తెలుగు వ్యాకరణం

తెలుగు భాషా వ్యాకరణం

తెలుగు వ్యాకరణం పై సిద్ధాంత గ్రంథాన్ని నన్నయ్య సంస్కృతంలో ఆంధ్రశబ్దచింతామణి అనే పేరుతో వ్రాశారు. ఆ తరువాత అధర్వణ, ఆహోబల సూత్రాలు, వార్తికాలు, భాష్యాలు వ్రాశారు. 19వ శతాబ్దంలో చిన్నయసూరి సులభమైన తెలుగు వ్యాకరణాన్ని బాలవ్యాకరణం అనే పేరుతో రాశారు.[1] నన్నయ ప్రకారం నియమాలు లేని భాషను గ్రామ్యం లేక అపభ్రంశం కావున సాహిత్యానికి పనికిరాదనేవారు. కావున అప్పట్లో సాహిత్యమంతా వ్యాకరణానికి లోబడి వుండేది.[1]

  1. తెలుగు అక్షరాలు
  2. తెలుగు పదాలు
  3. తెలుగు వాక్యాలు
  4. విభక్తి
  5. వచనములు
  6. సంధి
  7. సమాసం
  8. ఛందస్సు
  9. అలంకారాలు
  10. ప్రకృతి - వికృతి
  11. భాషాభాగాలు

పుస్తకాలు మార్చు

ఇవికూడా చూడండి మార్చు

ఉపసర్గలు - సంస్కృత వ్యాకరణంలో ఉపసర్గలు

మూలాలు మార్చు

  1. 1.0 1.1 Gopavaram, Padmapriya; Subrahmanyam, Korada (2011). "1". A Comparative Study Of Andhrasabdachintamani And Balavyakaranam. Hyderabad: University of Hyderabad.

బయటి లింకులు మార్చు

 
Wikisource
తెలుగువికీసోర్స్ నందు ఈ వ్యాసమునకు సంబంధించిన మూల పాఠ్యము(లు) లేక మాధ్యమము(లు) కలవు: