావ్ జిల్లాలోని ఖండేష్ ప్రాంతంలోని అసోడేలో ఒక మహాజన్ కుటుంబంలో జన్మించింది. ఆమె తల్లి పేరు భీమాయ్, తండ్రి పేరు ఉఖాజీ మహాజన్. ఆమెకు ముగ్గురు సోదరులు - ఘనా, ఘనా, ముగ్గురు సోదరీమణులు - అహల్య, సీత, తుల్సా. తన 13వ ఏట 1893లో జల్గావ్కు చెందిన నాథూజీ ఖండేరావ్ చౌదరిని వివాహం చేసుకున్నారు. 1910 లో ఆమె భర్త మరణించిన తరువాత, వైధవ్యం వల్ల తలెత్తిన ఆర్థిక, సామాజిక, సాంస్కృతిక, భావోద్వేగ పరిస్థితుల కారణంగా ఆమె చాలా క్లిష్టమైన జీవితాన్ని గడిపింది. ఈమెకు కాశీ అనే కుమార్తె, మధుసూదన్, సోపాందేవ్ (1907-1982) అనే ఇద్దరు కుమారులు ఉన్నారు.[1]
కవితా రచనలు మార్చు
బహినాబాయి తన పాటలను రెండు మాండలికాల కలయికలో ఓవి (ఖాండేషి) ఛందస్సులో మౌఖికంగా రచించింది: ఖండేషి, లెవగన్బోలి. సుప్రసిద్ధ కవి అయిన ఆమె కుమారుడు సోపన్ దేవ్ వాటిని అనువదించాడు. ఒక కథనం ప్రకారం, శోభన్దేవ్ తన పాఠ్యపుస్తకం నుండి సావిత్రి, సత్యవన్ కథను తన తల్లికి చదివి వినిపించాడు, మరుసటి రోజు ఉదయానికి, ఆమె కథలోని ఒక పాటను కంపోజ్ చేసింది. ఆమె ప్రతిభకు ముగ్ధుడై ఆమె పాటలను నోట్ బుక్ లో రాయడం మొదలుపెట్టాడు. ఆమె కవిత్వం ప్రతిబింబాత్మకంగా, నైరూప్యంగా ఐకానిక్, వాస్తవిక చిత్రాలతో వర్గీకరించబడింది. ఇది ఆమె జీవిత సారాన్ని సంగ్రహిస్తుంది, గ్రామీణ, వ్యవసాయ జీవన సంస్కృతిని ప్రతిబింబిస్తుంది, ఆమె జ్ఞానాన్ని ప్రదర్శిస్తుంది.[2][3]
మరణానంతర ప్రచురణ మార్చు
1951 డిసెంబరు 3 న తన తల్లి మరణం తరువాత, సోపాందేవ్ నోట్బుక్ను కనుగొని, తన కవితలలో ఒకదాన్ని ప్రహ్లాద్ కేశవ్ (ఆచార్య) ఆత్రే దృష్టితో పంచుకున్నాడు. 1952లో సుచిత్రా ప్రకాశన్ ప్రచురించిన బహినాబైంచి గని (బహినాబాయి పాటలు) అనే సంకలనానికి తన పరిచయంలో తాను విన్న బహినాబాయి కవితలలో మొదటిదాన్ని "స్వచ్ఛమైన బంగారం" అని ఆత్రే గుర్తుచేసుకున్నాడు.[4]
వారసత్వం మార్చు
- ఆమె గౌరవార్థం ఉత్తర మహారాష్ట్ర విశ్వవిద్యాలయానికి కవయిత్రి బహినాబాయి చౌదరి ఉత్తర మహారాష్ట్ర విశ్వవిద్యాలయం అని పేరు మార్చారు.[5]
- యశ్వంత్రావ్ చవాన్ మహారాష్ట్ర ఓపెన్ యూనివర్శిటీ 2012 జూన్ నుండి బాహినబైంచి గని ను తమ పాఠ్యాంశాల్లో భాగంగా సిఫార్సు చేసింది.
- బాలభారతి మహారాష్ట్ర రాష్ట్ర బోర్డు పాఠశాలల్లో మరాఠీ భాష పాఠశాల పాఠ్యపుస్తకాల్లో ఆమె కవితలను చేర్చింది.[6][7]
మూలాలు మార్చు
- ↑ "Marathi Leva Samaj". marathilevasamaj.org. Retrieved 2016-11-17.
- ↑ Tharu, Susie; Lalita, K. (1993). Women Writing in India. Vol. 1. New Delhi: Oxford University Press. pp. 352–53. ISBN 0195631951.
- ↑ Centre, Kavayatri Bahinabai Chaudhari Study and Research. "Kavayatri Bahinabai Chaudhari Study and Research Centre > Home". www.nmu.ac.in. Archived from the original on 2016-11-17. Retrieved 2016-11-17.
- ↑ "Famous Personalities". Nashik Municipal Corporation. Archived from the original on 2009-03-15. Retrieved 2009-08-13.
- ↑ "बहिणाबाई चौधरी विद्यापीठ नामांतराच्या श्रेयासाठी लढाई". Loksatta (in మరాఠీ). 2018-03-24. Retrieved 2021-03-24.
- ↑ https://www.cart.ebalbharati.in/BalBooks/pdfs/701010001.pdf&ved=2ahUKEwjpv-z5ycnvAhXP73MBHQvJDYo4ChAWMAd6BAgAEAI&usg=AOvVaw1qqkNRF4T0YF4L9_Ehf8Fo[permanent dead link]
- ↑ "'बालभारती' मध्ये कविता राऊत". Loksatta (in మరాఠీ). 2015-05-22. Retrieved 2021-03-24.