వికీపీడియా

తిరువళ్ళువర్

(తిరుక్కురళ్ నుండి దారిమార్పు చెందింది)

తిరువళ్ళువర్ లేదా వళ్ళువర్ (తమిళ భాష :திருவள்ளுவர்) భారతీయ, కవి, తత్వవేత్త. ఇతని రచన తిరుక్కురళ్, తమిళ సాహిత్యానికి మకుటం లాంటిది, అసాధారణ, ప్రతిష్టాత్మకమైన రచన. రాజకీయ, ఆర్థిక నీతి బోధలు గల ఇతని కవిత్వం తమిళ ప్రజల మనోభావాలకు అద్దం పడుతుంది.[7][8][9]

తిరువళ్ళువర్
ఆధునిక చిత్రకారుల తిరువళ్ళువర్ ఊహా చిత్రం
ఇతర పేర్లు
  • వళ్ళువర్
  • ముదర్పావలర్
  • దైవప్పులవర్
  • మాదానుపాంగి
  • నాన్ముగనార్
  • నాయనార్
  • దైవపారయ్యర్
  • Poyyirpulavar
  • దేవర్
  • Perunaavalar[1]
జననంఖచ్చితంగా తెలియదు
నిశ్చయంగా తెలియదు; బహుశః చెన్నైలోని మైలాపూర్[2][3]
తత్వ శాస్త్ర పాఠశాలలుభారతీయ తత్వశాస్త్రం
ప్రధాన అభిరుచులు
  • నీతి
  • అహింస
  • న్యాయం
  • ధర్మం
  • రాజకీయం
  • విద్య
  • కుటుంబం
  • స్నేహం
  • ప్రేమ
ప్రసిద్ధ ప్రసిద్ధ ఆలోచనలుCommon ethics and morality
ప్రభావితులు
ప్రభావితమైనవారు
  • తర్వాతి వచ్చిన భారతీయ తత్వవేత్తలు[6]

తమిళ సాహిత్య పండితుడు కమిల్ జ్వెలెబిల్ వళ్ళువర్ గురించి దాదాపు ప్రామాణికమైన సమాచారం ఏదీ అందుబాటులో లేదని పేర్కొన్నాడు.[10] అతని జీవిత చరిత్ర, నేపథ్యం గురించి వివిధ జీవిత చరిత్రకారుల సాహిత్య రచనల్లో భిన్నభిప్రాయాలున్నాయి. వళ్ళువర్ జీవితానికి సంబంధించిన ప్రామాణికమైన పురాణ వృత్తాంతాలు ఉన్నాయి. అన్ని ప్రధాన భారతీయ మతాలు, 19 వ శతాబ్దానికి చెందిన క్రైస్తవ మిషనరీలు, అతన్ని తమ సాంప్రదాయాల నుంచే పుట్టిన వాడు అనో, లేకా వాటి వల్ల స్ఫూర్తి పొందాడనో చూపడానికి ప్రయత్నించాయి.[11] అతని కుటుంబ నేపథ్యం, ​​మతపరమైన అనుబంధం లేదా జన్మస్థలం గురించి నికార్సయిన సమాచారం లేశమయినా లేదు. అతను మైలాపూర్ పట్టణంలో (ప్రస్తుత చెన్నైలో ఉంది) నివసించినట్లు నమ్ముతారు. ఆయన జీవిత కాలం కూడా సాంప్రదాయ కథనాలను బట్టి, ఆయన రచనలను విశ్లేషణలను బట్టి సా.శ.పూ 4 వ శతాబ్దం నుంచి సా.శ 4 వ శతాబ్దం మధ్యలో ఉంటుంది. కమిల్ జ్వెలిబిల్ ప్రకారం తిరుక్కురళ్, దాని రచయిత వళ్ళువర్ సా.శ 5వ శతాబ్దానికి చెంది ఉండవచ్చు.[12][13]

వళ్ళువర్ తన కాలం నుండి నైతిక, సామాజిక, రాజకీయ, ఆర్థిక, మత, తాత్విక, ఆధ్యాత్మిక రంగాలలో అనేక రకాల పండితులను ప్రభావితం చేశాడు.[14][15] తను చాలా కాలంగా గొప్ప ఋషిగా గౌరవించబడ్డాడు. అతని సాహిత్యం తమిళ సంస్కృతికి ఒక విలువైన సంపద.[16]

జీవితం

మార్చు

వళ్ళువర్ జీవితం గురించి ప్రామాణికమైన సమాచారం చాలా తక్కువ.[17][18] వాస్తవానికి, అతని అసలు పేరు లేదా అతని రచన యొక్క అసలు శీర్షిక కూడా ఖచ్చితంగా నిర్ణయించబడలేదు.[11] తిరుక్కురళ్ లోనే దాని రచయిత పేరు లేదు. 19 వ శతాబ్దంలో ఫ్రెంచ్ అనువాదకుడు మోన్సియూర్ ఏరియల్, దీనిని గురించి ఇది పేరులేని రచయిత రాసిన శీర్షిక లేని పుస్తకం అని పేర్కొన్నాడు.[19] తిరువళ్ళువర్ (మహర్షి వళ్ళువర్) అనే పేరు మొదటగా తరువాత వచనమైన తిరువళ్ళువ మాలైలో ప్రస్తావించబడింది.[20]

వళ్ళువర్ జీవితం గురించి ఊహాగానాలు ఎక్కువగా తిరుక్కురల్, ఆయన ప్రస్తావించిన ఇతర తమిళ సాహిత్యాల నుండి సంగ్రహించబడ్డాయి. జ్వెలెబిల్ ప్రకారం, వళ్ళువర్ ప్రారంభ తమిళ సాహిత్యంపై లోతైన అవగాహన, సంస్కృత న్యాయ, తాత్విక గ్రంథాలతో (సుభాషితం) కొంత పరిచయం ఉన్న, జైన పండితుడు.[21][22]

సాంప్రదాయ జీవిత చరిత్రలు

మార్చు

తమిళ శైవ గ్రంథం తిరువళ్ళువ మాలై లో వళ్ళువర్ గురించి ప్రస్తావించిన మొట్టమొదటి రచన. కానీ అది ఏ కాలానికి చెందినదో ఇంకా స్పష్టంగా తెలియలేదు.[23][note 1] ఈ గ్రంథం వలసరాజ్యాల కాలంలో పలువురి దృష్టిని ఆకర్షించింది. ఎందుకంటే 19 వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో కొన్ని వ్యాఖ్యానాలు ఆయన్ను "వళ్ళువన్" అని పేర్కొన్నారు. ఆయన రాసిన గ్రంథం "వేదాల రహస్య జ్ఞానాన్ని ప్రపంచానికి అందించింది" అని పేర్కొన్నారు.[23] ఈ పుస్తక వ్యాఖ్యానంలో వళ్ళువన్ "తక్కువ కులంలో జన్మించాడు" అనే వివరణ ఉంది, కాని అసలు పుస్తకంలో లేదు. స్టువర్ట్ బ్లాక్‌బర్న్ ప్రకారం, ఈ వ్యాఖ్య అసలు పుస్తకంలో లేని మౌఖిక సంప్రదాయం ఆధారంగా చేర్చినట్లు కనిపిస్తుంది. వళ్ళువర్ జీవితం గురించి వలస పాలనకు పూర్వం ఏ పుస్తకాలూ రాయబడలేదు. 19 వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో, భారతీయ భాషలలో, ఆంగ్లంలో వళ్ళువర్‌పై అనేక ఇతిహాసాలు ప్రచురించబడ్డాయి.[23]

తమిళనాడులో వలసరాజ్యాల యుగం ప్రారంభమైనప్పటి నుండి వళ్ళువర్ కుటుంబ నేపథ్యం, అతని వృత్తి గురించి వివిధ వాదనలు తెరపైకి వచ్చాయి. ఇవన్నీ అతని రచనల్లోని ఎంపిక విభాగాల నుండి లేదా ప్రచురించబడిన హాజియోగ్రఫీల (పుక్కిటి పురాణం) నుండి సంగ్రహించబడ్డవే.[24] ఒక సిద్ధాంతం ఆయనను తమిళనాడు, కేరళ, శ్రీలంకలో సాంప్రదాయ నేతకారుల కులమైన పారయర్ కులానికి చెందినవాడు అని చెబుతుంది.[25] మరొక సిద్ధాంతం ప్రకారం ఆయన తన రచనల్లో వ్యవసాయాన్ని ఎక్కువగా ప్రశంసించాడు కాబట్టి ఆయన సాంప్రదాయ కులమైన వెల్లలర్ కులానికి చెందినవాడు కావాలి అని చెబుతుంది.[26] మరొకరు అతను వెలివేయబడ్డ వాడు, పారయా స్త్రీ, బ్రాహ్మణ తండ్రికి జన్మించాడు అని చెబుతారు.[26][24] ఎం. రాఘవ అయ్యంగార్ పేరులోని "వళ్ళువ", ఒక రాజ అధికారి హోదా అయిన "వల్లభ" అని పేరుకు రూపాంతరం అని ఊహించాడు.[26] ఎస్. వైయపురి పిళ్ళై వల్లూవర్ ఆయన పేరు "వళ్ళువన్" (పారయర్ కులానికి చెందిన రాచ మంగళవాయిద్యకారులు) నుండి వచ్చి ఉంటుందని సూచించాడు. సైన్యంలో ట్రంపెట్-మేజర్ ఎలా ఉంటాడో అలాగే సన్నాయి మేళం వాయిద్యం వాస్తున్న వారికలో ముఖ్యుడు" అని సిద్ధాంతీకరించాడు.[26][27] హెచ్ఎ స్టువర్ట్, తన 1891 జనాభా లెక్కల నివేదికలో, వల్లువాన్లు పారయర్లలో ఒక అర్చక తరగతి అని, పల్లవుల పరిపాలనా సమయంలో పూజారులుగా పనిచేశారని, అదేవిధంగా రాబర్ట్ కాల్డ్వెల్, జెహెచ్ఏ ట్రెమెన్హీర్, ఎడ్వర్డ్ జెవిట్ రాబిన్సన్ కూడా వల్లూవర్ ఒక పారయర్ అని పేర్కొన్నారు.[28] వళ్ళువర్ వాసుకి అనే మహిళను వివాహం చేసుకుని మైలాపూర్‌లో నివసించి ఉండవచ్చు. సాంప్రదాయక కథనాల ప్రకారం, వళ్ళువర్ తమిళ మాసమైన వైకాసిలో అనుషమ్ రోజున (అనురాధ నక్షత్రం) మరణించాడు.[29]

