రంభ గాంధీ
రంభ మన్మోహన్ గాంధీ (ఏప్రిల్ 27, 1911 - మార్చి 29, 1986) భారతీయ గుజరాతీ భాషా రచయిత్రి, ఆమె నాటకాలు, చిన్న కథలు, పాటలు, వ్యాసాలు రాసింది, తన కెరీర్లో 44 పుస్తకాలను ప్రచురించింది.
| రంభ గాంధీ | |
|---|---|
| పుట్టిన తేదీ, స్థలం | 1911 ఏప్రిల్ 27 సర్వల్ |
| మరణం | 1986 మార్చి 29 (వయసు 74) |
| వృత్తి |
|
| భాష | గుజరాతీ |
| పౌరసత్వం | భారతీయురాలు |
| గుర్తింపునిచ్చిన రచనలు |
|
| పురస్కారాలు |
|
జీవితము
మార్చుగాంధీ 27 ఏప్రిల్ 1911 న భారతదేశంలోని గుజరాత్ రాష్ట్రంలో ఉన్న ధంధుకా నగరానికి సమీపంలోని సర్వాల్ గ్రామంలో జన్మించింది. 1937లో కార్వే విశ్వవిద్యాలయం నుంచి ఎకనామిక్స్, హ్యుమానిటీస్ లో బీఏ పూర్తి చేసింది.[1][2] 1926లో ఆమె మన్మోహన్ గాంధీని వివాహం చేసుకున్నది.[2] 1949 నుండి 1953 వరకు సెంట్రల్ బోర్డ్ ఆఫ్ ఫిల్మ్ సర్టిఫికేషన్ సభ్యురాలిగా, 1950 నుండి 1954 వరకు బొంబాయి మునిసిపల్ స్కూల్ కమిటీ కౌన్సిలర్ సభ్యురాలిగా పనిచేసింది. 1970 నుండి 1977 వరకు ఆమె జైన సమాజానికి చెందిన ఒక పత్రికకు సంపాదకత్వం వహించింది.[1] ఈమె 1986 మార్చి 29 న మరణించింది.[1]
రచనలు
మార్చుగాంధీకి గుజరాతీ, హిందీ, ఇంగ్లీష్, బెంగాలీ, మరాఠీ భాషలు తెలుసు. ఆమె ముంబైలోని ఆల్ ఇండియా రేడియో కోసం 400 కి పైగా రేడియో నాటకాలు రచించి, పాల్గొన్న గొప్ప నాటక రచయిత్రి.[1][2] ఆమె నాటకాలు ప్రయాష్చిత్, మంథన్ ఇతర భాషల్లోకి అనువదించబడ్డాయి. హారతి, ఇన్సాఫ్ వంటి ఆమె నటించిన అనేక ఏకపాత్రాభినయం నాటకాలు సమకాలీన మధ్యతరగతి జీవితాన్ని తేలికపాటి హాస్యం, వ్యంగ్యంతో హైలైట్ చేశాయి.[3]
1951 నుంచి 1983 మధ్య కాలంలో 44 పుస్తకాలు ప్రచురించింది. హర్ ప్లే కలెక్షన్స్ లో నో వన్ (1951), ప్రణయ్ నా రంగ్ (1952), రోజ్ని రామాయణం (1953), చక్మాక్ (1955), పర్నా తో తనే హి (1957), ప్రేమ్ వాణి పూజ (1958), ఆడియన్స్ మాఫ్ కరే (1961), ప్రీత్ నా కరియో కోయి (1963), రాజా నే గయీ (1965), రాజా నే గయీ (1965), రాజా నే గయీ (1965) ఉన్నాయి.[1][2]
గాంధీ ప్రచురించిన అనేక రచనలు ఒరిజినల్ చిన్న కథా సంకలనాలు, వీటిలో పీపల్ పాన్ ఖరాంటా (1966), మజ్ధర్ (1973), అలాగే తిమిరే తమమ్తాతా తర్లా (1966), ప్రీతిని న్యారీ రీట్ (1978), జయ్-పరాజయ్ (1983) వంటి చిన్న కథా సంకలనాలు ఉన్నాయి. ఆమె జంజావనా జల్ (1979) అనే నవలను కూడా స్వీకరించింది.[1][2]
ఆమె తీర్ ఆనే తుక్కా (1959) వ్యంగ్య వ్యాసాల సంకలనం కాగా, సంసార్సాగర్నే తీర్థం (1969) లేఖల సంకలనం. ఆమె వ్యాస సంకలనాలను కూడా ప్రచురించింది: సబరాస్ (1969), నవయుగ నావి కథ (1975), హరీన్ హసతా దిత (1978), తమనే కేతల తయా? 60, 70, 80? (1985).[1][2]
ఆనంద్ గులాల్ (1964), ఆనంద్ మంగళ్ (1973) అనే రెండు జోకులు, కోట్స్ సంకలనాలను కూడా గాంధీ విడుదల చేశారు. ఆమె ఇతర రచనలలో బిందుమా సింధు (1972) అనే సామెత సంకలనం ఉంది; ఒక పాటల సంకలనం, మారే గీత్ మధుర గవా ఛే (1975), ప్రేరణాత్మక స్కెచ్ లు, సత్సేజ్ సద్విచార్ (1977), శాంటోనో సంగ్ కారీ (1983). ఆమె 1951 లో లగ్నగీటో, లగ్నగీటోని గుంతానిలకు సంపాదకత్వం వహించింది.[1][2]
సంసర్గర్నే తీరథి, భారతి అనే ఓట్ లకు భగినీ నివేదితా బహుమతి లభించింది.[2]
మూలాలు
మార్చు- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 Topiwala, Chandrakant; Soni, Raman; Dave, Ramesh R., eds. (1990). ગુજરાતી સાહિત્ય કોશ : અર્વાચીનકાળ Gujarati Sahitya Kosh : Arvachinkal [Encyclopedia of Gujarati Literature : Modern Era] (in గుజరాతి). Vol. II. Ahmedabad: Gujarati Sahitya Parishad. p. 98. OCLC 26636333.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 Jani, R. U. (1994). "ગાંધી, રંભાબહેન મનમોહન". In Thaker, Dhirubhai (ed.). Gujarati Vishwakosh (in గుజరాతి). Vol. VI (1st ed.). Ahmedabad: Gujarati Vishwakosh Trust. p. 266. ISBN 9780313287787. OCLC 165216593.
- ↑ Natarajan, Nalini; Nelson, Emmanuel Sampath (1996). Handbook of Twentieth-century Literatures of India. Greenwood Publishing Group. p. 127. ISBN 978-0-313-28778-7.