సోయరాభాయ్
సోయరాభాయ్ 14వ శతాబ్దపు భారతదేశం మహారాష్ట్రలోని మహర్ కులానికి చెందిన గాయకురాలు, భక్తురాలు. ఆమె తన భర్త చోఖామేళా శిష్యురాలు.[1][2]
సోయారాబాయి తన సొంత రూపకల్పనతో అభంగాలు రూపొందించారు. ఆమె రచనలో కేవలం 62 మాత్రమే మనకు తెలుసు.[1] అభంగాలు లో తనను తాను చోఖామేల మహారీగా పేర్కొంటూ, దళితులు మరచిపోయి, జీవితాన్ని దుర్భరం చేసినందుకు దేవుడిని నిందిస్తుంది. ఆమె అత్యంత ప్రాథమిక శ్లోకాలు దేవునికి ఇచ్చే సాధారణ ఆహారానికి సంబంధించినవి. ఆమె కవితలు భగవంతుని పట్ల ఆమెకున్న భక్తిని వర్ణించాయి, అంటరానితనం పట్ల ఆమె అభ్యంతరాలను వ్యక్తం చేసింది.[3]
సోయరాబాయి "శరీరం మాత్రమే అపవిత్రంగా లేదా కలుషితమవుతుంది, కానీ ఆత్మ ఎప్పుడూ శుభ్రంగా, స్వచ్ఛమైన జ్ఞానం కలిగి ఉంటుంది. శరీరం అపవిత్రమైనదిగా జన్మిస్తుంది, కాబట్టి ఎవరైనా శరీరంలో స్వచ్ఛమైనవారని ఎలా చెప్పగలరు? శరీరంలో చాలా కాలుష్యం ఉంటుంది. కానీ శరీరం యొక్క కాలుష్యం శరీరంలోనే ఉంటుంది. ఆత్మ దానికి తాకబడదు" ("केवळ शरीर अपवित्र किंवा प्रदूषित असू शकते परंतु आत्मा कधीही अशुद्ध नसतो. ज्ञानार्जन हे शुद्धच असते.") ను నమ్మింది.[1]
సోయరాభాయ్ తన భర్తతో కలిసి పండరీపురంకు వార్షిక తీర్థయాత్రను చేపట్టారు. సనాతన బ్రాహ్మణులుచే వేధింపులకు గురయ్యారు, కానీ వారి విశ్వాసాన్ని, మనశ్శాంతిని ఎన్నడూ కోల్పోలేదు.[1]
మూలాలు
మార్చు- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Ghanananda, ed. (1979). Women saints, east & west (US ed.). Hollywood, Calif: Vedanta. pp. 61. ISBN 978-0-87481-036-3.
- ↑ Aktor, Mikael; Deliège, Robert (2010). From stigma to assertion: untouchability, identity and politics in early and modern India (in ఇంగ్లీష్). Copenhagen: Museum Tusculanum Press, University of Copenhagen. pp. 76–86. ISBN 978-87-635-0775-2.
- ↑ Aktor, Mikael; Deliège, Robert (2010). From stigma to assertion: untouchability, identity and politics in early and modern India. Copenhagen: Museum Tusculanum Press, University of Copenhagen. p. 82. ISBN 978-87-635-0775-2.