సంగం కాలానికి చెందిన ప్రముఖ రచయిత కపిలర్ రాసిన కపిలార్ అగవాల్ అనే కవిత దాని రచయితను వళ్ళువర్ సోదరుడిగా అభివర్ణించింది. వారు ఆది అనే పులయ కులానికి చెందిన తల్లి, భగవాన్ అనే బ్రాహ్మణ తండ్రి పిల్లలు అని ఇది పేర్కొంది.[30] ఈ దంపతులకు ముగ్గురు కుమారులు (వళ్ళువర్, కపిలర్, అతికామన్), నలుగురు సోదరీమణులు (అవ్వై, ఉప్పై, ఉరువై, వెల్లి) సహా ఏడుగురు పిల్లలు ఉన్నారని కవిత పేర్కొంది.[31] ఏదేమైనా, ఈ పురాణ వృత్తాంతం అప్రామాణికమైనది.[32][33] కమిల్ జ్వెలెబిల్ కపిలార్ అగవాల్ ను దాని భాష ఆధారంగా 15 వ శతాబ్దం నాటిది అని తేల్చాడు.[30] వివిధ జీవిత చరిత్రల్లో వళ్ళువర్ భార్య పేరు వాసుకిగా[34] పేర్కొన్నారు. అయితే ఇటువంటి వివరాలు సందేహాస్పదమైన చారిత్రకత కలిగి ఉన్నాయి.[35]

సాంప్రదాయ జీవిత చరిత్రలు అసంబద్ధమైనవే కాదు, నమ్మదగినవి కూడా కావు. అనేక రకాలైన ఆయన జన్మవిశేషాలతో పాటు, చాలామంది అతను ఒక పర్వతానికి వెళ్లి పురాణాల్లో పేర్కొన్న అగస్త్య మహర్షి, ఇతర ఋషులను కలుసుకున్నాడని చెప్పారు.[36] తిరిగి వచ్చేటప్పుడు, అతను ఒక చెట్టు కింద కూర్చుంటాడు, దాని నీడ రోజంతా ఆయన మీద నుంచి కదలకుండా అలానే ఉంటుంది. ఆయన ఒక రాక్షసుడిని చంపుతాడు. వరదలు కలిగించడం, వాటిని తిరోగమనం చేయడం వంటి అద్భుతాలు చేస్తాడు. నిలిపి ఉన్న ఓడను తాకగానే తాకుతాడు, అది అద్భుతంగా నీటిలోకి తేలుతూ బయలుదేరి వెళ్ళిపోతుంది. ఆయన భార్య వాసుకి ఇసుక వండితే అది అన్నం అవుతుంది, ఇలాంటివి మరెన్నో.[36] పండితులు ఈ పురాణ కథల అన్ని అనుబంధ అంశాలను కల్పన, చరిత్రపూర్వమైనవిగా భావిస్తారు. ఇది "అంతర్జాతీయ, భారతీయ జానపద కథలకు" సాధారణ లక్షణం. నిమ్నకులంలో జననం, ఉన్నతకుటుంబంలో జననం, సాంప్రదాయ రచనల్లో అతను పారయా కులానికి చెందినవాడు అనడం కూడా సందేహాస్పదమే.[37]

1904 నాటికి, పూర్ణలింగం పిళ్ళై అనే ద్రవిడవాది, ఈ సాంప్రదాయ కథనాలను విశ్లేషించి ఇవి కేవలం పురాణగాథలను పేర్కొన్నాడు. బ్లాక్బర్న్ ప్రకారం పిళ్ళై విశ్లేషణ, వాదనలు దృఢమైనవి.[38] సాంప్రదాయ కథనాలను జార్జ్ పోప్, ఇంకా ఇతర యూరోపియన్ రచయితలు వంటి క్రైస్తవ మిషనరీలు ఎంపిక చేసి విస్తృతంగా ప్రచురించారు. వీటిని తమిళ చరిత్రను అధ్యయనం చేయడానికి అవసరమైన గ్రంథాలుగా చేర్చారు.[39] ఈ విధంగా వళ్ళువర్ జీవితం కల్పిత కథనాలు ప్రాచుర్యం పొందాయి.

కాల నిర్ణయం

మార్చు
 
మైలాపూర్ లో ని తిరువళ్ళువర్ దేవాలయంలో ఆయన విగ్రహం

వళ్ళువర్ ఏ కాలానికి చెందిన వాడు అనేది అస్పష్టం. అతని రచన తిరుక్కురల్ క్రీస్తుపూర్వం 300 నుండి సా.శ 6 వ శతాబ్దం వరకు ఏ కాలందయినా కావచ్చు. సాంప్రదాయ వృత్తాంతాల ప్రకారం, ఇది మూడవ సంగం యొక్క చివరి రచన, ఇది దైవిక పరీక్షకు గురై ఉత్తీర్ణత సాధించింది.[40] ఈ సంప్రదాయాన్ని విశ్వసించే పండితులు, సోమసుందర భారతియార్, ఎం. రాజమణిక్యం వంటివారు ఈ గ్రంథాన్ని క్రీస్తుపూర్వం 300 నాటిది అని విశ్వసించారు. చరిత్రకారుడు కె. కె. పిళ్ళై దీనిని సా.శ 1 వ శతాబ్దానికి చెందినది అని పేర్కొన్నాడు.[40] జ్వెలెబిల్ ప్రకారం సా.శ.పూ 300 నుండి సా.శ.పూ 100 వంటి ప్రారంభ తేదీలు ఆమోదయోగ్యం కావు. ఎందుకంటే ఈ గ్రంథంలో దానిని బలపరిచే ఎటువంటు ఆధారాలు లేవు. తిరుక్కురళ్ పదసరళి, వ్యాకరణం, మునుపటి కొన్ని సంస్కృత వనరులకు ఆయన చేసిన అనుకరణ, ఆయబ "ప్రారంభ తమిళ బార్డిక్ కవుల" తరువాత, తమిళ భక్తి కవుల శకానికి ముందు, జీవించాడని సూచిస్తుంది.[26][40]

1959 లో, ఎస్. వైయపురి పిళ్ళై ఈ రచన సా.శ 6 వ శతాబ్దం నాటిదిగా తేల్చాడు. తిరుక్కురళ్ లో చాలా పదాలు సంస్కృత భాష నుంచి అరువు తెచ్చుకున్నందున, 1 వ సహస్రాబ్ది మొదటి సగం నాటి కొన్ని సంస్కృత గ్రంథాల అవగాహన, వాటి సరళి ఉన్నందున, కొన్ని వ్యాకరణ ఆవిష్కరణలు ఉన్నందున ఆయన ఈ ప్రతిపాదన చేశాడు.[40][note 2] పిళ్ళై తిరుక్కురళ్ లో 137 సంస్కృత అరువు పదాల జాబితాను ప్రచురించాడు.[42] తరువాతి పండితులు థామస్ బురోవాండ్, ముర్రే బార్న్సన్ ఎమెనియా, వీటిలో 35 ద్రావిడ మూలానికి చెందినవని, సంస్కృత రుణ పదాలు కాదని నిరూపించారు. ఇంకా కొన్ని పదాలను శబ్దవ్యుత్పత్తిలో అనిశ్చితి ఉందనీ, భవిష్యత్తు అధ్యయనాలు ద్రవిడ పదాలే అని రుజువు చేస్తారేమో అని జ్వెలెబిల్ పేర్కొన్నాడు.[42] సంస్కృతంలో మిగిలి ఉన్న 102 రుణ పదాలు తీసిపారవేయదగ్గవేమీ కాదనీ, తిరుక్కురళ్ లోని కొన్ని బోధనలు "నిస్సందేహంగా" అప్పటి సంస్కృత రచనలైన అర్థశాస్త్రం, మనుస్మృతి ఆధారంగా ఉన్నాయని జ్వెలెబిల్ పేర్కొన్నాడు.[42]

