బేరి
బేరి లేదా పియర్ అనేది ఒక ఫలవృక్షం. పియర్ అనేది ఒక తినదగిన పండు. ఈ చెట్టు యొక్క పండు ఒక వైపు సన్నగా అండాకారం తోను మరొక వైపు లావుగా గోళాకారంతోను కన్నీటిబొట్టు ఆకారం వలె వుంటుంది. బేరి పండ్లు చల్లగా, తాజాగా ఉన్నప్పుడు వాటి యొక్క రుచి, సువాసన చాలా బాగుంటాయి. జ్యూస్‌కు ఉపయోగించే పియర్‌లు పూర్తిగా పరిపక్వం చెందక మునుపే చెట్టు నుండి కోయాలి. ఈ పండు యొక్క మధ్య భాగం మృదువుగా వుంటుంది. బేరి కాయలును జామ్‌లు, జెల్లీలు లేదా జ్యూస్‌గా తయారు చేసుకోవచ్చు. ఈ కాయలను ఇంకా పూర్ణాలు, సలాడ్స్ లేదా చిన్నపిల్లల ఆహారంగా కూడా తయారు చేసుకోవచ్చు. ఇవి 83 శాతం నీటిని కలిగివుంటాయి. ఈ పండు యొక్క పై భాగం ఆకుపచ్చగా, ఎర్రగా, పసుపుగా లేదా గోధుమ రంగు వర్ణంలో ఉంటుంది, అంతర్భాగం తెల్లగా ఉంటుంది. ఈ పండు యొక్క పైభాగం రుచి వగరుగాను, లోపలి కండ యొక్క రుచి తీయ్యగా, పుల్లగా కలగలిసిన రుచిని కలిగివుంటుంది.
| Pear పియర్ | |
|---|---|
| |
| రెండు బేరి కాయలతో ఉన్న ఒక యూరోపియన్ బేరి చెట్టు కొమ్మ | |
| |
| పియర్ ఫ్రూట్ క్రాస్ సెక్షన్ | |
| Scientific classification | |
| Species | |
|
About 30 species; see text |
చరిత్ర
మార్చుపైరస్ జాతులు ప్రపంచంలోని ఉత్తర అర్ధగోళానికి చెందినవి. యూరోపియన్, పశ్చిమ ఆసియా జాతులు తూర్పు ఐరోపా, దక్షిణ ఆసియాకు చెందినవి. తూర్పు, ఉత్తర ఆసియా జాతులు (ఓరియంటల్ సమూహం) చైనా, జపాన్ , మనౌరియాతో సహా తూర్పు ఆసియాకు చెందినవి. పథర్నాఖ్ (పైరస్ పైరిఫోలియా) (బర్మ్. ఎఫ్. నకై) చైనాలో ఉద్భవించింది, ఇక్కడ నుండి చైనా వ్యాపారులు సెటిలర్లు కనిష్క ప్రభువు (క్రీ.శ 120-170) కాలంలో అమృత్సర్ గ్రామం హర్సా చినాకు తీసుకువచ్చారు. ఇక్కడి నుంచి పథర్నాఖ్ ఇతర ప్రాంతాలకు విస్తరించింది. హిమాచల్ ప్రదేశ్, ఉత్తర ప్రదేశ్ లలో పథర్నాఖ్ ను గోలా పియర్ పేరుతో పండిస్తారు. ఉత్తర భారతదేశంలోని మైదాన ప్రాంతాల్లో తక్కువ శీతలీకరణ అవసరమయ్యే పియర్స్ సాగు చేస్తున్నారు. జమ్మూ కాశ్మీర్, హిమాచల్ ప్రదేశ్, ఉత్తరాఖండ్ లోని ఎత్తైన కొండలలో సాగు చేయబడతాయి.[1]
పియర్, (పైరస్ జాతి), గులాబీ కుటుంబంలో (రోసేసి) సుమారు 20–45 చెట్లు, పొదలు కలిగిన జాతి, సాధారణ పియర్ (పైరస్ కమ్యూనిస్) తో సహా. ప్రపంచంలోని అతి ముఖ్యమైన పండ్ల చెట్లలో ఒకటైన సాధారణ పియర్ అన్ని సమశీతోష్ణ-మండల దేశాలలో పండించబడుతుంది. పండు తాజాగా ఉంటుంది. పెర్రీ అనే ఆల్కహాలిక్ పానీయాన్ని ఉత్పత్తి చేయడానికి కూడా దీనిని ఉపయోగిస్తారు. కాలేరీ పియర్ (పి. కాలరియానా) వంటి అనేక జాతులు అలంకరణగా పెంచబడతాయి.
