స్టెల్లా క్రామ్రిష్
| స్టెల్లా క్రామ్రిష్ | |
|---|---|
| దస్త్రం:Stella Kramrisch in 1978.jpg 1978లో ఫిలడెల్ఫియా మ్యూజియం ఆఫ్ ఆర్ట్ వద్ద హిమాలయన్ ఆర్ట్ ఇన్‌స్టాలేషన్‌లో స్టెల్లా క్రామ్రిష్. | |
| జననం | 1896 మే 29 నికోల్స్‌బర్గ్, ఆస్ట్రియా |
| మరణం | 1993 ఆగస్టు 31 (వయసు 97) ఫిలడెల్ఫియా, పెన్సిల్వేనియా |
| పౌరసత్వం | అమెరికన్ |
| రంగములు | కళా చరిత్ర |
| వృత్తిసంస్థలు | కళా భవన |
| విద్యా సలహాదారులు | మాక్స్ డ్వోర్క్ |
| ప్రసిద్ధి | 20వ శతాబ్దంలో చాలా వరకు భారతీయ కళపై ప్రముఖ నిపుణురాలు |
| ముఖ్యమైన పురస్కారాలు | సైన్స్ అండ్ ఆర్ట్ కోసం ఆస్ట్రియన్ క్రాస్ ఆఫ్ ఆనర్ |
స్టెల్లా క్రామ్రిష్ (మే 29, 1896 - ఆగష్టు 31, 1993) ఒక అమెరికన్ మార్గదర్శక కళా చరిత్రకారిణి, క్యూరేటర్, 20వ శతాబ్దంలో చాలా వరకు భారతీయ కళపై ప్రముఖ నిపుణురాలు. ఆమె స్కాలర్‌షిప్ ఈనాటికీ బెంచ్‌మార్క్‌గా మిగిలిపోయింది. ఆమె మూడు ఖండాలలో ఆరు దశాబ్దాలకు పైగా భారతీయ కళా చరిత్రను పరిశోధించారు, బోధించారు. భారతదేశంలో ప్రారంభ-బౌద్ధ శిల్పకళ యొక్క సారాంశంపై తన ప్రవచనాన్ని వ్రాసిన తర్వాత, శాంతినికేతన్ (1922-24)లోని కళా భవనలో బోధించడానికి ఆమెను ఆహ్వానించారు, 1924 నుండి 1950 వరకు కలకత్తా విశ్వవిద్యాలయంలో బోధించడానికి వెళ్ళారు. ఐరోపాలో, క్రామ్రిష్ కోర్టౌల్డ్ ఇన్స్టిట్యూట్, లండన్ (1937-1940)లో పనిచేసింది. 1950 నుండి, ఆమె దక్షిణాసియా ప్రాంతీయ అధ్యయనాల విభాగంలో పెన్సిల్వేనియా విశ్వవిద్యాలయంలో ప్రొఫెసర్గా పనిచేసింది, ఆమె ఫిలడెల్ఫియా మ్యూజియం ఆఫ్ ఆర్ట్లో ప్రముఖ క్యూరేటర్‌గా ఉండటమే కాకుండా డబ్ల్యు. నార్మన్ బ్రౌన్ చే రిక్రూట్ చేయబడింది. [1]
వియన్నాలో ప్రారంభ జీవితం, విద్య
మార్చుస్టెల్లా క్రామ్రిష్ మే 29, 1896న ఆస్ట్రియాలోని నికోల్స్‌బర్గ్‌లో (ఇప్పుడు మికులోవ్, చెక్ రిపబ్లిక్) జన్మించారు. [2] ఆమె ఆస్ట్రియాలో పెరుగుతున్న బ్యాలెట్ డాన్సర్‌గా శిక్షణ పొందింది. క్రామ్రిష్ 10 సంవత్సరాల వయస్సులో ఉన్నప్పుడు ఆమె తల్లిదండ్రులు వియన్నాకు వెళ్లారు. ఒకరోజు ఆమె భగవద్గీత యొక్క అనువాదాన్ని చూసింది: "నేను ఎంతగానో ఆకట్టుకున్నాను, అది నా శ్వాసను తీసివేసింది." [3] ఆమె తన జీవితంలో ఏమి చేయాలనుకుంటున్నారో కనుగొంది.