కామిల్ జ్వెలెబిల్ ప్రకారం, తిరుక్కురళ్ సంగం కాలానికి చెందినది కాదు. 1970 వ దశకంలో, జ్వెలెబిల్ ఈ వచనాన్ని సా.శ. 450, 500 మధ్య కాలం నాటిది అని అంచనా వేశాడు.[10][note 3] ఇలాంటి లక్షణాలు కలిగిన తమిళ భాషను వాడిన ఇతర గ్రంథాల తేదీల ఆధారంగా అతను ఈ నిర్ణయానికి వచ్చాడు.[note 4] తిరుక్కురళ్ లో నిర్ధారణగా వాడిన తమిళ, సంస్కృత గ్రంథాలు తర్వాతనే ఈ గ్రంథం వచ్చినట్లు అంచనా వేశాడు.[26] పాత సంగం సాహిత్యంలో లేని అనేక వ్యాకరణ ఆవిష్కరణలను తిరుక్కురళ్ కలిగి ఉందని జ్వెలెబిల్ పేర్కొన్నాడు. ఈ పాత గ్రంథాలతో పోల్చితే ఎక్కువ సంఖ్యలో సంస్కృత నుంచి తెచ్చుకున్న అరువు పదాలు కూడా ఈ వచనంలో ఉన్నాయి.[46] జ్వెలెబిల్ ప్రకారం, ఈ రచయిత ప్రాచీన తమిళ సాహిత్య సంప్రదాయంతో పాటు, "ఒక గొప్ప భారతీయ నైతిక, ఉపదేశ సంప్రదాయం"లో కూడా భాగం అయ్యాడు. అతని కొన్ని శ్లోకాలు "నిస్సందేహంగా" సంస్కృత క్లాసిక్స్ లోని పద్యాల అనువాదాలే.[47]

19 వ శతాబ్దం, 20 వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో, యూరోపియన్ రచయితలు, మిషనరీలు ఈ వచనాన్ని, వళ్ళువర్ కాలాన్ని సా.శ. 400, 1000 మధ్యలో ఉంటుందని పేర్కొన్నారు.[48] బ్లాక్బర్న్ ప్రకారం, "ప్రస్తుత పండితుల ఏకాభిప్రాయం" వచనాన్ని, రచయితను సుమారు సా.శ 500 కాలాన్ని సమర్ధిస్తున్నట్లు తెలిపాడు.[48]

1935 జనవరి లో, తమిళనాడు ప్రభుత్వం సా.శ.పూ 31 ను వళ్ళువర్ సంవత్సరంగా అధికారికంగా గుర్తించింది. మరైమలై అడిగళ్ సూచించినట్లుగా, వల్లూవర్ సంవత్సరాన్ని క్యాలెండర్‌కు చేర్చారు.[49] అందువల్ల, వళ్ళువర్ సంవత్సరాన్ని మామూలు కాలమానంలో ఏ సంవత్సరానికి 31 జోడించడం ద్వారా లెక్కించబడుతుంది.

పుట్టిన ఊరు

మార్చు

వళ్ళువర్ గురించి చాలా ఇతర వివరాల మాదిరిగా, అతని పుట్టిన ప్రదేశం అనిశ్చితంగా ఉంది. వళ్ళువర్ మదురై, ఆ తరువాత మాయిలాపురం లేదా తిరుమైలై (చెన్నైలోని నేటి మైలాపూర్) పట్టణంలో నివసించినట్లు నమ్ముతారు.[27] అతను మాయిలాపురంలో జన్మించాడని, తరువాత తన రచనలను రాజ న్యాయస్థానంలో ప్రచురించడానికి మదురైకి వెళ్ళాడని కథనాలు కూడా ఉన్నాయి.[50] కపిలార్ అకావల్ కవిత ప్రకారం, వల్లూవర్ మాయిలాపురంలోని ఒక నూనె-గింజ లేదా ఇలుప్పై చెట్టు (మధుకా ఇండికా) పైన జన్మించాడు.[31][51] అయితే తిరువల్లూవ మలై యొక్క 21 వ వచనం అతను మదురైలో జన్మించాడని పేర్కొంది.[11]

2005 లో, కన్యాకుమారి హిస్టారికల్ అండ్ కల్చరల్ రీసెర్చ్ సెంటర్ కు చెందిన ముగ్గురు సభ్యుల పరిశోధన బృందం వళ్ళువర్ ప్రస్తుత కన్యాకుమారి జిల్లాలోని తిరునయవార్‌కురుచి అనే గ్రామంలో జన్మించారని పేర్కొన్నారు. కన్యాకుమారి జిల్లాలోని కొండ ప్రాంతాలలో "వల్లవనాడు" భూభాగాన్ని పాలించిన రాజు వళ్ళువర్ అని ఒక పాత కని గిరిజన నాయకుడిపై వారి వాదన ఆధారపడింది.[52]

మతం

మార్చు

వళ్ళువర్ ని చాలామంది జైనమతం లేదా హిందూ మతానికి చెందినవాడని భావిస్తారు.[53][54][55] వళ్ళువర్ కాలంలో హిందూ మతం, జైన మతం, బౌద్ధమతం మూడు మతాలు భారత ఉపఖండంలో అభివృద్ధి చెందాయి.[56] 19 వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో వళ్ళువర్ ఒక జైనుడు అయ్యుండొచ్చని కొంతమంది రచయితలు ప్రతిపాదించారు. ఫ్రాన్సిస్ వైట్ ఎల్లిస్ రాసిన 1819 అనువాదంలో వళ్ళువర్ జైనుడా లేదా హిందువా అని తమిళ సమాజంలో చర్చలు జరిగేవని పేర్కొన్నాడు.[57] వళ్ళువర్ నిజానికి ఒక జైనుడు అయితే, ఇది సాంప్రదాయంగా వస్తున్న వళ్ళూవర్ గురించిన పురాణాల మూలాన్నీ, అతని పుట్టుక గురించి ప్రధాన స్రవంతిలో ఉన్న చర్చల గురించి అనే ప్రశ్నలను లేవనెత్తుతుంది.[57]

తిరుక్కురళ్ లో నీతి జైనుల నైతిక నియమావళిని, ముఖ్యంగా నైతిక శాకాహారం (ద్విపద 251–260), అహింస (ద్విపద 321–333) ను ప్రతిబింబిస్తుందని కామిల్ జ్వెలెబిల్ అభిప్రాయపడ్డారు. మరొక ద్విపదలో దయార్ద్ర హృదయంతో జీవించడం ద్వారా జనన మరణ చక్రం (సంసారం) నుంచి బయటపడి మోక్షం పొందవచ్చునని చేసిన వ్యక్తీకరణ పండితులు గమనించారు.[58] జ్వెలెబిల్ ఈ వచనంలో జైన భావజాలాన్ని ప్రతిబింబించే దేవుని విశేషణాలు ఉన్నాయని పేర్కొన్నాడు:[59]

  • మలర్మిచైయెకినాన్ (మూడవ ద్విపద), "తామర పువ్వుపై నడిచినవాడు"
  • అరవాలియంతనన్ (ఎనిమిదవ ద్విపద), "ధర్మచక్రం కలిగిన బ్రాహ్మణుడు"
  • ఎన్‌కునట్టన్ (తొమ్మిదవ ద్విపద), "ఎనిమిది లక్షణాలలో ఒకటి"

జ్వెలెబిల్ ప్రకారం, ఇవి చాలావరకు జైన లక్షణాలు కలిగినవి. ఎందుకంటే అర్హతుడు "తామరపై నిలబడి ఉండటం"[59] అనే భావన జైనంలో దేవుడుగా భావించే అర్హతుడు తామరపువ్వును వాహనంగా కలిగి ఉండటమనే భావనకు దగ్గరా ఉంది.[60][61] అయితే ఇందులో మినహాయింపులు ఉన్నాయని జ్వెలెబిల్ పేర్కొన్నాడు. ఎందుకంటే వళ్ళువర్ పేర్కొన్న అంటే "ప్రధాన ప్రభువు", "రాజు, చక్రవర్తి" లాంటి విశేషణాలు హిందూ వచనం మనుస్మృతి (1.6)ని పోలి ఉంటాయి.[59] 13 వ శతాబ్దపు హిందూ పండితుడు, కురళ్ వచనంపై వ్యాఖ్యానం రాసిన పరిమెలాళగర్, ఈ సారాంశాలు జైన అర్హతునకు "చక్కగా సరిపోతాయి" అని అంగీకరించాడు.[59] ఏదేమైనా, 20 వ శతాబ్దం చివరలో వచనాన్ని అనువదించిన పండితుడు పి. ఎస్. సుందరం ప్రకారం, పరిమెలాళగర్ వ్యాఖ్యానం గ్రంథాలలో [జైన] మతవిశ్వాశాల నమ్మకాలు లేవని స్పష్టంగా పేర్కొన్నాడు.[62]

వచనంలో పేర్కొన్న మరికొన్ని విశేషణాలు జ్వెలెబిల్ దృష్టిలో జైనమతం యొక్క "బలమైన సన్యాసి లక్షణాలను" ప్రతిబింబిస్తాయి:[59]

