రాణి చందా
రాణి చందా (నీ డే) (1912 - 19 జూన్ 1997) ఒక భారతీయ కళాకారిణి, రచయిత్రి. [1]
రాణి చందా | |
|---|---|
| జననం | రాణి దే జూలై 1912 మేదినీపూర్, [[బ్రిటిష్ ఇండియా] |
| మరణం | 19 జూన్ 1997 |
| జాతీయత | భారతీయురాలు |
| వృత్తి | రచయిత, కళాకారిణి |
జీవితం తొలి దశలో
మార్చుపూర్ణాశీ దేవి, కుల చంద్ర డేల ఐదుగురు సంతానంలో రాణి చందా ఒకరు.[2] ఆమె తండ్రి రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ కు ప్రియ మిత్రుడు. విశ్వభారతిలో సంగీతం, నృత్యం, కళలలో శిక్షణ పొందిన ఆమె రవీంద్రనాథ్ నృత్య నాటక ప్రదర్శనలలో క్రమం తప్పకుండా సభ్యురాలు. భారతదేశంలో డ్రైపాయింట్-ఎచింగ్ యొక్క మార్గదర్శకుడు ముకుల్ చంద్ర డే ఆమె అన్నయ్య.[3]
పనులు, తరువాత జీవితం
మార్చురవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ మొదట రాణి చందాకు రాయమని సలహా ఇచ్చారు. అబనీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ రవీంద్రనాథ్ కథలు చెప్పినప్పుడు తాను తీసుకున్న నోట్స్ ను ఆమె కవికి చూపించింది. కవికి అవి నచ్చి మళ్ళీ అబనీంద్రనాథ్ ను దర్శించి ఇలాంటి కథలు మరిన్ని సేకరించమని ప్రోత్సహించారు. ఇవి తరువాత అబనీంద్రనాథ్ 70 వ జన్మదినం సందర్భంగా ఘోరోవాగా ప్రచురించబడ్డాయి.[4]
తన చివరి రోజుల్లో, రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ అనారోగ్యంతో ఉన్నప్పుడు, కనీసం రాయలేనప్పుడు, రాణి చందా కవిని విన్న ఉత్తరాలు రాసేవాడు, అతను వాటిపై సంతకం చేసేవాడు. ఈ కాలంలో కవి నిర్దేశించే కవితలు, వ్యాసాలు కూడా రాసేవారు. [1][5]
1942లో భారత స్వాతంత్ర్యోద్యమంలో పాల్గొన్నందుకు రాణి చందా జైలు పాలయ్యారు. ఆమె జైలులో గడిపిన రోజులను వివరిస్తూ జెనానా ఫటోక్ అనే పుస్తకాన్ని రాశారు. తన యాత్రాచరిత్ర పోతే ఘాటేలో ఆమె తన భర్తతో కలిసి అధికారిక పర్యటనలకు వెళ్లిన తన అనుభవాల గురించి రాశారు.[6][7]
వ్యక్తిగత జీవితం
మార్చురాణి చందా రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ వ్యక్తిగత కార్యదర్శి అనిల్ కుమార్ చందాను వివాహం చేసుకుంది. అది ప్రేమ వివాహం, దీనిని కవి స్వయంగా పర్యవేక్షించాడు. 1934లో బొంబాయిలోని టాటా ప్యాలెస్ లో జరిగిన ఈ కార్యక్రమానికి సరోజినీ నాయుడు, ఆర్ .రాజగోపాలాచారి, ఎస్ .రాధాకృష్ణన్ వంటి ప్రముఖులు హాజరయ్యారు. ఠాగూర్ మరణానంతరం ఆమె తన భర్తతో కలిసి ఢిల్లీ వెళ్లి తన జీవితంలో 20 సంవత్సరాలు అక్కడే గడిపారు.[8] 1955లో, సాంస్కృతిక బృందంలో సభ్యురాలిగా, ఆమె తన భర్తతో కలిసి తూర్పు యూరప్ , అప్పటి సోవియట్ యూనియన్‌ను సందర్శించింది.[1] ఆమె 1972లో శాంతినికేతన్‌కు తిరిగి వచ్చి, ఆమె మరణించే వరకు శ్యాంబాతిలోని జీత్‌భుమ్‌లో ఉంది. [8]
అవార్డులు
మార్చురాణి చందా 1954లో తన యాత్రా గ్రంథం పూర్ణోకుంభో కోసం రవీంద్ర పురస్కారాన్ని అందుకుంది. ఆమె కలకత్తా విశ్వవిద్యాలయంచే భువన్ మోహిని గోల్డ్ మెడల్‌తో సత్కరించింది, గౌరవ డి.లిట్ అందుకుంది. ఆమె సాహిత్యం కోసం రవీంద్రభారతి విశ్వవిద్యాలయం నుండి. [1]
మూలాలు
మార్చు- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Sengupta, Subodh Chandra. সংসদ বাঙালি চরিতাভিধান – দ্বিতীয় খণ্ড. সাহিত্য সংসদ.
- ↑ George Allen & Unwin (1943). The International Who's Who 1943–44 (8th ed.). London. p. 197.
{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link) - ↑ Sarkar, Sebanti. "Print the legends". The Hindu. Retrieved 8 March 2019.
- ↑ Rani Chanda, Abanindranath Tagore. Ghorowa. Bhishva Bharati.
- ↑ Bagchi, Suvojit (11 August 2018). "Decoding Tagore through letters". The Hindu. Retrieved 11 March 2019.
- ↑ Chanda, Rani (2014). Pathe-ghāṭe (2. saṃskaraṇa ed.). Ananda. ISBN 978-9350404263.
- ↑ Chanda, Rani. Jenana Fatok. Kolkata: Prakash Bhavan.
- ↑ 8.0 8.1 Mukhopadhay, Abir (12 November 2016). "শূন্য নীড়". ABP. Ananda Bazar Patrika. Retrieved 8 March 2019.