ఆమె వియన్నా విశ్వవిద్యాలయంలో చేరారు, ప్రొఫెసర్లు మాక్స్ డ్వోరాక్, జోసెఫ్ స్ట్రజిగోవ్స్కీలతో కళా చరిత్ర విభాగంలో చదువుతున్నారు. ఆమె తన చదువును భారతీయ కళ, సంస్కృతిపై కేంద్రీకరించింది. ఆ విధంగా ఆమె సంస్కృతం నేర్చుకుంది, తత్వశాస్త్రం, సాహిత్యం, మానవ శాస్త్రం చదివింది. 1919 లో, ఆమె డాక్టరేట్ సంపాదించడం ద్వారా తన అధ్యయనాలను విజయవంతంగా పూర్తి చేసింది. [4]
భారతదేశంలో వృత్తిపరమైన జీవితం
మార్చుఆక్స్ఫర్డ్లో మూడు ఉపన్యాసాలు ఇవ్వడానికి యూనివర్సిటీ ప్రతినిధి బృందంలో భాగంగా ఆమె 1919లో లండన్‌కు వెళ్లారు. రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ ఆమె ప్రసంగాన్ని విని, భారతదేశానికి వచ్చి 1922లో శాంతినికేతన్‌లోని విశ్వభారతి విశ్వవిద్యాలయంలో బోధించవలసిందిగా ఆహ్వానించారు. ఆమె 1924లో కలకత్తా విశ్వవిద్యాలయంలో భారతీయ కళల ప్రొఫెసర్గా నియమితులయ్యారు. అదే సంవత్సరంలో ఆమె బాదామి గుహ దేవాలయాలను కనుగొంది. ఆమె 1950 వరకు కళా భవన్‌లో బోధించారు.
1924లో ఆమె మొట్టమొదటి మోనోగ్రాఫ్ ప్రిన్సిపల్స్ ఆఫ్ ఇండియన్ ఆర్ట్ [5] జర్మన్ భాషలో ప్రచురించబడింది, ఇది యూరప్ అంతటా వివిధ పత్రికలలో విస్తృతంగా సమీక్షించబడింది. 1920లలో క్రామ్రిష్ ఉపన్యాసాలు ఇవ్వడానికి వియన్నాకు ప్రయాణిస్తూనే ఉన్నది. వియన్నాలోని ఆమె సహోద్యోగుల యొక్క వివిధ కథనాలు జర్నల్ ఆఫ్ ది ఇండియన్ సొసైటీ ఆఫ్ ఓరియంటల్ ఆర్ట్లో 1933 నుండి అబనీంద్రనాథ్ ఠాగూర్‌తో కలిసి క్రామ్రిష్ ఎడిట్ చేసిన ఆంగ్ల అనువాదాలుగా కనిపిస్తాయి. ఆమె మూలాధార ప్రచురణ "ఇండియన్ స్కల్ప్చర్" (1933) భారతీయ శిల్పం యొక్క లోతైన విశ్లేషణ, ఇది వాస్తవమైన హ్యాండ్‌బుక్‌గా పనిచేయడానికి పరిమాణం, ఆకృతిలో రూపొందించబడింది. [6]
1947లో బ్రిటీష్ వారు భారతదేశాన్ని విడిచిపెట్టిన తర్వాత, ఆమె భర్త లాస్లో నెమెనీ పాకిస్తాన్ కొత్త ప్రభుత్వం కోసం పని చేయాలని నిర్ణయించుకున్నారు, కరాచీకి వెళ్లారు. 1950లో అతను బీచ్‌లో కాల్చి చంపబడ్డింది. అదే ఏడాది అమెరికాకు వలస వెళ్లింది.