  • వెంటుటల్ వెంటమై ఇలాన్ (ద్విపద 4), "కోరిక లేదా విరక్తి లేనివాడు"
  • పోరివయిల్ ఐంటవిట్టన్ (ద్విపద 6), "పంచేంద్రియాల ద్వారాలను నాశనం చేసినవాడు"

వళ్ళువర్ జైనమతంలో "తాజా పరిణామాలను తెలుసుకున్నట్లు" జ్వెలెబిల్ పేర్కొన్నాడు.[59] "ఆయన పరిశీలనాత్మక దృక్పథం కలిగిన జైన పండితుడు". ఆయనకు మునుపటి తమిళ సాహిత్యం గురించి సంస్కృత గ్రంథాల గురించి కూడా తెలుసు అని జ్వెలెబిల్ సిద్ధాంతీకరించాడు.[17] కానీ ప్రారంభ దిగంబర లేదా శ్వేతంబర జైన గ్రంథాలు వళ్ళువర్ గురించి ప్రస్తావించలేదు. జైన గ్రంథాలలో వళ్ళువర్ గురించిన మొదటి ప్రస్తావన ఆయన జీవించిన సుమారు 1,100 సంవత్సరాల తరువాత కనిపిస్తుంది.[63]

ఇతర పండితుల అభిప్రాయం ప్రకారం, వళ్ళువర్ రచనలు అతను హిందూ మతానికి చెందినవని సూచిస్తున్నాయి. హిందూ ఆచార్యులు తిరుక్కురళ్ లోని ఆయన బోధనలను హిందూ గ్రంథాలలో కనిపించే బోధనలకు సరిపోల్చారు.[64] జైన మతం, హిందూ మతం రెండింటిలో ప్రధాన భావన అయిన అహింసా భావనను వళ్ళువర్ వాడుకున్న తీరు ఈ వాదనను బలపరుస్తుంది.[65] అయితే ఈ గ్రంథం అహింసా ధర్మాన్ని ప్రశంసించినప్పటికీ, ఇది 700 పోరుల్ ద్విపదలలో అర్థశాస్త్రానికి సమానమైన రీతిలో పరిపాలనా పద్ధతులు, యుద్ధాల గురించి ప్రస్తావిస్తుంది. "యుద్ధంలో చంపడానికి ఒక సైన్యానికి విధి ఉంది, రాజు న్యాయం కోసం నేరస్థులను ఉరితీయాలి."[66] లాంటి భావనలు ఇందులో ఉన్నాయి. ఈ ఆధ్యాత్మికతర వాస్తవికత, కేవలం యుద్ధ బోధనలకు సంసిద్ధత హిందూ మతంలో కనిపించే మాదిరిగానే ఉంటుంది.[67]

కురళ్ సాహిత్యం మూడు భాగాలుగా విభజించబడింది. అవి, అరమ్ (ధర్మం), పొరుల్ (సంపద), ఇన్బమ్ (ప్రేమ). వీటి అంతిమ లక్ష్యం మోక్షాన్ని (విటు) సాధించడం. హిందూ మతం కూడా ధర్మ, అర్ధ, కామ, మోక్షం ఈ నాలుగు పునాదుల మీదనే నిర్మించబడింది.[65][68] నార్మన్ కట్లర్ ప్రకారం, 13 వ శతాబ్దపు తమిళ పండితుడు పరిమేళాలకర్ - తిరుక్కురళ్‌పై అత్యంత ప్రభావవంతమైన వ్యాఖ్యానాన్ని వ్రాశాడు. ఇది తిరుక్కురళ్ విన్యాసాన్ని వివరిస్తుంది. పురుషార్థాలనే సంస్కృత భావనకు దగ్గరగా ఉండటానికి వళ్ళువర్ తన గ్రంథాన్ని మలిచాడు.[69] పరిమేళాలకర్ ప్రకారం, వళ్ళువర్ వచనం ప్రధానంగా, ప్రత్యక్షంగా మొదటి మూడు అంశాలను ఇముడ్చుకుంది, కానీ నాలుగవదైన మోక్షం గురించి కాదు. అయితే, ఈ వచనం తురవరం (త్యజించడం) ని గురించి చర్చిస్తుంది. అంటే ఆధ్యాత్మిక విడుదల సాధించే సాధనం. అందువల్ల, మోక్షం గురించి పరోక్షంగా చర్చించబడుతుంది.[70]

కురళ్ పరిచయ అధ్యాయాలలో, వళ్ళువర్ స్వర్గానికి అధిపతి అయిన ఇంద్రుడిని ఉదహరించాడు. ఇంద్రియాలపై విజయం సాధించే ధర్మానికి ఇది ఒక ఉదాహరణ.[71] పరిమేళాలకర్ వంటి తమిళ హిందూ పండితుల అభిప్రాయం ప్రకారం, వళ్ళువర్ యొక్క వచనంలోనూ, హిందూ గ్రంథాలలోనూ ఉమ్మడిగా కనిపించే భావనలు, వేదాలు,[72] దేవతలు (త్రిమూర్తులు), సత్వ, గుణ, మునులు, సాధువులు, పునర్జన్మ, మూలకర్త అయిన ఆదిదేవుడు ముఖ్యమైనవి.[73][74][75] బ్రాహ్మణిజంపై విమర్శలకు పేరుగాంచిన పూర్ణలింగం పిళ్ళై ప్రకారం, వళ్ళువర్ రచన హేతుబద్ధమైన విశ్లేషణ అతను హిందువ అనీ, జైనుడు కాదని సూచిస్తుంది.[38] అదేవిధంగా, తమిళ సాహిత్య పండితుడు, కురళ్ వచనాన్ని రష్యన్ భాషలోకి అనువదించిన జె. జె. గ్లాజోవ్, విశ్వాసం ప్రకారం తిరువళ్ళువర్ ని ఒక హిందువుగా పరిగణించాడని, కామిల్ జ్వెలెబిల్ సమీక్షించాడు.[76]

610, 1103 ద్విపదలలో విష్ణువు గురించి వళ్ళువర్ ప్రస్తావించడం, 167, 408, 519, 565, 568, 616, 617 శ్లోకాలలో లక్ష్మీదేవిని ప్రస్తావించడం వళ్ళువర్ యొక్క వైష్ణవ విశ్వాసాలను సూచిస్తున్నారు.[75] శైవులు వళ్ళువర్ ను శివుని భక్తునిగా అభివర్ణించారు. అతని విగ్రహాలను వారి దేవాలయాలలో ప్రతిష్టించారు.[77] జ్వెలెబిల్ ప్రకారం, వళ్ళువర్ కొన్నిసార్లు దేవుడి కోసం కొన్ని విశేషణాలు ఉపయోగిస్తాడు. ఇవి హిందూ ధర్మశాస్త్రాలలో కనిపిస్తాయి, కానీ జైన గ్రంథాలలో కాదు. ఇంకా, కొన్ని బోధనలలో రాజకీయాలు, ఆర్థిక శాస్త్రం, ప్రేమ గురించి, వళ్ళువర్ నిస్సందేహంగా అర్ధశాస్త్రం వంటి హిందూ గ్రంథాలలో కనిపించే పద్యాలను తమిళంలోకి అనువదించాడు.[42]

స్టువర్ట్ బ్లాక్బర్న్ ప్రకారం, తిరుక్కురళ్ ఒక భక్తి వచనం కాదు. ఇది బ్రాహ్మణులను లేదా ఆచారవాదాన్ని వ్యంగ్యంగా చూడదు లేదా ప్రశంసించదు. ఇది ఆచరణాత్మక వచనం. ఖచ్చితంగా శైవ లేదా వైష్ణవ వచనం కాదు.[13] నార్మన్ కట్లర్ ప్రకారం, తిరుక్కురళ్ ఒక నీతివచనం. పరిమెళాళగర్ యొక్క వ్యాఖ్యానం హిందూ భావనలు, వేదాంత ధోరణిని వివరిస్తుంది. చక్కగా వ్రాసిన అతని వ్యాఖ్యానాలు దాని తమిళ క్లాసిక్ గా మార్చి పరిమెళాళగర్ హిందూ మతం యొక్క చట్రంలో వళ్ళువర్ బంధీగా చేశాయి. వళ్ళువర్ బోధనలపై ఆయన చేసిన వ్యాఖ్యానం 13 నుండి 14 వ శతాబ్దపు తమిళనాడులోని సాంస్కృతిక విలువలు, వచన విలువలు రెండింటినీ ప్రతిబింబిస్తుంది. వళ్ళువర్ వచనాన్ని ఇతర మార్గాల్లో అర్థం చేసుకోవచ్చు.[78]

ఇతర మతపరమైన వాదనలు

మార్చు

వళ్ళువర్ ఒక జైన లేదా హిందువు అని పండితులు సూచించినప్పటికీ, కురళ్ వచనపు వర్గేతర స్వభావం కారణంగా క్రైస్తవులతో సహా భారతదేశంలోని దాదాపు ప్రతి మత సమూహం ఈ రచనను, దాని రచయితను తమ సొంతమని పేర్కొన్నాయి.[26] అయితే, ఈ వాదనలు పాండిత్య పరంగా నిలబడక, పండితులచే నిరంతరం తిరస్కరించబడ్డాయి.[79] ఉదాహరణకు, వలసరాజ్యాల మిషనరీలు భారతదేశానికి వచ్చిన తరువాతే క్రైస్తవ వాదనలు పెరిగాయి. తమిళ పండితుడు ము. వరదరాజన్, వళ్ళువర్ "మతాలను పరిశీలనాత్మకంగా అభ్యసించి ఉంటాడనీ, ధర్మంపై అచంచలమైన విశ్వాసాన్ని కలిగి ఉండేవాడనీ, కానీ మతపరమైన చిహ్నాలను, మూఢ నమ్మకాలను తిరస్కరించాడ"నీ పేర్కొన్నాడు.[80][81]

