శ్రమ హుందాతనం

శ్రమయొక్క హుందాతనం లేదా గౌరవం అన్ని రకాల ఉద్యోగాలనూ సమానంగా గౌరవించాలి. ఏ వృత్తి ఉన్నతంగా పరిగణించబడదు. ఏ ప్రాతిపదికనైనా ఏ ఉద్యోగమూ వివక్షకు లోను కాకూడదు. ఒక వ్యక్తి యొక్క వృత్తి శారీరక శ్రమలేదా మానసిక శ్రమతో సంబంధం లేకుండా, ఉద్యోగం గౌరవానికి అర్హమైనదని భావించబడుతుంది. బసవ అతని సమకాలీన శరణాలు, అలాగే మహాత్మా గాంధీ వంటి సామాజిక సంస్కర్తలు శ్రమను గౌరవించేవారు. మనం చేసే పనిమీద శ్రమ మీద మనకు గౌరవం ఉండాలి, శ్రమ యొక్క గౌరవం క్రైస్తవ నీతిశాస్త్రంలో ప్రధాన ఇతివృత్తాలలో ఒకటి, దీనిని ఆంగ్లికన్ కమ్యూనియన్, కాథలిక్ సామాజిక బోధనలో, మెథడిస్ట్ సూత్రాలలో, వేదాంతశాస్త్రంలో సమర్థించింది.

అన్ని రకాల పని, మాన్యువల్ లేదా మేథోపరమైన, శ్రమ అని అంటారు. ఒక గుమాస్తా ఆఫీసులో పనిచేస్తాడు. ఒక ఉపాధ్యాయురాలు పాఠశాలలో విద్యార్థులకు బోధిస్తో౦ది. ఒక వైద్యుడు ఔషధాన్ని ప్రాక్టీస్ చేయడం ఒక న్యాయవాది చట్టాన్ని అమలు చేయటం. వీరందరి పని ప్రధానంగా మెదడు పని.అయితే వ్యవసాయదారుడు పొలంలో పనిచేస్తాడు. ఒక గనికార్మికుడు గనిలో పనిచేస్తాడు. ఒక చేతివృత్తిపని వారు ఒక ఫ్యాక్టరీలో పనిచేస్తారు. వారి పనికి శారీరక శ్రమ అవసరం. వ్యవసాయదారులు, కార్మికులు, చేతివృత్తుల వారు, గుమాస్తా, ఉపాధ్యాయుడు, వైద్యుడు, న్యాయవాది వంటి వారు చేసే పని ఎంత గౌరవనీయమో, కార్మికుల గౌరవం కూడా అంతే గౌరవప్రదంగా ఉంటుందని “డిగ్నిటీ ఆఫ్ లేబర్” చెపుతోంది. సాధారణ కార్మికులు పొలాలు, గనులు, మిల్లులు, ఫ్యాక్టరీలు, హోటళ్లు, ఆసుపత్రులు, ఇళ్లు తదితర ప్రాంతాల్లో పనిచేస్తున్నారు. వారి శ్రమ దేశ సౌభాగ్యానికి, శక్తికి దారి తీస్తుంది. ఆ విధంగా పని శక్తి. ఈ కారణంగా మానవీయ శ్రమను గౌరవించి దానికి ప్రాధాన్యం ఇవ్వాలి. కొందరు విద్యావంతులు పనిముట్లు, యంత్రాలతో పనిచేయడం తమ గౌరవానికి భంగం కలిగినట్లుగా అనుకుంటారు. రైతులు, చేతివృత్తులవారు, వ్యాపారులు, సాధారణ కార్మికులపట్ల వారు గౌరవంతో చూడరు. ఇది పూర్తిగా తప్పు. ఏ పని కూడా ఇతర పని కంటే తక్కువ ప్రాముఖ్యత ను కలిగి ఉండదు. ఆర్థిక ఇబ్బందులతో ఒత్తిడి తో విద్యావంతులైన యువకులు తమ దృక్పథాన్ని మార్చుకోవాల్సిన అవసరం ఉన్నది, అయితే ప్రస్తుత తరం విద్యావంతుల దృక్పథం మారుతోంది. విద్యావంతులైన స్త్రీ, పురుషులసంఖ్య ఇప్పుడు పెద్ద సంఖ్యలో, అన్ని రకాల పని చేయడానికి కూడా ఏమాత్రం సందేహపడటంలేదు.