సాధారణ పియర్ చెట్టు వెడల్పు, పరిపక్వత సమయంలో 13 మీటర్లు (43 అడుగులు) ఎత్తు ఉంటుంది. చెట్లు సాపేక్షంగా ఎక్కువ కాలం అంటే సుమారు 50 నుండి 75 సంవత్సరాల వరకు ఉంటాయి, శిక్షణ పొంది కత్తిరించకపోతే ఎక్కువగా పెరగవచ్చు. గుండ్రటి నుండి ఓవల్ తోలు ఆకులు, వాటి స్థావరాల వద్ద కొంత చీలిక ఆకారంలో కనిపిస్తాయి, ఇవి పువ్వుల మాదిరిగానే కనిపిస్తాయి, ఇవి సుమారు 2.5 సెం.మీ (1 అంగుళాలు) వెడల్పు, తెలుపు రంగులో ఉంటాయి. పియర్ పువ్వులు తెలుపు లేదా గులాబీ రంగులో, ఐదు ఆకులతో (కోల ఆకారంలో) ఆకులుంటాయి. ప్రపంచం మొత్తంలో అమెరికా పియర్ పండ్లను అత్యధికంగా పండిస్తుంది.[2]
సాగు
మార్చుపియర్ రోసేసి కుటుంబం పైరస్ జాతికి చెందినది. ప్రపంచవ్యాప్తంగా మొత్తం 3000 రకాలు అందుబాటులో ఉన్నాయి, వీటిలో భారతదేశంలో 20 కంటే ఎక్కువ రకాలను సాగు చేస్తారు . పియర్, పీచ్ వంటి పండ్లను చైనా కొన్ని శతాబ్దాల క్రితమే భారత్ కు పరిచయం చేసిందని చరిత్ర తెలియచేస్తుంది. భారతదేశంలో, పియర్ సాగును జమ్మూ కాశ్మీర్, మధ్యప్రదేశ్, ఉత్తర ప్రదేశ్ రాష్ట్రాలలో పండిస్తారు. పియర్ సాగును ఇసుక నేల నుండి బంకమట్టి వరకు విస్తరించిన మట్టిలో చేయవచ్చు. లోతైన నేలలో మంచి డ్రైనేజీతో సాగు చేస్తే ఉత్తమ ఫలితాలను పొందవచ్చు. నేల మొదటి పొర కింద మట్టి పాన్ లేదా దట్టమైన మట్టి పొరను కలిగి ఉండకూడదు. పియర్ తటస్థ లేదా కొద్దిగా ఆమ్ల మట్టిలో బాగా పెరుగుతుంది, పిహెచ్ పరిధి 7.5 మించకూడదు. పియర్ అన్ని వాతావరణ పరిస్థితులలో పెరుగుతుంది. ఇది మైనస్ 25 డిగ్రీల ఘనీభవన ఉష్ణోగ్రతలను, 40 డిగ్రీల కంటే ఎక్కువ అధిక ఉష్ణోగ్రతలను తట్టుకోగలదు. లోతట్టు ప్రాంతాలు పియర్ సాగుకు అనుకూలంగా ఉండవు ఎందుకంటే మంచు పుష్పించే ప్రక్రియకు ఆటంకం కలిగిస్తుంది. పియర్ సాగు మైదాన ప్రాంతాలకు, కొండ ప్రాంతాలకు రెండింటికీ మొక్కల సీజన్ భిన్నంగా ఉంటుంది. మైదాన ప్రాంతాలకు డిసెంబరు నుండి ఫిబ్రవరి వరకు, కొండ ప్రాంతాలకు మార్చి నుండి ఏప్రిల్ వరకు ఉంటుంది. మన దేశంలో పియర్ పండ్లలో విలియం, కాశ్మీర్ నఖ్, వికార్ ఆఫ్ వేక్ ఫీల్డ్, బ్యూర్రే డి అమన్లిస్, గోష్బాగు, బ్యూర్రే హార్డీ, కీఫర్, చైనా పియర్ మొదలైనవి ఉన్నాయి.[3]
పోషకాలు
మార్చుపియర్ పండు ఫైబరస్ తో కూడిన తేలికపాటి, తీపి పండు. అవసరమైన యాంటీఆక్సిడెంట్లు, మొక్కల సమ్మేళనాలు, డైటరీ ఫైబర్తో సమృద్ధిగా ఉంటాయి. పియర్స్ కొవ్వు లేని, కొలెస్ట్రాల్ లేని, సుమారు 100 కేలరీలు ఉంటాయి . పియర్ పండు తింటుంటే దాదాపుగా ఆపిల్ పండు తింటున్న రుచి ఉంటుంది. కొలెస్ట్రాల్, మలబద్ధకం, మధుమేహం అలాగే కాన్సర్ను కూడా దూరంగా ఉంచడంలో ఈ పండులోని పోషకాలు సహాయపడతాయని నిపుణులు పేర్కొన్నారు.
బేరిపండులో పెక్టిన్ అనే సమ్మేళనం అధికంగా ఉంటుంది. ఇది కొలెస్ట్రాల్( ఎల్ డి ఎల్ ), ట్రైగ్లిజరైడ్స్, వి ఎల్ డి ఎల్ స్థాయిలను తగ్గిస్తుంది, తద్వారా అధిక కొలెస్ట్రాల్ ప్రమాదాన్ని తగ్గిస్తుంది. )ఈ పండు యాంటీకాన్సర్ గుణాలతో, రోజూ తీసుకోవడం వల్ల మూత్రాశయం, ఊపిరితిత్తులు, అన్నవాహిక క్యాన్సర్ ప్రమాదాన్ని నివారిస్తుంది. ఈ పండులో ఉర్సోలిక్ యాసిడ్ ఉంటుంది, ఇది ఆరోమాటేస్ చర్యను నిరోధిస్తుంది, తద్వారా క్యాన్సర్‌ను నివారిస్తుంది. పండ్లలో ఉండే ఐసోక్వెర్‌సిట్రిన్ డి ఎన్ ఎ సమగ్రతను కాపాడుతుంది.పండులో ఎక్కువగా ఫైబర్ గా ఉండటంతో మధుమేహ వ్యాధిగ్రస్తులకు ఉపయోగం, రక్తంలో గ్లూకోజ్ స్థాయిలను నియంత్రిస్తుంది.పియర్ ఫ్రూట్ మలబద్ధకం నుంచి ఉపశమనం పొందడంలో సహాయపడుతుంది. ఈ పండు ద్వారా లభించే పెక్టిన్ కంటెంట్ అనేది ఒక రకమైన ఫైబర్. ఇది జీర్ణవ్యవస్థలో నిండిన కొవ్వు పదార్ధాలను బంధిస్తుంది, వాటిని తొలిగిస్తుంది. పియర్ పండు 101 కేలరీలు ,- 27 గ్రాముల (గ్రా) కార్బోహైడ్రేట్లు,5.5 గ్రాముల ఫైబర్ (71 శాతం ఫైబర్ కరగనిది, 29 శాతం కరిగేది), 7.65 గ్రాముల విటమిన్ సి, - పొటాషియం 206 మిల్లీగ్రాములు (మి.గ్రా), యాంటీఆక్సిడెంట్లు, ఫ్రక్టోజ్,సార్బిటాల్ కూడా ఉన్నాయి. పియర్ పండు లో యాంటీఆక్సిడెంట్లు, ఫ్రక్టోజ్, సార్బిటాల్ కూడా ఉన్నాయి. ఇందులో ఉన్న విటమిన్లలో సి , ఎ , ఇ, బి-1,బి-2,బి -3,బి -9 పొటాషియం, కాల్షియం, జింక్ వంటి ఖనిజాలు ఇందులో ఉన్నాయి. ఈ పండులో 100 గ్రాములకు 241 కేలరీలు ఉంటాయి.[4]
మూలాలు
మార్చు- ↑ "Pear Cultivation in India – Production Area, Climate, Harvesting and Fruit Handling". Your Article Library (in అమెరికన్ ఇంగ్లీష్). 2014-01-31. Retrieved 2023-03-21.
- ↑ "Pear | Description, Uses, & Types | Britannica". www.britannica.com (in ఇంగ్లీష్). Retrieved 2023-03-21.
- ↑ "Pear Cultivation Guide: Top Varieties, Climate Requirements, Intercropping, Disease Management and Harvesting". krishijagran.com (in ఇంగ్లీష్). Retrieved 2023-03-21.
- ↑ "Pears and Diabetes: Are They OK to Eat?". Healthline (in ఇంగ్లీష్). 2019-11-05. Retrieved 2023-03-21.