బౌద్ధమతం

బౌద్ధమతంలోకి మారిన దళిత కార్యకర్త అయోతీ దాస్, వళ్ళువర్‌ను నిజానికి "తిరువల్ల నయనార్" అని పిలిచేవారనీ, అతను ఒక బౌద్ధుడని పేర్కొన్నాడు.[82] "తిరుక్కురళ్" అనే పేరు బౌద్ధ త్రిపీటకాలను సూచిస్తుందని అని దాస్ వాదించాడు.[83] వళ్ళువర్ పుస్తకాన్ని మొదట తిరికురళ్ (మూడు కురళ్) అని పిలిచారని, ఎందుకంటే ఇది ధమ్మ పిటక, సుత్త పిటక, వినయ పిటక అనే మూడు బౌద్ధ గ్రంథాలకు కట్టుబడి ఉందని తెలిపాడు. దాస్ ప్రకారం, వళ్ళువర్‌ను బ్రాహ్మణ తండ్రి కొడుకుగా, పరయ్యర్ తల్లిగా చూపించే పురాణాన్ని బ్రాహ్మణులు 1825 లో కనుగొన్నారు. వారు బౌద్ధ గ్రంథాన్ని హిందూమతానికి చెందినదానిగా చూపించాలను కోరుకున్నారని తెలియజేశాడు.[82]

క్రైస్తవ మతం

19 వ శతాబ్దపు క్రైస్తవ మిషనరీ జార్జ్ ఉగ్లో పోప్, వళ్ళువర్ అలెగ్జాండ్రియాకు చెందిన పాంటెనస్ వంటి క్రైస్తవ బోధకులతో పరిచయం కలిగి ఉండాలని, క్రైస్తవ ఆలోచనలు, అలెగ్జాండ్రియన్ ఉపాధ్యాయుల విశేషాలను జీర్ణించుకుని, ఆపై సెర్మాన్ ఆన్ ది మౌంట్ అనుగుణంగా "అద్భుతమైన కురళ్" రాశాడని పేర్కొన్నాడు.[11] పోప్ ప్రకారం, వళ్ళువర్ అతని సిద్ధాంతానికి చారిత్రక కాలక్రమానికి సరిపోయేటట్లు సా.శ. 9 వ శతాబ్దంలో నివసించి ఉండాలి అని పేర్కొన్నాడు.[84] కానీ, పండితులు జ్వెలెబిల్, జె. ఎం. నల్లస్వామి పిళ్ళై, సుందరం పిళ్ళై, కనకసబై పిళ్ళై, కృష్ణస్వామి అయ్యంగార్, ఇంకా జాన్ లాజరస్ వంటి మిషనరీలు కూడా ఇటువంటి వాదనలను ఖండించారు.[85][54][86] పిళ్ళై పోప్ వాదనను "అసంబద్ధమైన సాహిత్యకాల దోషం"గా ప్రకటించాడు. కురళ్ మొదటి రెండు పుస్తకాలు, ముఖ్యంగా, "క్రైస్తవ నైతికత లోని అత్యంత అద్భుతమైన ఆలోచనలను కూడా దెబ్బతీసే ఒక దాటురాయి" అని చెప్పాడు.[86] జాన్ లాజరస్ ప్రకారం, "చంపకూడదు" అనే కురళ్ అధ్యాయం మానవులకు, జంతువులకు కూడా వర్తిస్తుంది. ఇది బైబిల్ యొక్క చంపడం అనే భావనకు పూర్తి విరుద్ధంగా ఉంది. బైబిల్ మానవ మరణాన్ని మాత్రమే సూచిస్తుంది.[87] "కురళ్ ప్రారంభ అధ్యాయంలో దేవత వర్ణించబడిన పది విశేషణాలలో ఏదీ బైబిల్లో చెప్పిన క్రైస్తవ దేవుడితో దగ్గరి సంబంధాన్ని కలిగి లేదు". అని పేర్కొన్నాడు.[87] ప్రేమపై అధ్యాయం "1 కొరి. Xiii లోని అపొస్తలుడి యులోజియం నుండి చాలా భిన్నంగా ఉంటుంది" అని కూడా ఆయన చెప్పారు.[87]

1960 వ దశకంలో, మద్రాస్ క్రిస్టియన్ కాలేజీలో ఎం. దేవనాయగం నేతృత్వంలోని కొందరు దక్షిణ భారత క్రైస్తవులు, వళ్ళువర్‌ను థామస్ అపొస్తలుడి శిష్యుడిగా ప్రతిపాదించారు.[88] ఈ సిద్ధాంతం ప్రకారం, థామస్ ప్రస్తుత చెన్నైని సందర్శించాడు. అతను ఇచ్చి సెర్మాన్ ఆన్ ది మౌంట్ ని వళ్ళువర్ విన్నాడు. [35][88] అయితే, తరువాత పండితులు ఈ వాదనను ఖండించారు. జ్వెలెబిల్ ప్రకారం, వళ్ళువర్ రచనలోని నీతి, ఆలోచనలు క్రైస్తవ నీతి కాదు, జైనమత సిద్ధాంతంలో కనిపించేవి.[54] అబ్రహామిక్ మత గ్రంథాలకు వ్యతిరేకంగా కురళ్ లో నైతిక శాకాహారం (26 వ అధ్యాయం), చంపకూడదు (33 వ అధ్యాయం) లాంటి విషయాలకు ఇచ్చిన అత్యుంత ప్రాముఖ్యతను జ్వెలెబిల్ ఎత్తిచూపాడు.[54]

సాహిత్య రచనలు

మార్చు

వళ్ళువర్ ప్రధాన రచన తిరుక్కురళ్. ఇది 133 విభాగాలతో ఒక్కో విభాగంలో 10 ద్విపదలతో మొత్తం 1330 శ్లోకాలు కలిగి ఉంది. మొదటి 38 విభాగాలు నైతిక విలువలు, విశ్వ క్రమాన్ని గురించి ఉన్నాయి. తరువాతి 70 రాజకీయ, ఆర్థిక విషయాల గురించి, మిగిలిన 25 విభాగాలు ఆనందం గురించి ఉన్నాయి.[17][89]

మూడు విభాగాలలో, వళ్ళువర్ యొక్క రెండవ విభాగం (పోరుల్) మొదటి విభాగం కంటే రెండు రెట్లు, మూడోదాని కంటే మూడు రెట్లు పెద్దది.[90] పోరుల్ (వచనంలో 53%) లోని 700 ద్విపదలలో, వళ్ళువర్ ఎక్కువగా రాజనీతి, యుద్ధాన్ని చర్చిస్తాడు.[68] వళ్ళువర్ రచన వాస్తవికత, వ్యావహారిక వాదంపై ఒక క్లాసిక్. ఇది కేవలం ఆధ్యాత్మిక, తాత్విక పత్రం కాదు.[68] వళ్ళువర్ బోధనలు అర్థశాస్త్రంలో కనిపించే మాదిరిగానే ఉంటాయి, కానీ కొన్ని ముఖ్యమైన అంశాలలో విభిన్నంగా ఉంటాయి. వళ్ళువర్ యొక్క రాజ్య సిద్ధాంతంలో, కౌటిల్యుడి మాదిరిగా కాకుండా, సైన్యం (పటాయి) చాలా ముఖ్యమైన అంశం.[68] సమర్థవంతమైన నాయకుడి నేతృత్వంలోని బాగా శిక్షణ పొందిన సైన్యం (పటాయ్) ఒక రాజ్యం తరఫున యుద్ధానికి సిద్ధంగా ఉండాలని వళ్ళువర్ సిఫార్సు చేస్తాడు. సైన్యం (పటాయి), సబ్జెక్టులు (కుటి), నిధి (కుల్), మంత్రులు (అమైచ్చు), మిత్రులు (నాట్పు), కోటలు (అరన్) అనే ఆరు అంశాలను ఉపయోగించి వళ్ళువర్ తన రాజ్య సిద్ధాంతాన్ని ప్రతిపాదించాడు.[68] ముట్టడికి సన్నాహకంగా కోటలు, ఇతర మౌలిక సదుపాయాలు, సరఫరా, ఆహార నిల్వలను కూడా వళ్ళువర్ సిఫార్సు చేస్తాడు.[68][91]

తిరుక్కురళ్ అనేక భారతీయ, అంతర్జాతీయ భాషలలోకి అనువదించబడింది.[92] దీనిని 1730 లో కాన్స్టాంజో బెస్చి లాటిన్లోకి అనువదించాడు. దీని ద్వారా యూరోపియన్ మేధావులకు ఈ రచన గురించి తెలిసింది. [93][94][95]తిరుక్కురళ్ తమిళ భాషలో ఒక అత్యంత గౌరవనీయమైన రచన.