పని, శ్రమపై గాంధీ అభిప్రాయాలు

మహాత్మాగాంధీ తన విజయానికి, గొప్పతనానికి, నిరంతర శ్రమ, అంకితభావం , నిష్కాపట్యం , చిత్తశుద్ధిని నమ్ముకున్నాడు. పురుషులతో పాటు స్త్రీలకూ ఎంతో మేలు చేశాడు. విశ్వాసం లేకుండా పనిచేయడం" పాపం అని అతను నమ్మాడు.

పేదరికం, ఆకలితో ప్రజలు తీవ్ర ఇబ్బందులు పడుతున్నట్టు జాతిపిత పేర్కొన్నారు. పేదరికం వల్ల వారికి ఆత్మగౌరవానికి భంగం కలగరాదన్నాడు. గాంధీ దాతృత్వంతో, సంస్థలతో పనికి ప్రతిగా ఆరోగ్యకరమైన పరిశుభ్రమైన పరిసరాలలో భోజనం అందించాలని వాదించాడు. దేశం యొక్క తిరోగమన స్థితికి సమాధానంగా గాంధీ నూలు రాట్నాన్ని ‌ఒక విజయవంతమైన మంత్రంగా కనుగొన్నాడు. వడికిన పత్తి సంబంధిత ప్రక్రియలు మాత్రమే పేదలకు వారి రొట్టె సంపాదించడానికి అనువైన వృత్తి అని అతను గట్టిగా భావించాడు. పని యొక్క ఇతర ఎంపికలను అనుమతించేటప్పుడు, "శ్రమ లేకపోతే, భోజనం లేదు" అని అతను నొక్కి చెప్పాడు.

బైబిలు, గీతల ను౦డి వచ్చిన దైవిక నియమాన్ని కూడా అతను ఎత్తి చూపి౦చాడు, "పని లేనివారు దొ౦గలు". ముఖ్యంగా, త్యాగం చేయకుండా తినరాదని, అట్టివాడు సంపాదించనిది కాని దొంగిలించబడిన ఆహారాన్ని కాని తినడు అని చెప్పాడు.

భారతీయ సమాజంలో

సాధారణంగా భారతీయ సమాజంలో, సంస్కృతిలో ‘డిగ్నిటీ ఆఫ్ లేబర్’ (శ్రమకు గౌరవం ఇవ్వడం) అనేది తక్కువగా కనపడుతుంది . పాశ్చాత్య దేశాల్లో ఏ యూనివర్సిటీలో పనిచేసే ప్రొఫెసర్ అయినా, తీరిక సమయంలో టాక్సీ నడపొచ్చు. లేదా హోటల్‌లో పనిచేయొచ్చు. వాళ్లను సమాజం వాళ్ళు చేసే పనిబట్టి తక్కువ చూపు చూడదు. భారత దేశంలో మాత్రం అలా ఉండదు , చేస్తున్న పని వల్ల రావాల్సినంత పేరు గానీ, గౌరవం గానీ రావడం లేదని అనుకున్నప్పుడు కొందరిలో అసంతృప్తి పెరుగుతుంది. సమాజాన్ని పట్టించుకోవడం కూడా వాళ్లు మానేస్తారు , ఇది సమాజపు సౌభాగ్యమునకు విఘాతము అని కోందరి అభిప్రాయం. చదువుకున్నవారు డిగ్నిటీ ఆఫ్‌ లేబర్‌, ఈ పని తప్ప మరో పని చేయ ను అని ఖాళీగా వుంటే దేశంలో నిరుద్యోగ సమస్య మరింత జటిలం అవుతుంది.