యునైటెడ్ స్టేట్స్లో వృత్తి జీవితం
మార్చుస్టెల్లా క్రామ్రిష్ 1950లో యునైటెడ్ స్టేట్స్‌కు వెళ్లారు, పెన్సిల్వేనియా విశ్వవిద్యాలయంలో కొత్తగా ఏర్పడిన దక్షిణాసియా ప్రాంతీయ అధ్యయనాల విభాగంలో బోధించడానికి సంస్కృతవాది W. నార్మన్ బ్రౌన్ ఆహ్వానించారు. ఆమె 1969లో పదవీ విరమణ చేసే వరకు సౌత్ ఏషియన్ ఆర్ట్ ప్రొఫెసర్గా ఉన్నారు. ఆమె 1964 నుండి 1982 వరకు న్యూయార్క్‌లోని ఇన్స్టిట్యూట్ ఆఫ్ ఫైన్ ఆర్ట్స్‌లో ఇండియన్ ఆర్ట్‌కి అనుబంధ ప్రొఫెసర్గా కూడా ఉన్నారు [7] ఆమె 1954 నుండి 1979 వరకు ఫిలడెల్ఫియా మ్యూజియం ఆఫ్ ఆర్ట్లో క్యూరేటర్ ఆఫ్ ఇండియన్ ఆర్ట్‌గా పనిచేసింది, ఆమె మరణించే వరకు క్యూరేటర్ ఎమెరిటస్‌గా ఉంది. [8]
ఫిలడెల్ఫియా మ్యూజియం ఆఫ్ ఆర్ట్లో ఆమె పదవీకాలంలో, క్రామ్రిష్ భారతీయ, హిమాలయన్ కళలలో తన పట్టును అభివృద్ధి చేసుకుంది, ప్రతిష్టాత్మక ప్రదర్శనల శ్రేణిని నిర్వహించింది, ఆమె రాసిన కేటలాగ్లు, సంబంధిత అధ్యయనాలతో పాటు, మ్యూజియంకు, భారతీయ కళ, సంస్కృతి రంగానికి గణనీయమైన గుర్తింపును తెచ్చిపెట్టింది. అలాంటి ఒక ప్రదర్శన 1968లో ప్రారంభించబడింది. "అజ్ఞాత భారతదేశంః తెగ, గ్రామంలో ఆచార కళ" అనే శీర్షికతో, ఇది దాదాపు 500 మతపరమైన, లౌకిక వస్తువులను ప్రదర్శించింది. పన్నెండు సంవత్సరాల ప్రణాళిక, పరిశోధన, చర్చల తరువాత, 1981లో "శివుని వ్యక్తీకరణలు" అనే మరో సంచలనాత్మక ప్రదర్శన ప్రారంభమైంది. మతపరమైన దేవతను పరిశీలించి, దాని అర్థం యొక్క బహుళ వివరణలను అన్వేషించిన ఈ దేశంలో ఇది మొదటి ప్రధాన ప్రదర్శన. ప్రదర్శించిన 197 వస్తువులలో చాలా వరకు ఇంతకు ముందెన్నడూ భారతదేశం విడిచి వెళ్ళలేదు. మ్యూజియం యొక్క సొంత సేకరణల విషయానికొస్తే, దక్షిణ భారతదేశంలోని చోళ రాజవంశం సమయంలో తయారు చేసిన రాముడి కాంస్య విగ్రహం అయిన శివుడి 6వ శతాబ్దపు కాంస్య ముసుగు, కిషన్గఢ్ పాఠశాల కళాకారుడి చిత్రలేఖనం అయిన "రాధా, కృష్ణ" తో సహా ముఖ్యమైన సముపార్జనలను క్రామ్రిష్ పర్యవేక్షించారు.
ఆమె పుస్తకాలలో గ్రుండ్జ్యూగే డెర్ ఇండిస్చెన్ కున్స్ట్ (ప్రిన్సిపల్స్ ఆఫ్ ఇండియన్ ఆర్ట్ 1924) ఆమె మొదటి పుస్తకం ది హిందూ టెంపుల్ వాల్యూస్ ఉన్నాయి. 1946లో ది ఆర్ట్ ఆఫ్ ఇండియాః ట్రెడిషన్స్ ఆఫ్ ఇండియన్ స్కల్ప్చర్, పెయింటింగ్ అండ్ ఆర్కిటెక్చర్ (1954), ఎన్సైక్లోపెడిక్ ది ప్రెజెన్స్ ఆఫ్ శివ (1981) అనే పుస్తకాలు ప్రపంచవ్యాప్తంగా ప్రచురించబడ్డాయి. [9][10] నృత్య కళాకారిణి, డిజైనర్, నటి, కలెక్టర్ నటాచా రాంబోవా స్నేహితురాలు. ఆమె విద్యార్థులలో బార్బరా స్టోలర్ మిల్లర్, వేన్ ఇ. బెగ్లీ ఉన్నారు. [11] క్రామ్రిష్ తరువాత 1976లో మైఖేల్ డబ్ల్యూ. మీస్టర్ బాధ్యతలు స్వీకరించారు, ప్రస్తుతం ఆయన పెన్సిల్వేనియా విశ్వవిద్యాలయం దక్షిణాసియా అధ్యయనాలు, కళ చరిత్రకు డబ్ల్యూ. నార్మన్ బ్రౌన్ ప్రొఫెసర్గా ఉన్నారు.