తిరుక్కురళ్ సాధారణంగా వళ్ళువర్ చేత చేయబడిన ఏకైక రచనగా గుర్తించబడింది. ఏదేమైనా, తమిళ సాహిత్య సాంప్రదాయంలో, వళ్ళువర్ వైద్యశాస్త్రానికి సంబంధించిన రెండు తమిళ గ్రంథాలు, జ్ఞాన వెట్టియన్ (1500 శ్లోకాలు), పంచరత్నం (500 శ్లోకాలు) సహా తర్వాతి కాలానికి చెందిన అనేక ఇతర గ్రంథాల రచయిత అని చెప్పబడింది. చాలా మంది పండితులు ఇవి చాలా కాలం నాటి గ్రంథాలు (16, 17 వ శతాబ్దాలు), బహుశా వళ్ళువర్ అనే పేరు గల ఇతర రచయితలు చేసిన రచనలు కావచ్చని పేర్కొన్నారు.[96] ఈ పుస్తకాలు, పంచరత్నం, జ్ఞాన వెట్టియన్, తమిళ విజ్ఞానశాస్త్రం, సాహిత్యం, ఇతర సిద్ధ ఔషధ గ్రంథాలకు ఆధారభూతమైనవి.[97] వీటితో పాటు, మరో 15 తమిళ గ్రంథాలు వళ్ళువర్ రాసినవి అని ప్రచారంలో ఉన్నవి. అవి రత్న సిగామణి (800 పద్యాలు), కార్పం (300 పద్యాలు), నాదాంత తిరవుకోల్ (100 శ్లోకాలు), నాదాంత సారమ్ (100 శ్లోకాలు), వైదియ సూత్రం (100 శ్లోకాలు), కర్పగురు నూల్ (50 శ్లోకాలు), ముప్పు సాతిరమ్ (30 శ్లోకాలు), వాద సాతిరమ్ (16 శ్లోకాలు), ముప్పు గురు (11 శ్లోకాలు), కవున మణి (100 శ్లోకాలు), ఏని యేట్రామ్ (100 శ్లోకాలు), గురు నూల్ (51 శ్లోకాలు), సిర్ప చింతామణి (జ్యోతిషశాస్త్రం వచనం), తిరువళ్ళువర్ జ్ఞానం, తిరువళ్ళువర్ కందా తిరునదనం.[98] దేవనేయ పవనార్ వంటి పలువురు పండితులు ఈ గ్రంథాల రచయిత తిరువళ్ళువర్ కాదు అని భావించారు.[99]

సమాదరణ

మార్చు

జార్జ్ ఉగ్లో పోప్ వళ్ళువర్‌ను "దక్షిణ భారతదేశపు గొప్ప కవి" అని పిలిచాడు. కాని జ్వెలెబిల్ ప్రకారం, అతను కవి అని అనిపించడు. జ్వెలెబిల్ ప్రకారం, రచయిత ఛందస్సులో నైపుణ్యం కలవాడయి ఉండాలి. ప్రేమ, ఆనందం గురించి చర్చించిన మూడవ పుస్తకంలో తప్ప తిరుక్కురళ్ అంతటా "నిజమైన, గొప్ప కవితలను" కలిగి ఉండదు. వళ్ళువర్ యొక్క ప్రధాన లక్ష్యం కళాకృతిని రూపొందించడమే కాదు, జ్ఞానం, న్యాయం, నీతిపై దృష్టి సారించిన బోధనాత్మక వచనాన్ని వెలువరించడం.[16]

వళ్ళువర్ తమిళ సంస్కృతిలో గౌరవించబడ్డాడు, పూజించబడ్డాడు. అతని రచనను తొమ్మిది వేర్వేరు పేర్లతో పిలిచారు: తిరుక్కురళ్ (పవిత్ర కురల్), ఉత్తరవేదం (అంతిమ వేదం), తిరువళ్ళువర్ (రచయిత పేరుతోనే), పోయమోలి (తప్పులు లేని ప్రపంచం), వాయురయ్ వాల్టు (సత్య ప్రశంసలు), తీవనుల్ (దైవిక పుస్తకం), పోటుమరై (సాధారణ వేదం), ముప్పల్ (మార్గ త్రయం), తమిళమరై (తమిళ వేదం).[26]

దాని ప్రభావం, చారిత్రక ఉపయోగం మహత్తరమైనది. 1708 లో, జర్మన్ మిషనరీ, బార్తోలామాస్ జీగెన్‌బాల్గ్, మలబారీలు "దానిని చాలా ఉన్నతంగా చూస్తారు" అని వ్యాఖ్యానించాడు. వారు తమ సంప్రదాయాలు, వాదనల యొక్క ప్రామాణికతను నిరూపించడానికి దాని నుండి తరచుగా ఉటంకిస్తూ "వారి హ్యాండ్‌బుక్"గా పరిగణిస్తారు. అలాంటి పుస్తకాలు కేవలం పైపైనే చదవకుండా వాటిని చదువరులు కంఠస్తం చేసేవారు..[100] బ్లాక్‌బర్న్ ప్రకారం, భారతదేశంలో వలసపాలనలో ప్రారంభ యూరోపియన్లు వళ్ళువర్‌పై సేకరించిన "అతిశయోక్తులు"ను తోసిరాజనడం కష్టం. ఉదాహరణకు, గవర్ దీనిని తమిళంలో "హోమర్, ది టెన్ కమాండ్మెంట్స్, డాంటే" అన్నీ కలిపితే ఇది ఒకటి అని ప్రశంసించారు.[100] వలసరాజ్యాల కాలంలో క్రైస్తవులు ఆరోపించిన "హిందూ మూఢనమ్మకం, అనాగరికత" లాంటి వాటికి ప్రతిస్పందించడానికి హిందువులు ఉపయోగించిన వచనం ఇది.[101]

దేవాలయాలు

మార్చు
 
తమిళనాడులోని పుత్లూర్ అమ్మన్ దేవాలయంలో వళ్ళువర్ విగ్రహం

వళ్ళువర్‌ను సాంప్రదాయకంగా భారతదేశంలోని దక్షిణ ప్రాంతంలోని వివిధ వర్గాలు దేవుడు, సాధువుగా ఆరాధిస్తారు. మైలాపూర్, తిరుచుళితో సహా అనేక సంఘాలు, వళ్ళువర్‌ను శైవ సంప్రదాయం యొక్క 64 వ నాయనార్‌గా ఆరాధిస్తాయి.[102] దక్షిణ భారతదేశం అంతటా వళ్ళువర్ కోసం ప్రత్యేకంగా అంకితం చేయబడిన వివిధ దేవాలయాలు ఉన్నాయి. వీటిలో అత్యంత ప్రసిద్ధమైనది చెన్నైలోని మైలాపూర్ వద్ద ఉన్న దేవాలయం. 16 వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో నిర్మించిన ఈ ఆలయం మైలాపూర్ లోని ఏకాంబరీశ్వర-కామాక్షి (శివ-పార్వతి) ఆలయ సముదాయంలో ఉంది.[103] పుణ్యక్షేత్రాల సముదాయంలోని చెట్టు కింద, వళ్ళువర్ జన్మించిన ప్రదేశం ఇదేనని స్థానికులు భావిస్తున్నారు. తిరుక్కురళ్ తాళపత్రాలు పట్టుకొని కూర్చున్న భంగిమలో వళ్ళువర్ విగ్రహం చెట్టు కింద ఉంటుంది. [103] ఆయనకు అంకితం చేసిన గుడిలో, వళ్ళువర్ భార్య వాసుకి గర్భగుడి లోపల హిందూ దేవత కామాక్షిని అనుకరించి చెక్కబడి ఉంది. గర్భగుడి పైన ఉన్న ఆలయ శిఖరం హిందువుల జీవితం, దేవతల దృశ్యాలను చూపిస్తుంది. వళ్ళువర్ తన ద్విపదలను తన భార్యకు చదివి వినిపిస్తున్నట్లు ఉంటుంది.[103] ఇక్కడి ఆలయ పవిత్ర వృక్షం ఇలుప్పై చెట్టు. దీని కిందనే వళ్ళువర్ జన్మించాడని నమ్ముతారు.[51] ఈ ఆలయం 1970 లలో భారీగా పునరుద్ధరించబడింది.[104]

భారతదేశంలోని తమిళనాడు రాష్ట్రం విరుదునగర్ జిల్లాలోని అరుప్పుక్కోట్టై సమీపంలోని తిరుచుళి వద్ద ఉన్న వళ్ళువర్ ఆలయంలో, వళ్ళువర్ 64 వ నాయనార్ గా ఆయన వర్ధంతి సందర్భంగా వళ్ళువర్ సమాజం తమిళ మాసి నెల (ఫిబ్రవరి-మార్చి) లో ఊరేగిస్తారు. భవిష్యత్తులు చెప్పేవారు, ప్రధానంగా పెరియ పుదుపట్టి గ్రామ వాసులు ఈ కార్యక్రమాన్ని నిర్వహిస్తారు.[102][105] ఇలాంటి సాంప్రదాయమే మైలాపూర్ తో సహా ఇతర సమాజాలలో కూడా ఉంది.[106]

