తెలుగు వ్యాకరణము
తెలుగు వ్యాకరణము పై సిద్ధాంత గ్రంథము నన్నయ్య సంస్కృతంలో ఆంధ్రశబ్దచింతామణి అనే పేరుతో వ్రాశారు. ఆ తరువాత అధర్వణ, ఆహోబల సూత్రాలు, వార్తికాలు, భాష్యాలు వ్రాశారు. 16వశతాబ్దంలో చిన్నయసూరి సులభమైన తెలుగు వ్యాకరణమును బాలవ్యాకరణము అనే పేరుతో రాశారు.[1]. నన్నయ ప్రకారం నియమాలు లేని భాషను గ్రామ్యము లేక అపభ్రంశము కావున సాహిత్యానికి పనికిరాదనేవారు. కావున అప్పట్లో సాహిత్యమంతా వ్యాకరణానికి లోబడి వుండేది.[1]
- తెలుగు అక్షరాలు
- తెలుగు పదాలు
- తెలుగు వాక్యాలు
- విభక్తి
- వచనములు
- సంధి
- సమాసము
- ఛందస్సు
- అలంకారాలు
- ప్రకృతి - వికృతి
- భాషాభాగాలు
విషయ సూచిక
పుస్తకాలుసవరించు
- తెలుగు వ్యాకరణము: వర్రే సాంబశివరావు, దేవీ పబ్లికేషన్స్, విజయవాడ, 1999.
- లిటిల్ మాస్టర్స్ తెలుగు వ్యాకరణము-యం.విశ్వనాథరాజు ఎం.ఎ, నవరత్న బుక్ సెంటర్ విజయవాడ
బయటి లింకులుసవరించు
ఇవికూడా చూడండిసవరించు
ఉపసర్గలు - సంస్కృత వ్యాకరణంలో ఉపసర్గలు