క్రామ్రిష్ ఆగష్టు 31, [12] 1993న ఫిలడెల్ఫియా, పెన్సిల్వేనియాలోని తన ఇంటిలో మరణించారు. [13]
అవార్డులు, సన్మానాలు
మార్చువిశ్వభారతి విశ్వవిద్యాలయం (1974), పెన్సిల్వేనియా విశ్వవిద్యాలయం (1981) నుండి గౌరవ డిగ్రీలతో సహా ఆమె సాధించిన అనేక విజయాలకు క్రమ్రిష్ ప్రపంచవ్యాప్తంగా గుర్తింపు పొందింది. 1979లో ఫిలడెల్ఫియా మ్యూజియం ఆఫ్ ఆర్ట్లో జరిగిన ఒక వేడుకలో, క్రామ్‌రిష్‌కి సైన్స్ అండ్ ఆర్ట్ కోసం ఆస్ట్రియన్ క్రాస్ ఆఫ్ ఆనర్ ఇవ్వబడింది, 1985లో ఆమె "ఓరియంటల్ నాగరికత యొక్క అవగాహనలో ప్రతిబింబించేలా" చేసిన కృషికి చార్లెస్ లాంగ్ ఫ్రీర్ మెడల్‌ను అందుకుంది. కళలు." 1982లో భారత ప్రభుత్వం ఆమెకు అత్యున్నత పౌర గౌరవమైన పద్మభూషణ్‌ను అందించినప్పుడు క్రామ్రిష్ జీవితపు పని గురించి చాలా చెప్పదగిన ప్రకటన వచ్చింది. "భారతదేశం యొక్క కళాత్మక వారసత్వంపై మాత్రమే కాకుండా దాని అంతర్లీన తత్వాలు, ప్రపంచ దృష్టికోణంలో కూడా కొత్త ఆసక్తిని ప్రేరేపించినందుకు" క్రామ్రిష్ గౌరవాన్ని అందుకున్నది.
మూలాలు
మార్చు- ↑ Stoller Miller, Barbara (1983). Exploring India's Sacred Art. Selected Writings of Stella Kramrisch. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. pp. 3–33. ISBN 0812211340.
- ↑ "Stella Kramrisch, Indian-Art Expert and Professor, 97", The New York Times. Retrieved 1 January 2015.
- ↑ "A Meeting Of Art, India And Devotion - Page 2 - Philly.com". Archived from the original on 2013-02-16. Retrieved 2024-02-20.
- ↑ Sozanski, Edward J., "Indian Art Expert S. Kramrisch Dies at 97" Archived 2016-03-04 at the Wayback Machine, Philly.com. Retrieved 1 January 2015.
- ↑ Kramrisch, Stella (1924). Grundzüge der Indischen Kunst. Hellerau, Dresden: Avalun Verlag.
- ↑ Kramrisch, Stella (1933). Indian Sculpture. The Heritage of India Series. London/New York: Oxford University Press.
- ↑ "The Stella Kramrisch papers, 1921-1998". dla.library.upenn.edu. Archived from the original on 2019-10-30. Retrieved 2020-03-12.
- ↑ Sozanski, Edward J., "Indian Art Expert S. Kramrisch Dies at 97" Archived 2016-03-04 at the Wayback Machine, Philly.com. Retrieved 1 January 2015.
- ↑ . "Kantha: the embroidered quilts of Bengal from the Jill and Sheldon Bonovitz Collection and the Stella Kramrisch Collection of the Philadelphia Museum of Art".
- ↑ philamuseum. "Philadelphia Museum of Art". Tumblr. Retrieved 2023-03-27.
- ↑ "Michael Meister cv" (PDF).
- ↑ "The Stella Kramrisch papers, 1921-1998". dla.library.upenn.edu. Archived from the original on 2019-10-30. Retrieved 2020-03-12.
- ↑ "Stella Kramrisch, Indian-Art Expert and Professor, 97", The New York Times. Retrieved 1 January 2015.