వళ్ళువర్ ఇతర దేవాలయాలు పెరియ కలయంపుత్తూర్, తోండి, కంజూర్ తట్టన్‌పాడి, సేనాపతి, విల్వారానీలలో ఉన్నాయి.[107]

స్మారకాలు

మార్చు
 
లండన్ విశ్వవిద్యాలయంలో స్కూల్ ఆఫ్ ఓరియంటల్ అండ్ ఆఫ్రికన్ స్టడీస్ ఆవరణలో తిరువళ్ళువర్ విగ్రహం

1976 లో చెన్నైలో వళ్ళువర్‌కు, వళ్ళువర్ కొట్టమ్ అనే ఆలయం లాంటి స్మారక చిహ్నం నిర్మించబడింది.[108] ఈ స్మారక సముదాయంలో సాధారణంగా ద్రావిడ దేవాలయాలలో కనిపించే నిర్మాణాలు ఉన్నాయి.[109] వీటిలో మూడు ఆలయ గ్రానైట్ నుండి చెక్కబడిన ఆలయ రథం,[110], దీర్ఘచతురస్రాకార కోనేరు ఉన్నాయి.[108] స్మారక చిహ్నం ప్రక్కనే ఆసియాలో అతిపెద్దది, 4,000 మంది వరకు కూర్చొనగల ఆడిటోరియం ఉంటుంది.[111]

2000 జనవరి 1 న భారతదేశపు దక్షిణ కొసన ఉన్న కన్యాకుమారిలో 133 అడుగుల ఎత్తైన వళ్ళువర్ విగ్రహాన్ని ఆవిష్కరించారు. ఇక్కడ అరేబియా సముద్రం, బంగాళాఖాతం, హిందూ మహాసముద్రం మూడూ కలుస్తాయి. 133 అడుగులు విగ్రహం తిరుక్కురళ్ 133 అధ్యాయాలు లేదా అధికారములను సూచిస్తాయి. పైకి చూపించే మూడు వేళ్ళు అరామ్, పోరుల్, ఇన్‌బామ్ (నైతికత, సంపద, ప్రేమ) అనే మూడు ఇతివృత్తాలను సూచిస్తుంది. ఈ విగ్రహాన్ని తమిళనాడుకు చెందిన ఆలయ వాస్తుశిల్పి వి. గణపతి స్థపతి రూపొందించాడు.[112] 2009 ఆగస్టు 9 న, బెంగళూరు సమీపంలోని ఉల్సూర్‌లో ఒక విగ్రహాన్ని ఆవిష్కరించారు, ఇది ఒక స్థానిక భాష యొక్క కవిని తన సొంత భూమి కాకుండా ఇతర రాష్ట్రాలలో స్థాపించడం భారతదేశంలో ఇదే మొదటిది. ఉత్తరాఖండ్‌లోని హరిద్వార్‌లో 12 అడుగుల వళ్ళువర్ విగ్రహాన్ని ఏర్పాటు చేశారు. [113][114] లండన్లోని రస్సెల్ స్క్వేర్లో స్కూల్ ఆఫ్ ఓరియంటల్ అండ్ ఆఫ్రికన్ స్టడీస్ వెలుపల వళ్ళువర్ విగ్రహం ఉంది.[115][116] మెరీనా సముద్రతీరంలో తమిళనాడు ప్రభుత్వం ఏర్పాటు చేసిన విగ్రహాల శ్రేణిలో వళ్ళువర్ అసలు పరిమాణంలో ఒక విగ్రహం ఉంది.[117]

పొంగల్ వేడుకల్లో భాగంగా తమిళనాడు ప్రభుత్వం జనవరి 15 వ తేదీని (తమిళ క్యాలెండర్ ప్రకారం 'థాయ్' నెల 2 వ తేదీ) కవి గౌరవార్థం తిరువళ్ళువర్ దినోత్సవంగా జరుపుకుంటుంది.[118] 1935 మే 17, 18 తేదీలలో తిరువళ్ళువర్ దినోత్సవం మొదటిసారి జరుపుకున్నారు.[119]

సంగీతం

మార్చు
 
సముద్ర తీరాన తిరువళ్ళువర్ విగ్రహం

వళ్ళువర్ రచనలు దక్షిణ భారత శాస్త్రీయ సంగీతం, జనాదరణ పొందిన సంస్కృతిని కూడా ప్రభావితం చేశాయి. కర్ణాటక సంగీతకారులు, స్వరకర్తలు మయూరం విశ్వనాథ శాస్త్రి, M. M. దండపాణి దేశికర్ 19, 20 శతాబ్దాలలో ఎంపిక చేసిన ద్విపదలను స్వరపరిచారు. 2016 జనవరి లో, చిత్రవీణ ఎన్.రవికిరణ్ 169 భారతీయ రాగాలను ఉపయోగించి మొత్తం 1330 శ్లోకాలకు సంగీతాన్ని అందించారు.[120] కురళ్ ద్విపదలను వివిధ తమిళ చిత్ర సంగీత స్వరకర్తలు కూడా రికార్డ్ చేశారు.

గమనికలు

మార్చు
  1. ↑ Blackburn suggests tenth century, but expresses his doubt with a question mark.[13]
  2. ↑ For examples of Sanskrit loan words, see Zvelebil's The Smile of Murugan.[41]
  3. ↑ Zvelebil gives several date ranges. In 1973, he suggested 450–550 CE.[43] In 1974 and 1975 publications, he narrowed that to 450–500 CE.[44][45]
  4. ↑ An example would be the use of the suffix -kal for both nouns of the higher and lower class. Another example is the frequent use of condition suffix -el, a feature absent in early Tamil literature and common by about the fifth-century.[46]

పాదపీఠికలు

మార్చు
  1. ↑ Natarajan 2008, p. 2.
  2. ↑ Waghorne, 2004, pp. 120–125.
  3. ↑ Muthiah, 2014, p. 232.
  4. ↑ Zvelebil 1973, pp. 157–171.
  5. ↑ Zvelebil 1975, pp. 123–127.
  6. ↑ 6.0 6.1 Lal 1992, pp. 4333–4334, 4341–4342.
  7. ↑ Zvelebil 1975, pp. 123–124.
  8. ↑ Pillai, MS Purnalingam. Tamil Literature. Asian Education Service. ISBN 81-206-0955-7.
  9. ↑ Cutler, Norman (1992). "Interpreting Tirukkural: the role of commentary in the creation of a text". The Journal of the American Oriental Society. 122. Retrieved 2007-08-20.
  10. ↑ 10.0 10.1 Zvelebil 1975, p. 124.
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 11.3 Zvelebil 1975, p. 125.
  12. ↑ Zvelebil 1973, pp. 155–156 (c. 450–550 CE);
    Zvelebil 1974, p. 119 (c. 450–500 CE);
    Zvelebil 1975, p. 124 (c. 500 CE)
  13. ↑ 13.0 13.1 13.2 Blackburn 2000, p. 454.
  14. ↑ Velusamy and Faraday, 2017, pp. 7–13.
  15. ↑ Sundaramurthi, 2000, p. 624.
  16. ↑ 16.0 16.1 Zvelebil 1973, p. 168.
  17. ↑ 17.0 17.1 17.2 Zvelebil 1973, p. 155.
  18. ↑ Chatterjee, 2021, p. 77.
  19. ↑ Pope, 1886, p. i.
  20. ↑ Blackburn 2000, pp. 449–482.
  21. ↑ Zvelebil 1975, p. 125 with footnotes).
  22. ↑ Zvelebil 1973, p. 155 with footnotes).
  23. ↑ 23.0 23.1 23.2 Blackburn 2000, pp. 456–457.
  24. ↑ 24.0 24.1 Blackburn 2000, pp. 458–464.
  25. ↑ Zvelebil 1975, pp. 124–125.
  26. ↑ 26.0 26.1 26.2 26.3 26.4 26.5 26.6 26.7 Zvelebil 1973, p. 156.
  27. ↑ 27.0 27.1 Pavanar, 2017, pp. 24–26.
  28. ↑ Moffatt (1979), p. 19-21.
  29. ↑ Periyanna, 1968, p. 227.
  30. ↑ 30.0 30.1 Zvelebil 1975, p. 227.
  31. ↑ 31.0 31.1 Zvelebil 1991, p. 25.
  32. ↑ Sarma 2007, p. 76.
  33. ↑ Nākacāmi 1997, p. 202.
  34. ↑ Pavanar, 2017, pp. 32–33.
  35. ↑ 35.0 35.1 Lal 1992, p. 4341.
  36. ↑ 36.0 36.1 Blackburn 2000, pp. 460–464.
  37. ↑ Blackburn 2000, pp. 459–464.
  38. ↑ 38.0 38.1 Blackburn 2000, pp. 464–465.
  39. ↑ Blackburn 2000, pp. 467–469.
  40. ↑ 40.0 40.1 40.2 40.3 Zvelebil 1975, p. 124 with footnotes.
  41. ↑ Zvelebil 1973, pp. 169–171.
  42. ↑ 42.0 42.1 42.2 42.3 Zvelebil 1973, pp. 170–171.
  43. ↑ Zvelebil 1973, pp. 155–156 (c. 450–550 CE).
  44. ↑ Zvelebil 1974, p. 119 (c. 450–500 CE).
  45. ↑ Zvelebil 1975, p. 124 (c. 500 CE).
  46. ↑ 46.0 46.1 Zvelebil 1973, p. 169.
  47. ↑ Zvelebil 1973, p. 171.
  48. ↑ 48.0 48.1 Blackburn 2000, pp. 454 with footnote 7.
  49. ↑ Thiruvalluvar Ninaivu Malar, 1935, p. 117.
  50. ↑ Robinson, 1873, pp. 15, 20.
  51. ↑ 51.0 51.1 Ramakrishnan, Deepa H. (15 November 2019). "As a war of words rages outside, peace reigns inside this temple". The Hindu. Chennai: Kasturi & Sons. p. 3. Retrieved 5 January 2020.
  52. ↑ Research team claims to have found Thiruvalluvar's kingdom, 2005.
  53. ↑ Robinson, 1873, p. 14.
  54. ↑ 54.0 54.1 54.2 54.3 Zvelebil 1973, pp. 156–171.
  55. ↑ Lal 1992, pp. 4333–4334.
  56. ↑ Kovaimani & Nagarajan 2013, p. 148.
  57. ↑ 57.0 57.1 Blackburn 2000, pp. 463–464.
  58. ↑ Inbadas, Hamilton (17 May 2017). "Indian philosophical foundations of spirituality at the end of life". Promoting the Interdisciplinary Study of Death and Dying. 23 (4). University of Glasgow: 320–333. doi:10.1080/13576275.2017.1351936. ISSN 1357-6275. PMC 6157526. PMID 30294243.
  59. ↑ 59.0 59.1 59.2 59.3 59.4 59.5 Zvelebil 1973, p. 157.
  60. ↑ Zvelebil 1975, p. 125 with footnotes.
  61. ↑ Zvelebil 1973, p. 155 with footnotes.
  62. ↑ Sundaram 1987, pp. xiii–xiv.
  63. ↑ Zvelebil 1974, p. 119 with footnote 10.
  64. ↑ Iraianban 1997, p. 13.
  65. ↑ 65.0 65.1 Sundaram 1987, pp. xiii–xvii, Appendix note on verse 1103.
  66. ↑ Ananthanathan, A.K. (1994). "Theory, and Functions of the State The Concept of aṟam (virtue) in Tirukkural". East and West. 44 (2/4): 325. JSTOR 29757156., Quote: "Non-killing is an absolute virtue (Aram) in the Arattuppal (the glory of virtue section), but the army's duty is to kill in battle and the king has to execute a number of criminals in the process of justice. In these cases, the violations of the Aram [in the earlier section] are justified [by Thiruvalluvar] in virtue of the special duties cast on the king and the justification is that 'a few wicked must be weeded out to save the general public' (TK 550)."
  67. ↑ Roy, Kaushik (2012). Hinduism and the Ethics of Warfare in South Asia: From Antiquity to the Present. Cambridge University Press. pp. 152–154, context: 144–154 (Chapter: Hinduism and the Ethics of Warfare in South Asia). ISBN 978-1-107-01736-8.
  68. ↑ 68.0 68.1 68.2 68.3 68.4 68.5 Roy, Kaushik (2012). Hinduism and the Ethics of Warfare in South Asia: From Antiquity to the Present. Cambridge University Press. pp. 152–155. ISBN 978-1-107-01736-8.
  69. ↑ Cutler 1992, pp. 553–554.
  70. ↑ Cutler 1992, pp. 554–555.
  71. ↑ Sundaram 1987, pp. 21, 159.
  72. ↑ Ananthanathan, A.K. (1994). "Theory and Functions of the State The Concept of aṟam (virtue) in Tirukkural". East and West. 44 (2/4): 321. JSTOR 29757156.
  73. ↑ Natarajan 2008, pp. 1–6.
  74. ↑ Cutler 1992, pp. 555–558.
  75. ↑ 75.0 75.1 Kovaimani & Nagarajan 2013, pp. 145–148.
  76. ↑ Zvelebil, Kamil (1984). "Tirukural, translated from Tamil into Russian by J. Glazov". Archiv Orientální. 32: 681–682.
  77. ↑ Pruthi & Sharma 1995, p. 113.
  78. ↑ Cutler 1992, pp. 558–561, 563.
  79. ↑ Kolappan, The Hindu, 7 November 2019.
  80. ↑ Varadarajan, Mu. (1988). A History of Tamil Literature (E. Sa. Visswanathan, Trans.). New Delhi: Sahitya Akademi.
  81. ↑ Ramakrishnan, T. (6 November 2019). "Thiruvalluvar's religion a subject of scholarly debate". The Hindu. Chennai: Kasturi & Sons. p. 4. Retrieved 28 December 2019.
  82. ↑ 82.0 82.1 Geetha 2015, p. 49.
  83. ↑ Geetha 2015, p. 50.
  84. ↑ Zvelebil 1973, pp. 156–157.
  85. ↑ Manavalan, 2009, p. 39.
  86. ↑ 86.0 86.1 Manavalan, 2009, pp. 26–27.
  87. ↑ 87.0 87.1 87.2 Manavalan, 2009, p. 42.
  88. ↑ 88.0 88.1 Jongeneel 2009, p. 111.
  89. ↑ Zvelebil 1974, p. 119.
  90. ↑ Ananthanathan, A.K. (1994). "Theory and Functions of the State The Concept of aṟam (virtue) in Tirukkural". East and West. 44 (2/4): 316. JSTOR 29757156.
  91. ↑ Sensarma, P. (1981). Military Thoughts of Vaḷḷuvar. Darbari Udjog. pp. 40–42.
  92. ↑ Translation of the Tamil literary work thirukkuRaL in world languages, 2012.
  93. ↑ Chatterjee, N. (2011-01-26). The Making of Indian Secularism: Empire, Law and Christianity, 1830–1960 (in ఇంగ్లీష్). Springer. p. 199. ISBN 978-0-230-29808-8.
  94. ↑ Natarajan, C.S. (2018-02-13). National Words: A Solution to the National Language Problem of India (in హిందీ). Notion Press. ISBN 978-1-948147-14-9.
  95. ↑ Parthasarathy, Indira (2015-12-12). "Couplets for modern times". The Hindu. ISSN 0971-751X. Retrieved 2020-04-18.
  96. ↑ Cuppiramaṇiyan̲, 1980.
  97. ↑ Zimmermann, 2007, p. 8.
  98. ↑ Vedanayagam, 2017, p. 108.
  99. ↑ Pavanar, 2017, p. 35.
  100. ↑ 100.0 100.1 Blackburn 2000, p. 455.
  101. ↑ Blackburn 2000, p. 459.
  102. ↑ 102.0 102.1 Kannan, The New Indian Express, 11 March 2013.
  103. ↑ 103.0 103.1 103.2 Punzo Waghorne, Joanne (2004). Diaspora of the Gods: Modern Hindu Temples in an Urban Middle-Class World. Oxford University Press, USA. pp. 120–125. ISBN 978-0-19-515663-8.
  104. ↑ Chakravarthy & Ramachandran 2009.
  105. ↑ The Times of India, 9 November 2019.
  106. ↑ Bhatt, 2020.
  107. ↑ Vedanayagam, 2017, p. 113.
  108. ↑ 108.0 108.1 Abram(Firm), 2003, p. 421.
  109. ↑ Tourist Guide to Tamil Nadu , 2010, p. 20.
  110. ↑ Hancock, 2010, p. 113–.
  111. ↑ Kamath, 2010, p. 34–.
  112. ↑ TiruvaḷḷuvarSubramuniyaswami, 2000, pp. 31–32.
  113. ↑ Upadhyay, Kavita (2016-12-20). "Thiruvalluvar finally gets pride of place in Haridwar". The Hindu. ISSN 0971-751X. Retrieved 2020-04-18.
  114. ↑ Jaiswal, Sheo S. (20 December 2016). "Six months on, Thiruvalluvar's statue unveiled in Haridwar". The Times of India. Retrieved 2020-04-18.
  115. ↑ "SOAS celebrates the great Tamil poet Thiruvalluvar". www.soas.ac.uk. Archived from the original on 2020-08-09. Retrieved 2020-04-18.
  116. ↑ "Thiruvalluvar Day 2020: History, significance and all you need to know about the iconic poet". Hindustan Times. 2020-01-15. Retrieved 2020-04-18.
  117. ↑ Muthiah, 2014, p. 172.
  118. ↑ Various, 2010, p. 13.
  119. ↑ "Thiruvalluvar Day 2020: History, significance and all you need to know about the iconic poet". Hindustan Times. HindustanTimes.com. 16 January 2020. Retrieved 21 September 2020.
  120. ↑ Rangan, Baradwaj (2016-03-19). "A musical bridge across eras". The Hindu. ISSN 0971-751X. Retrieved 2020-01-19.

మూలాలు

మార్చు

బయటి లింకులు

మార్చు
 
వికీవ్యాఖ్యలో ఈ విషయానికి సంబంధించిన వ్యాఖ్యలు చూడండి.
"https://te.wikipedia.org/w/index.php?title=తిరువళ్ళువర్&oldid=4382934" నుండి వెలికితీశారు